ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ Τ.Ε. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ για τα 100 ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

με θέμα:

‘’ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ – ΥΓΙΕΙΝΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΑΤΥΧΗΜΑΤΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑ’’

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 ΙΟΥΝΙΟΥ 2018, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΟΡΙΝΘΟΥ στις 7:30μ.μ.

ΟΜΙΛΗΤΗΣ : ΜΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ

Σεπτέμβρης 2002: Στη ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ του Βαρδινογιάννη 3 εργάτες βρίσκουν τραγικό θάνατο από ασφυξία τη στιγμή που εκτελούσαν εργασίες καθαρισμού σε δεξαμενή αποθείωσης.

3 Απρίλη 2003: Στη ΣΩΛΗΝΟΥΡΓΙΑ ΚΟΡΙΝΘΟΥ του Στασινόπουλου έξι εργάτες τινάζονται και διαμελίζονται νεκροί στον αέρα και τρεις τραυματίζονται σοβαρά από έκρηξη που σημειώθηκε σε δύο μπουκάλες ασετιλίνης και οξυγόνου

23 Δεκέμβρη 2004: Ανήλικος ,15 ετών, βρίσκει τραγικό θάνατο καταπλακωμένος από κλαρκ που ο ίδιος οδηγούσε.

9 Οκτωβρίου 2015: Στη «Φούλγκορ» της «ΒΙΟΧΑΛΚΟ» του ομίλου Στασινόπουλου ένας εργάτης σκοτώνεται στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου καλωδίων όταν κατά τη διάρκεια των εργασιών για την επισκευή και εγκατάσταση υδρορροών, που είχε αναλάβει το εργολαβικό συνεργείο που ανήκε, ο άτυχος εργάτης έπεσε από τη στέγη με αποτέλεσμα το θανάσιμο τραυματισμό του.

Ο κατάλογος μακρύς….Και γίνεται ακόμα μεγαλύτερος αν πάρουμε υπ’όψιν μας ότι ένα μεγάλο ποσοστό των εργατικών ατυχημάτων δεν δηλώνεται.

Την ίδια στιγμή λοιπόν που οι μεγαλοβιομήχανοι βλέπουν τα κέρδη τους να αυξάνονται οι εργαζόμενοι βλέπουν καθημερινά το μεροκάματο τους να πέφτει, τον κίνδυνο της απόλυσης να τους απειλεί, την εντατικοποίηση και τα εξαντλητικά ωράρια να αυξάνονται. Ανειδίκευτοι εργάτες να δουλεύουν σε σύνθετες και εξειδικευμένες εργασίες. Όλα αυτά μαζί με τις ελλιπείς έως και ανύπαρκτες σε πολλές περιπτώσεις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας αυξάνουν τον κίνδυνο να μην ξέρουν οι εργαζόμενοι αν θα γυρίσουν σώοι στο σπίτι τους. Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι θεωρούν τους εργάτες αναλώσιμους, άλλο ένα «κόστος παραγωγής», δεν τους νοιάζει αν θα γυρίσουν στο σπίτι τους, στην οικογένειά τους, στα παιδιά τους, αν θα γυρίσουν όρθιοι ή στο αναπηρικό καροτσάκι.

Τεράστιες ευθύνες έχει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ ,που συνεχίζοντας στην ίδια ρότα της πολιτικής και των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο διατηρεί το αντιλαικό οπλοστάσιο αλλά και το ενισχύει με νέα αντιλαϊκά μέτρα που χτυπάνε παραπέρα τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Διατηρεί σχεδόν διαλυμένους τους κρατικούς μηχανισμούς ελέγχου(στην Κορινθία το παράρτημα της Επιθεώρησης Εργασίας παραμένει υποστελεχωμένο) για να αλωνίζουν ανενόχλητοι οι μεγαλοεπιχειρηματίες.

Το ΚΚΕ στα 100 χρόνια ζωής και δράσης του δίνει όλες του τις δυνάμεις μέσα από μικρούς αλλά και μεγάλους αγώνες για την καλυτέρευση των όρων ζωής της εργατικής τάξης. Η θέση του ΚΚΕ είναι ότι η υγεία και η ασφάλεια στο χώρο δουλειάς οφείλουν να είναι στην πρώτη θέση της διεκδίκησης, των αιτημάτων, των παρεμβάσεων και των αγώνων των εργαζομένων, συνολικά του λαϊκού κινήματος. Γι’αυτό και καλούμε τους εργαζόμενους να γυρίσουν την πλάτη τους στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, να συσπειρωθούν στα ταξικά σωματεία τους, στα συνδικάτα τους διεκδικώντας μέτρα προστασίας της ίδιας τους της ζωής. Αυτό που απαιτείται είναι η οργάνωση στους τόπους δουλειάς, ένταση της πάλης που να αμφισβητεί τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Μόνο ένα τέτοιο κίνημα με στόχο τη διεκδίκηση ριζικών αλλαγών, μπορεί να εμποδίσει τα αντιλαϊκά μέτρα, να εμπνεύσει και να αποσπάσει κατακτήσεις. Κατακτήσεις  για το σήμερα, ανοίγοντας παράλληλα το δρόμο για μια άλλη κοινωνία που το κουμάντο στην παραγωγή θα γίνεται από τους εργαζόμενους με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των επιχειρηματιών.

Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να απολαμβάνει η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τον πλούτο που παράγουν. Να χρησιμοποιούνται τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας για να δουλεύει σε καλύτερες συνθήκες, με λιγότερο εργάσιμο χρόνο.

Σας καλούμε να συμπορευτείτε με το ΚΚΕ, και ας μην συμφωνείτε σε όλα μαζί του. Σας καλούμε να συμπορευτούμε μαζί στον αγώνα. Δεν λέμε ότι είναι ένας έυκολος δρόμος. Είναι όμως ο δύσκολος δρόμος που οδηγεί στη δικαίωση των αγώνων και των προσδοκιών. Σήμερα αποδεικνύεται περισσότερο από ποτέ, ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, μικρότερο ή μεγαλύτερο που να μην συνδέεται με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που έχει στην προμετωπίδα την επιδίωξη του κέρδους.

Ο σοσιαλισμός είναι η μόνη ελπίδα της εργατικής τάξης, του λαού. Ο λαός γίνεται αφέντης της οικονομίας, παράγει για την ικανοποίηση των σύγχρονών αναγκών του, με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό.