By 
Έζησε την περίοδο του Πελοποννησιακού Πολέμου, από το 431 π.Χ. μέχρι το 404 π.Χ…… Είχε όμορφες ξανθές μπούκλες, λεπτό και καλλίγραμμο σώμα και ήταν τόσο περιζήτητη, που τολμούσε να ζητάει υπέρογκα ποσά από τους πελάτες της. Ο φιλόσοφος Σωτίων υποστήριζε, ότι η παροιμιώδης έκφραση «οὐ παντὸς ἀνδρὸς ἐς Κόρινθον ἔσθ’ ὁ πλοῦς», αναφερόταν στις «τσουχτερές» τιμές της εταίρας Λαΐδας, που δεν μπορούσαν να πληρώσουν όλοι. Ο μεγάλος Αθηναίος ρήτορας Δημοσθένης, ήταν ένας απ’ τους επίδοξους εραστές της Λαΐδας.
Ειπώθηκε ότι ο Δημοσθένης προσφέρθηκε να πληρώσει 1.000 δραχμές για μια νύχτα μαζί της, αλλά ότι αύξησε την τιμή της σε 10.000 δραχμές αφού τον είδε, ενώ παραδόθηκε στον Διογένη για τίποτα χωρίς χρήματα .
Όταν, όμως, άκουσε το ποσό που θα έπρεπε να καταθέσει, για να απολαύσει μία νύχτα μαζί της, άλλαξε γνώμη και της απάντησε «οὐκ ὠνοῦμαι μυρίων δραχμῶν μεταμέλειαν», δηλαδή «δεν αγοράζω με δέκα χιλιάδες δραχμές για κάτι που ούτως ή άλλως θα μετανιώσω μετά». Δέκα χιλιάδες δραχμές αντιστοιχούσαν σε περίπου 2.000 ευρώ, αν οι υπολογισμοί των ειδικών είναι σωστοί.
Ο Αιλιανός και ο Αριστοφάνης αναφέρουν για την Λαΐδα, ότι λόγω των μεγάλων χρηματικών ποσών, τα οποία ζητούσε από τους πελάτες της, αλλά και λόγω της σκληρότητας και της απληστίας της, συνήθιζαν να την αποκαλούν «Αξίνη».
Ο Αθήναιος, διασώζει ένα ανέκδοτο της ζωής της, που ανέφερε ο κωμικός Μάχων, και το οποίο λέει πως η Λαΐς συνάντησε μια ημέρα σ’ ένα κήπο τον Ευριπίδη λέγοντάς του: -Ω ποιητά μου, αισχροποιέ, τι έγραψες εις τραγωδίαν; … Και ο Ευριπίδης, κατάπληκτος για την τόλμη της, είπε: -Μήπως συ τι είσαι; … Δεν είσαι αισχροποιός; … Η δε γελάσασα απεκρίθη: -Τι λοιπόν; Φαίνεται αισχρόν και η ικανοποίησις του ερωτικού πάθους;
Λαΐδα, η διάσημη πόρνη της Κορίνθου, που περιφρόνησε ο φιλόσοφος Διογένης.Η πιο διάσημη εταίρα της αρχαιότητας, ήταν η Λαΐδα η Κορίνθια. «Όλη η Ελλάδα έλιωνε από πόθο μπροστά στην πόρτα της», έγραφε ο Ρωμαίος ποιητής, Προπέρτιος.
Η Λαΐς φημιζόταν, όχι μόνο για την ομορφιά και τον αισθησιασμό της, αλλά και για την μόρφωση και την καλαισθησία της. Πολλοί έλεγαν, ότι μπορεί η Αθήνα να είχε για στολίδι τον Παρθενώνα, αλλά στην Κόρινθο μπορούσε κανείς να δει το ανάκτορο και τους προσεγμένους κήπους της εταίρας Λαΐδας, στην «αριστοκρατική» περιοχή της πόλης, το Κράνειο, που ήταν αξεπέραστου κάλλους και, αποτελούσε αξιοθέατο της εποχής.
Στους κήπους της Λαΐδας, λέγεται ότι πραγματοποιούσαν μυθώδεις τελετές. Εκτός από τους κήπους στα ανάκτορα της, ίδρυσε και την λεγομένη Ακαδημία ρητορικής και ερωτικής μάθησης. Θρυλείται ότι είχε μεγάλη καρδιά, επειδή δαπανούσε μεγάλα ποσά για φτωχές κοπέλες, αλλά και για όλους τους αναξιοπαθούντες.
Έζησε την περίοδο του Πελοποννησιακού Πολέμου, από το 431 π.Χ. μέχρι το 404 π.Χ. Λεγόταν ότι είχε όμορφες ξανθές μπούκλες, λεπτό και καλλίγραμμο σώμα, με δύο στήθη «σαν κυδώνια».Ήταν τόσο περιζήτητη, που τολμούσε να ζητάει υπέρογκα ποσά από τους πελάτες της. Ο φιλόσοφος Σωτίων υποστήριζε, ότι η παροιμιώδης έκφραση «οὐ παντὸς ἀνδρὸςἐς Κόρινθον ἔσθ’ ὁ πλοῦς», δηλαδή «δεν είναι για όλους τους άνδρες η Κόρινθος»,αναφερόταν στις «τσουχτερές» τιμές της εταίρας Λαΐδας, που δεν μπορούσαν να πληρώσουν όλοι.
Η Κόρινθος στην Αρχαιότητα ήταν μια από τις πλουσιότερες πόλεις του ελληνικού κόσμου. Το εμπόριο, της έφερνε μεγάλα πλούτη και η ζωή εκεί ήταν πολύ ακριβή σε σημείο η διαμονή σ΄ αυτήν να είναι προσιτή μόνο σε πολύ πλούσιους.
Τότε βγήκε η ρήση “ου παντός πλειν ες Κόρινθον” (δεν είναι δυνατόν στον καθένα να πάει στην Κόρινθο). Όπως ήταν επόμενο μαζί με τους λεφτάδες μαζεύτηκαν στην Κόρινθο και γυναίκες που πρόσφεραν τον έρωτα με αμοιβή, από τις συνηθισμένες πόρνες, που σύχναζαν στα άλση, την αγορά ή στα χαμαιτυπεία, ως τις επιφανείς εταίρες που η συναναστροφή μαζί τους στοίχιζε μια περιουσία.
Όσοι κατέπλεαν συνεπώς στο λιμάνι, ναυτικοί, τυχοδιώκτες αλλά και όποιοι εύποροι, μόλις έφταναν στην Κόρινθο είχαν την ευκαιρία ανάλογα με το βαλάντιό τους να απολαύσουν την ακολασία που τους προσφερόταν και την οποία κατήγγειλε ο Απόστολος Παύλος στις «προς Κορινθίους επιστολές». Η πόλη διέθετε μια τεράστια ποικιλία από υπαίθρια και ποιοτικά κλιμακούμενα πορνεία, με τις πόρνες «του δρόμου», που ψάρευαν τους πελάτες στο λιμάνι.
Είναι εντυπωσιακός και ευφυέστατος ο τρόπος που είχαν επινοήσει για να οδηγούν τους πελάτες στα καταλύματά τους. Αφού έκαναν νόημα στον πελάτη, εξαφανίζονταν στα στενά της πόλης. Στις σόλες των σανδαλιών τους όμως, υπήρχε σκαλισμένη ανάγλυφη η λέξη ΥΟΠΕ και όταν βάδιζαν στα στρωμένα με άμμο ή χώμα δρομάκια των αλσών, τυπωνόταν ανάποδα και διαβαζόταν ΕΠΟΥ (δηλαδή ακολούθα). Ο υποψήφιος πελάτης, διαβάζοντας αυτή τη λέξη, την ακολουθούσε ως τον χώρο της. Από την “τύπωση χαμαί” λοιπόν προέρχεται η λέξη χαμαιτυπείο, η οποία σήμερα περιγράφει οποιοδήποτε αμφιβόλου ποιότητας χώρο.
Η καταγωγή της δεν είναι λιγότερο ενδιαφέρουσα, η γενέτειρά της, ελληνική πόλη στην Σικελία Ύκκαρα 15 χλμ από τον Πάνορμο, κατακτήθηκε από τους Αθηναίους το 415 π.Χ. και ολόκληρος ο πληθυσμός της πωλήθηκε σε δουλεία. Ο Λάις κατέληξε στην Κόρινθο. Μερικοί σύγχρονοι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι η γερόντισσα Λαΐς γεννήθηκε στην Κόρινθο και η νεότερη στα Ύκκαρα δεδομένου ότι η πόλη ερημώθηκε χρόνια πριν από τη γέννηση της ,να ήταν ακόμα νέα το 340 π.Χ., αυτό φαίνεται μάλλον απίθανο. Η θεωρία δύο εταίρων υπονομεύεται ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι εξακολουθούν να υπάρχουν σταθερές αναφορές σε αυτήν στις αρχές του 4ου αιώνα π.Χ., οι οποίες αργότερα είναι τελείως ανεπίσημες. Ο φιλόσοφος Αρίστιππος (435-356 π.Χ.) ήταν ένας από τους πελάτες της και μέντοράς της την αναφέρει σε δυο γραπτά έργα του, (388 π.Χ.), ο Αριστοφάνης αναφέρει ότι την είχε απαγάγει ένας άντρας που ονομάζεται Φιλονήδης. Αντίθετα, οι απολογισμοί των διάσημων ανδρών που λέγονταν ότι την είχαν αναζητήσει στα μέσα του 4ου αιώνα (όπως ο Δημοσθένης και ο Μύρων) δεν επαληθεύονται από σύγχρονες πηγές. Η ιστορία ότι πήγε δωρεάν σαν έπαθλο με τον Διογένη λέγεται και για την Φρύνη με τον Δημοσθένη να παίζει το ρόλο του βασιλιά της Λυδίας.
Την εποχή που μεσουρανούσε στην Κόρινθο, η διάσημη εταίρα Λαϊς, ζούσε εκεί ο κυνικός φιλόσοφος Διογένης ο επιλεγόμενος Κύων. Ο Διογένης στην Αθήνα λέγεται πως είχε απαρνηθεί κάθε πολυτέλεια και ζούσε μέσα σε ένα πιθάρι, με κουρελιασμένα ρούχα. Ο φιλόσοφος είχε συλληφθεί αιχμάλωτος ταξιδεύοντας για την Αίγινα, από επίθεση πειρατών στο πλοίο, οι οποίοι τον πήγαν σε σκλαβοπάζαρο στην Κόρινθο. Ο δουλέμπορος τον ρώτησε τι δουλειά ξέρει να κάνει, για να ενημερώσει τους αγοραστές. Ο Διογένης απάντησε: «ανθρώπων άρχειν». Ήταν ένα λογοπαίγνιο, που θα μπορούσε να σημαίνει είτε «διοικώ τους ανθρώπους» είτε «διδάσκω στους ανθρώπους αρχές». Η ευφυΐα του δούλου εντυπωσίασε τόσο ένα απ’ τους πελάτες, τον Ξενιάδη, που τον αγόρασε αμέσως και του ανάθεσε τη διδασκαλία των παιδιών του στο προάστειο Κράνειον.
Έτσι ο κυνικός φιλόσοφος συνυπάρχει στην Κόρινθο με τη Λαΐδα, τη διάσημη πόρνη της Κορίνθου, που ο φιλόσοφος περιφρόνησε…
Η Λαϊς είχε ενοχληθεί από την αδιαφορία του κυνικού φιλόσοφου Διογένη. Αν και συγκαταλέγονταν ανάμεσα στους θαυμαστές μερικά απ’ τα μεγαλύτερα ονόματα της φιλοσοφίας και των τεχνών, ο Διογένης έμενε τελείως ανεπηρέαστος. Τότε, η εταίρα αποφάσισε να τον τιμωρήσει. Τον πλησίασε και του πρόσφερε να περάσει μία νύχτα μαζί της, χωρίς χρέωση. Ο Διογένης συμφώνησε και πήγε να τη βρει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Η Λαΐς, όμως, δεν βρισκόταν στο δωμάτιο. Τη θέση της είχε πάρει μία άσχημη και ηλικιωμένη υπηρέτριά της. Ο Διογένης δεν κατάλαβε τίποτα και πέρασε τη νύχτα με την άγνωστη γυναίκα.
Την επόμενη μέρα, η Λαΐς τον ενημέρωσε για το περιστατικό και τον έκανε «βούκινο» σε όλη την Κόρινθο. Η αντίδραση του Διογένη, έβαλε στη θέση της την «άταχτη» εταίρα: «Λύχνου σβεσθέντος, πάσα γυνή Λαϊς», δηλαδή «Στο σκοτάδι, όλες οι γυναίκες σαν τη Λαΐδα είναι». Η εταίρα εντυπωσιάστηκε απ’ το πνεύμα του φιλοσόφου και του προσέφερε μία πραγματική νύχτα μαζί της, χωρίς να ζητήσει χρήματα. Άλλωστε, ο Διογένης δεν είχε να της δώσει αυτό που ο ίδιος περιφρονούσε, δηλαδή τάλαντα.
Εκείνη την περίοδο, ο πιο «τακτικός» πελάτης της, ήταν ο φιλόσοφος Αρίστιππος, ο Κυρηναίος τον οποίον κορόιδευαν οι Κορίνθιοι. Μαθητής του Σωκράτη ο Αρίστιππος, ήταν ιδρυτής της ηδονιστικής σχολής. Ξόδευε τεράστια ποσά στην κλίνη της. Όταν μαθεύτηκε ότι η Λαΐς προσέφερε δωρεάν το κορμί της στο Διογένη, όλοι στράφηκαν στον Αρίστιππο και ανέμεναν μία έντονη αντίδραση απ’ τον αδικημένο πελάτη. Έμειναν ανικανοποίητοι όμως, γιατί ο Αρίστιππος, με εξίσου φιλοσοφική διάθεση, απάντησε πολύ ήρεμα: «Την πληρώνω για να ευχαριστεί εμένα, όχι για να μην ευχαριστεί άλλους».
Ο Αρίστιππος ήταν ένας απ’ τους μεγαλύτερους θαυμαστές της Λαΐδας. Ζούσαν μαζί για μία περίοδο και την υπερασπίστηκε σθεναρά, όταν κάποιος τον ρώτησε αν ντρέπεται που ζει με μία πόρνη. Τότε ο Αρίστιππος είπε: «Σου φαίνεται περίεργο να ζεις σε ένα σπίτι, που πριν από εσένα, ζούσαν άλλοι; Ή δεν ταξιδεύεις με πλοίο, που ταξίδεψαν κι άλλοι; Φυσικά και όχι. Με τον ίδιο τρόπο, δεν είναι ντροπή να είσαι με μία γυναίκα, που έχει σχέσεις και με άλλους». Ο Αρίστιππος ήταν άνθρωπος ρεαλιστής και όταν κάποιοι του είπαν πως η Λαϊς δεν τον αγαπάει, αυτός απάντησε: «Και τα ψάρια και το κρασί δε μ΄ αγαπάνε αλλά εγώ τα απολαμβάνω».
Ο μεγάλος Αθηναίος ρήτορας Δημοσθένης, ήταν ένας απ’ τους επίδοξους εραστές της Λαΐδας. Όταν, όμως, άκουσε το ποσό που θα έπρεπε να καταθέσει, για να απολαύσει μία νύχτα μαζί της, άλλαξε γνώμη και της απάντησε «οὐκ ὠνοῦμαι μυρίων δραχμῶν μεταμέλειαν», δηλαδή «δεν αγοράζω με δέκα χιλιάδες δραχμές κάτι που αργότερα θα μετανιώσω». Δέκα χιλιάδες δραχμές αντιστοιχούσαν σε περίπου 2.000 ευρώ, αν οι υπολογισμοί των ειδικών είναι σωστοί.Λόγω της ακρίβειας και της απληστίας της, συνήθιζαν να την αποκαλούν «Αξίνη».Φημιζόταν, όχι μόνο για την ομορφιά και τον αισθησιασμό της, αλλά και για τη μόρφωση και την καλαισθησία της.Πολλοί έλεγαν, ότι μπορεί η Αθήνα να είχε για στολίδι τον Παρθενώνα, αλλά στην Κόρινθο μπορούσε κανείς να δει το ανάκτορο και τους κήπους της εταίρας Λαΐδας, που ήταν αξεπέραστου κάλλους.
Η Λαΐδα ήταν τόσο όμορφη που κατά τον Προπέρτιο «όλη η Ελλάδα έλιωνε από πόθο μπροστά στην πόρτα της» ενώ ο Αρισταίνετος γράφει πως “τα στήθια της ήταν σαν κυδώνια” και αποθεώθηκαν και τραγουδήθηκαν σε όλη την ανατολική Μεσόγειο. Κατά τον Αθήναιο πολλοί ζωγράφοι την είχαν ως πρότυπο. Δεν ήταν όμως μόνο πανέμορφη. Ήταν πολύ μορφωμένη, καλλιεργημένη, και πάμπλουτη. Φυσικά είχε σχέσεις με τους επιφανέστερους και πλουσιότερους Έλληνες που συνέρρεαν στην Κόρινθο για να τη γνωρίσουν, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Ολυμπιονίκης Ευβότας από την Κυρήνη.
Οι εταίρες της Κορίνθου στις εταίρες της Αθήνας χαιρετίσματα
ΑΛΚΙΦΡΟΝΟΣ ΕΤΑΙΡΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ *
Δε μάθατε τα νεότερα; Δεν ακούσατε ένα νέο όνομα εταίρας;
Λοιπόν, πρέπει να έπεσε πολύ χρήμα στη μέση,
για να τρέφεται η Λαΐδα σαν το θηρίο από τον ζωγράφο Απελλή.
Βρε ξετσίπωτες , δεν πάτε να κλείσετε τα μπουρδέλα σας
και να θαφτείτε κι εσείς μέσα σ’ αυτά!
Η γυναίκα που έχει ξεσηκώσει όλη την Ελλάδα είναι μόνο μία:
“Λαΐς” μιλάνε στα κουρεία,
“Λαΐς” συζητάνε στα θέατρα,
“Λαΐς” προφέρουν στις Εκκλησίες του Δήμου,
στα δικαστήρια, στη βουλή, παντού!
Μα την Αφροδίτη, όλοι μιλούν για τη Λαΐδα,
ακόμα και οι κουφοί εξυμνούν με νεύματα το κάλλος της.
Έτσι η Λαΐδα γίνεται γλώσσα και για κείνους
που δεν μπορούν να μιλήσουν, πράγμα πολύ φυσικό.
Ντυμένη είναι πολύ εντυπωσιακή,
όταν όμως βγάζει τα ρούχα της , τότε βλέπεις καθαρά
πως ούτε είναι πετσί και κόκαλο ούτε κρεατωμένη,
αλλά, όπως λέμε στη γλώσσα μας, λεπτή.
Τα μαλλιά της είναι από τη φύση τους κατσαρά ,
έχουν ξανθωπό χρώμα χωρίς τη βοήθεια βαφών
και πέφτουν μαλακά στους ώμους της.
Τα μάτια της , μα την Άρτεμη, είναι πιο στρογγυλά
κι απ’ τη Σελήνη. Οι κόρες τους πιο μαύρες
απ’ το μαύρο και ο βολβός λευκός …………..[Το υπόλοιπο χειρόγραφο από δω και πέρα είναι κατεστραμμένο].
Ο κωμικός ποιητής Επικράτης παρομοίασε τη Λαΐδα με έναν αετό, που κατασπαράσσει τα πάντα όταν είναι νέος και γερός, ενώ όταν γερνά, δεν μπορεί ούτε καν να τραφεί μόνος του. Ήθελε με αυτό το δηκτικό σχόλιο, να καυτηριάσει τη ζωή της μεγάλης εταίρας, η οποία όταν μεγάλωσε, έγινε μία φτωχή μαστροπός. Ο θάνατός της προήλθε είτε από πνιγμό, όταν ένα κουκούτσι ελιάς κόλλησε στον λαιμό της, είτε από ανακοπή καρδιάς, κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης. Ως προς το τέλος της, επικρατεί σύγχυση και πολλά σενάρια. Λέγεται, ότι παντρεύτηκε τον αγαπημένο της, τον Ιππόστρατο έφυγε από την Κόρινθο, και έζησε μαζί του στη Θεσσαλία, μέχρι το τέλος της ζωής της. Εκεί υπάρχει κι ένας τάφος, που υποθέτουν οι αρχαιολόγοι ότι ανήκει σε μία εταίρα. Άλλοι, όμως, υποστηρίζουν ότι υπήρχαν δύο διαφορετικές εταίρες με το ίδιο όνομα. Η μία που γεννήθηκε και πέθανε στην Κόρινθο, ήταν μερικές δεκαετίες μεγαλύτερη. Η άλλη που πέθανε στη Θεσσαλία, είχε έρθει στην Ελλάδα ως δούλα απ’ τη Σικελία.
Όπως και να έχει το τέλος της, το βέβαιο είναι, ότι κατά τη διάρκεια της ζωής της υπήρξε σπουδαία και αξεπέραστη, ασκώντας ψηλών απαιτήσεων πορνεία. Στην αρχαιότητα Έλληνες θεωρούσαν την εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος και τον αγοραίο έρωτα επάγγελμα, φορολογούσαν την πορνεία αλλά και πλήρωναν πολλά. Αρκεί να μπορούσαν να πληρώσουν το τίμημα. Και η Λαϊς είχε το υψηλότερο….( Σ.Αρχ. Σήμερα ποια η διαφορά;)
Παυσανία “Κορινθιακά”
[4] “Όσοι πορεύονται προς την Κόρινθο θα συναντήσουν στο δρόμο τους και άλλους τάφους.
Κοντά στην πύλη της Κορίνθου είναι θαμμένος ο Διογένης από τη Σινώπη , που οι Έλληνες τον αποκαλούνε Κύνα. Μπροστά στην πόλη υπάρχει άλσος από κυπαρίσσια που το λένε Κράνειο. Εδώ βρίσκεται τέμενος του Βελλεροφόντη, ναός της Μελαινίδας Αφροδίτης και τάφος της Λαΐδας, πάνω στον οποίο είναι τοποθετημένη μία λέαινα που κρατάει με τα μπροστινά της πόδια ένα κριάρι.
[5] Άλλο ένα μνήμα υπάρχει και στη Θεσσαλία, που λένε πως είναι της Λαΐδας, γιατί πήγε και στη Θεσσαλία, όταν ερωτεύτηκε τον Ιππόστρατο. Λέγεται ότι καταγόταν από τα Ύκαρα της Σικελίας και ότι σε νεαρή ηλικία είχε αιχμαλωτιστεί από τον Νικία και τους Αθηναίους· πουλήθηκε στην Κόρινθο, όπου ξεπέρασε τις τότε εταίρες στην ομορφιά και τη θαύμασαν τόσο, ώστε οι Κορίνθιοι ακόμη κι σήμερα να φιλονικούν για τη Λαίδα.
Ο θάνατός της προήλθε είτε από πνιγμό, όταν ένα κουκούτσι ελιάς κόλλησε στον λαιμό της, είτε από ανακοπή καρδιάς, κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης. Ως προς το τέλος της, επικρατεί σύγχυση και πολλά σενάρια. Άλλοι λένε, ότι η Λαΐδα έφυγε από την Κόρινθο, παντρεύτηκε τον αγαπημένο της, τον Ιππόστρατο και έζησε μαζί του στη Θεσσαλία, μέχρι το τέλος της ζωής της. Εκεί υπάρχει κι ένα τάφος, που υποθέτουν οι αρχαιολόγοι ότι ανήκει σε μία εταίρα.Άλλοι, όμως, υποστηρίζουν ότι υπήρχαν δύο διαφορετικές εταίρες με το ίδιο όνομα. Η μία που γεννήθηκε και πέθανε στην Κόρινθο, ήταν μερικές δεκαετίες μεγαλύτερη. Η άλλη που πέθανε στη Θεσσαλία, είχε έρθει στην Ελλάδα ως δούλα απ’ τη Σικελία. Όπως και να έχει το τέλος της, το βέβαιο είναι, ότι κατά τη διάρκεια της ζωής της υπήρξε σπουδαία και αξεπέραστη, ασκώντας ένα επάγγελμα που οι αρχαίο Έλληνες σέβονταν. Αρκεί να μπορούσαν να πληρώσουν το τίμημα. Και η Λαϊς είχε το υψηλότερο.!!
Έτσι, αν δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι, τα γεγονότα της ζωής της Λαΐς φαίνονται να είναι αυτά:
πέρασε την παιδική της ηλικία και τα εφηβικά της χρόνια ως σκλάβα και εκπαιδεύτηκε ως Εταίρα. Μετά από λίγο οι θαυμαστές της αγόρασαν την ελευθερία της και έγινε δημοφιλής. Είχε πολύ υψηλές αμοιβές και είχε επιδοθεί σε πολλές από τις υπερβολές που είναι κοινές στο επάγγελμά της. Είχε ακόμη αναπτύξει το δικό της αποκλειστικό άρωμα. Η Παραμονή της στην Κόρινθο της το επέτρεψε αυτό γιατί ήταν διάσημη η πόλη για την παραγωγή εκλεκτών αρωμάτων.
Υπάρχει ένα τελευταίο στοιχείο που κάνει η θεωρία μιας Λαΐδος πολύ πιο πιθανή. Η γυναίκα που πέθανε το 340 (και θάφτηκε σε έναν τάφο διακοσμημένο με το άγαλμα ενός λέαινα κρατώντας ένα κριάρι στα μπροστινά πόδια της) έπρεπε να έχει φύγει στην Θεσσαλία με τον νεαρό Ιπποστράτος, με τον οποίο είχε ερωτευτεί.
Εχει χρονολόγηση περι το 550-540 π.Χ. είναι παλαιότερο αλλά δείχνει ότι τέτοιο εθιμικό τρόπο σαν της Λαίδος χρησιμοποιούσαν στην Κόρινθο – Στην φωτογραφία επάνω βλέπουμε τον Λέων του Κοράκου όπως αυτό εκτίθεται στην νέα ανακαινισμένη αίθουσα του Αρχαιολογικού Μουσείου της Αρχαίας Κορίνθου. Το 2001 οι διωκτικές αρχές κατάσχεσαν αυτό το λιοντάρι από αρχαιοκάπηλους. Η Βάση και το κιονόκρανο είχαν εντοπισθεί ήδη από το 1995 στο λόφο Κοράκου. Το λιοντάρι ήταν κατασκευασμένο από πωρόλιθο. Ήταν ζωγραφισμένο με μαύρο και κόκκινο χρώμα, που τώρα έχει χαθεί. Το γλυπτό στέκονταν πάνω σε κίονα και ήταν τοποθετημένο σε τάφο. Το συνολικό ύψος έφτανε τα 3.5 μέτρα. Λιοντάρι που κατασπαράζει κριάρι, επίσης πάνω σε κίονα, στόλιζε και τον τάφο της εταίρας Λαίδας στο Κράνειο.
Από τα πρώτα της τριάντα χρόνια όμως επιβάρυνε την υγεία και την ζωή της αφού ήταν αναγκασμένη να δέχεται μεγάλο αριθμό πελατών. Καθώς μεγάλωσε, πήρε τον Ιπποστρατό και μετακόμισε στη Θεσσαλία και τελικά πέθανε από γηρατειά.
Η θρυλική ομορφιά και η φήμη γοητεύονται από τις ιστορίες , όπως το μέλι προσελκύει τις μύγες (ακόμα και ιστορίες που είπε για τους άλλους), και, τελικά, υπήρχαν πάρα πολλές ιστορίες για τη διάρκεια ζωής μόνο μίας γυναίκας και μερικοί-όχι πολύ έξυπνοι-ως φανταστικοί ιστορικοί αποφάσισαν να την χωρίσουν σε δύο.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
* Ο Αλκίφρων ήταν αρχαίος Έλληνας επιστολογράφος, που έζησε στο τέλη του 2ου και στις αρχές πιθανώς του 3ου αιώνα μ.Χ. Είναι γνωστός από την συλλογή των επιστολών του, η οποία περιλαμβάνει 118 πλήρεις επιστολές και 6 σε αποσπασματική μορφή και η οποία διαιρείται βάσει του περιεχομένου σε τέσσερα βιβλία: τις αλιευτικές, τις αγροτικές, τις παρασιτικές, και τις εταιρικές επιστολές. Οι επιστολές του Αλκίφρονα είναι στο σύνολό τους πλαστές, πράγμα που σημαίνει ότι σε ορισμένες τόσο ο συντάκτης όσο και ο παραλήπτης είναι φανταστικά πρόσωπα, ενώ σε άλλες αποδίδονται σε ιστορικά πρόσωπα επιστολές που δεν έχουν γράψει. Αν κάτι χαρακτηρίζει το έργο του Αλκίφρονα κατεξοχήν, είναι η εμμονή στην αναπαράσταση της ατμόσφαιρας και του καθημερινού βίου της Αθήνας του 4ου αι. π.Χ., μια αναπαράσταση όμως, που όσο κι αν φαντάζει ρεαλιστική, στην πραγματικότητα στηρίζεται στην λογοτεχνία της εποχής, κυρίως στον Μένανδρο.
Πηγές: ellinondiktyo.blogspot.com
www.mixanitouxronou, -el.wikipedia.org,- Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας των Θ.Κ. Στεφανόπουλου, Στ. Τσιτσιρίδη, Λ. Αντζουλή, Γ. Κριτσέλη -ΑΛΚΙΦΡΩΝ ΕΤΑΙΡΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ 4,- “Κορινθιακά” Παυσανία – Κεφ. 2, -newsfree – Pathfinder Blogs,- ΑΡΧΕΙΟ ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ – https://oupantos.blogspot.com/ -maggiemcneill.wordpress.com
– e-rodios.blogspot.gr – πίνακες του John William Godward – Αρχαιολογικό Μουσείο Αρχαίας Κορίνθου – Βέρα Σιατερλή 2017
Comments