Οι Κεχριές στο Περιθώριο: Περιβαλλοντική Υποβάθμιση και Αδιαφάνεια σε Βάρος της Τοπικής Κοινωνίας

Οι κάτοικοι των Κεχριών Κορινθίας βρίσκονται για άλλη μια φορά στο περιθώριο, καθώς πληροφορούνται ξαφνικά για την «ανάπλαση» του ανενεργού λατομείου στην περιοχή τους, χωρίς την παραμικρή ενημέρωση ή διαβούλευση. Η αγανάκτηση και ο θυμός τους δεν είναι απλώς κατανοητά – είναι δικαιολογημένα.

Το λατομείο αυτό, που λειτουργεί από το 1970, έχει ήδη προκαλέσει σοβαρή περιβαλλοντική υποβάθμιση και επανειλημμένα έχει βλάψει τον αρχαιολογικό και φυσικό πλούτο της περιοχής. Το 2010, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο αποφάσισε ομόφωνα να μην εγκρίνει τη συνέχιση της λειτουργίας του, επικαλούμενο τους κινδύνους που εγκυμονεί για τις αρχαιότητες. Παρά τις ιστορικές ανησυχίες για τον φυσικό και πολιτιστικό πλούτο της περιοχής, οι κάτοικοι σήμερα μαθαίνουν τυχαία ότι η δραστηριότητα επανέρχεται, με πρόσχημα την «ανάπλαση» και την εγκατάσταση μονάδας επεξεργασίας αποβλήτων.

Ποιος αποφάσισε για λογαριασμό των κατοίκων και ποιος εξουσιοδοτήθηκε να παραβλέψει τις ανησυχίες τους; Η ίδια η κοινωνία που ζει σε αυτή την περιοχή δικαιολογημένα αισθάνεται ότι αγνοείται, καθώς καμία ενημέρωση δεν έγινε και καμία συνεννόηση δεν υπήρξε, αφήνοντάς τους στο σκοτάδι. Αυτή η έλλειψη διαφάνειας και η απόφαση χωρίς διάλογο αναδεικνύει για άλλη μια φορά την απόσταση μεταξύ των αποφάσεων των αρχών και των πραγματικών αναγκών των ανθρώπων.

Η απειλή αυτής της ανάπλασης είναι πολυεπίπεδη. Μια τέτοια «διαμόρφωση» σε μια περιοχή που κατέχει ανεκτίμητη πολιτιστική και φυσική αξία μπορεί να αλλοιώσει ανεπανόρθωτα το περιβάλλον, να επιβαρύνει τη δημόσια υγεία και να πλήξει ανεπανόρθωτα την τουριστική εικόνα. Πόσο λογικό είναι να επιτρέπεται σε έναν ευαίσθητο τόπο, που είναι πύλη προς τον αρχαιολογικό θησαυρό της Επιδαύρου, να καταστραφεί για χάρη μιας ακόμη εκμετάλλευσης;

Αυτό το εγχείρημα αποδεικνύει ότι για πολλούς, η αξία της γης εξαντλείται στη δυνατότητα εκμετάλλευσής της, αγνοώντας την πολιτιστική και περιβαλλοντική της κληρονομιά. Οι κάτοικοι δεν ζητούν παράλογα πράγματα – απαιτούν σεβασμό, διάλογο και προτεραιότητα στον τόπο που τους φιλοξενεί.

Επιπλέον, δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι οι φωτιές που ξέσπασαν στην περιοχή δεν ήταν τυχαίες, αν και δεν υπάρχουν επίσημα δεδομένα που να υποστηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό. Ωστόσο, οι κάτοικοι αισθάνονται ότι οι αλλεπάλληλες περιβαλλοντικές απειλές υπονομεύουν τη φυσική και πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής τους, και τους κάνουν να αμφιβάλλουν για την ασφάλεια και το μέλλον του τόπου τους.

Η τοπική κοινωνία απαιτεί απαντήσεις. Δεν θέλουν να γίνουν απλοί παρατηρητές σε ένα έργο που θα μπορούσε να καταστρέψει τον τόπο τους και να υπονομεύσει τη ζωή τους. Αν η φωνή τους δεν ακουστεί, οι αρμόδιοι θα φέρουν ακέραια την ευθύνη για την υποβάθμιση ενός τόπου που αξίζει κάτι καλύτερο από τον πρόχειρο σχεδιασμό και τις επιπόλαιες αποφάσεις.