Δεν ξέρω αν μπορούμε να το πούμε ακριβώς θέατρο μιας και δεν πρόκειται για μυθοπλασία αλλά για ανθρώπους μη επαγγελματίες ηθοποιούς που εξομολογούνται καθημερινές ιστορίες από τη ζωή τους και μοιράζονται συναισθήματα με το κοινό.

Της Νάνσυ Γιαννιδάκη

Ο Δήμαρχος Ξυλοκάστρου Ηλίας Ανδρικόπουλος ήταν εκεί και σίγουρα πήρε πολλά μηνύματα και πληροφορίες για το τι θέλουν οι δημότες του να αλλάξει για να γίνει πιο όμορφος ο τόπος τους

Σαββάτο βράδυ και το Ανοιχτό Θέατρο «Βασ. Γεωργιάδης» γέμισε ασφυκτικά από ανθρώπους κάθε ηλικίας ανυπομονώντας να δουν κάτι πρωτότυπο, καινούργιο … ένα έργο που μιλάει για ιστορίες με δράκους, πριγκίπισσες κτλ . Όχι δεν το παρουσιάζει ούτε γνωστός Αθηναϊκός θίασος , ούτε τοπικός πολιτιστικός σύλλογος αλλά μια ομάδα ανθρώπων που γνωρίστηκαν σιγά σιγά μέσα από άτυπα κοινωνικά συμβούλια και έφτασαν να συμμετέχουν όλοι μαζί σε ένα θέατρο ντοκιμαντέρ.

Άνθρωποι που τολμούν να μιλήσουν ανοιχτά για πράγματα που όλοι έχουμε λίγο πολύ βιώσει αλλά αποφεύγουμε να μιλάμε . Όταν όμως μοιράζεσαι την ιστορία με τον δράκο σου τότε αυτός ο δράκος αποδυναμώνετε … μη σου πω ότι στο τέλος μπορεί και να γελάσεις μαζί του , να σου φανεί αστείος.

Από την άλλη όταν μοιράζεσαι ένα όνειρο , μια επιθυμία σου τότε αποκτά δύναμη . Ίσως βρει και συνυποστηρικτές που θα το κάνουν πραγματικότητα.

Μπράβο στον εμπνευστή και στυλοβάτη αυτής της προσπάθειας Ηλία Αδάμ που αψήφησε τα αποθαρρυντικά λόγια του κοινωνικού του περίγυρου για την ενασχόληση του με τον πολιτισμό σε μια μικρή επαρχιακή πόλη και μάλιστα σε εποχή οικονομικής κρίσης . Ο Ηλίας Αδάμ από τα Πιτσά αποστόμωσε όλους όσους υποστηρίζουν ότι «εδώ είναι χωριό και δεν γίνεται τίποτα».

Συγχαρητήρια στον σκηνοθέτη Δημήτρη Μπαμπίλη  και σε όλους τους πρωταγωνιστές της σκηνής, στους μουσικούς που έπαιξαν ζωντανά μουσική στην παράσταση ακόμα και στον …προτζέκτορα!