Παλαιοχριστιανοί, Αμις και Μεννονίτες: Τι είναι, τι πρεσβεύουν και γιατί λένε «όχι» στον πολιτισμό

Η παλαιοχριστιανικής περίοδος και η Ρωμανία

Η Παλαιοχριστιανική περίοδος (4ος-7ος αιώνας μ.Χ.) αρχίζει με την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης από το Μ. Κωνσταντίνο το 330 μΧ και τη μεταφορά της έδρας της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τη Ρώμη. Η μετατόπιση του κέντρου βάρους στην Ανατολή, καθώς και η θέσπιση του χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας του κράτους, άλλαξαν το πρόσωπο της αυτοκρατορίας.

Το όνομα Ρωμανία σημαίνει «Χώρα των Ρωμαίων» και αποτελεί ενδώνυμο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ο όρος απαντάται για πρώτη φορά το 330 μΧ. και από το 476 μΧ αρχίζει να σημαίνει αποκλειστικά την Ανατολική Αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη (Βυζάντιο).

Η καταγωγή του όρου μας εξηγεί και γιατί τον επιλέγει η παλαιοχριστιανική κοινότητα της Κορινθίας, τα μέλη της οποίας δεν αισθάνονται Έλληνες.

Λίγες δεκαετίες μετά τη διακήρυξη του Καρακάλλα, σύμφωνα με την οποία οι ελεύθεροι άρρενες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας είχαν το δικαίωμα να γίνουν Ρωμαίοι πολίτες, το όνομα Ρωμανία άρχισε να χρησιμοποιείται αντί του Imperium Romanum (που σημαίνει Κράτος των Ρωμαίων). Εκείνη την εποχή ο όρος Έλληνας ταυτιζόταν με όσους λάτρευαν ακόμη το Δωδεκάθεο και κατά συνέπεια παρέπεμπε σε παράνομες θρησκευτικές ιδέες και απιστία προς το κράτος. Οι ελληνόφωνοι προτίμησαν έτσι την ταυτότητα του «Ρωμαίου» αντί του «Έλληνα». 

Στις συνθήκες εκείνων των αιώνων λοιπόν δηλώνει ότι «επιστρέφει» η αίρεση των παλαιοχριστιανών της Κορινθίας – η οποία αποστρέφεται την επιστημονική πρόοδο και την τεχνολογία (κάτι που σε καμία περίπτωση όμως δεν συνέβαινε στο Βυζάντιο). Για αυτό και θα λέγαμε περισσότερο θυμίζουν τους Άμις, όπως και οι ίδιοι παραδέχονται.

Τι είναι και πώς ζουν οι Άμις

Οι Άμις είναι τα μέλη μιας χριστιανικής ομολογίας της αναβαπτιστικής προτεσταντικής παράδοσης, που εμφανίστηκε τον 17ο αιώνα στην Ελβετία και στη Γερμανία. H Eκκλησία των Άμις ιδρύθηκε ουσιαστικά μετά το σχίσμα με τους Αναβαπτιστές με ηγέτη τον Γιάκομπ Άμαν. Μετανάστευσαν κατά τον 18ο αιώνα στην Αμερική και κυρίως στην Πενσυλβάνια, όπου ήταν σεβαστή από νωρίς η ανεξιθρησκία. Στις κοινότητές τους έως και σήμερα συνεχίζουν να χρησιμοποιούν μία ιδιαίτερη διάλεκτο γερμανικών. Δεν έρχονται σε συναστραφή με ανθρώπους εκτός κοινότητας.

Είναι υπερσυντηρητικοί Χριστιανοί, απρόθυμοι να υιοθετήσουν τις ανέσεις της σύγχρονης τεχνολογίας, ζουν σε κοινόβια, καλλιεργούν μόνοι τους την τροφή τους και ράβουν μόνοι τα ρούχα τους, που παραπέμπουν σε παλαιότερες εποχές. Για την ένδυση, την υπόδηση, το κούρεμα, το χτένισμα και γενικότερα ό,τι έχει να κάνει με την εμφάνιση ακολουθούνται συγκεκριμένοι κανόνες από άνδρες, γυναίκες και παιδιά και κανείς δεν έχει την επιλογή να διαφοροποιηθεί. Όλες οι δράσεις της καθημερινότητας – ακόμη και το πώς και πόσο θα κοιμούνται – ορίζονται από τους κανόνες της εκκλησίας (Ordnung).

Οι Άμις μαθαίνουν να απορρίπτουν το Hochmut (αλαζονεία, υπεροψία”) και να ακολουθούν το Demut (“ταπεινοφροσύνη”). Ουσιαστικά απαγορεύεται να έχουν δική τους βούλυση. Πρέπει να υποταχθούν στο θέλημα τού Θεού.

Η υποταγή στο θέλημα του Θεού και ο αντιατομικισμός των Αμίς είναι ο λόγος για τον οποίο απορρίπτουν τεχνολογίες που θα διευκόλυναν την ατομική εργασία και την εξάρτηση που έχει το κάθε άτομο από την κοινότητα.

Ο γάμος είναι δυνατός μόνο μεταξύ μελών της εκκλησίας των Άμις, για αυτό και καταγράφονται υψηλά ποσοστά ενδογαμίας, γενετικών διαταραχών και βρεφικής θνησιμότητας.

Οι Μεννονίτες

Οι Μεννονίτες είναι μέλη ορισμένων χριστιανικών ομάδων που εντάσσονται στους αναβαπτιστές. Πήραν το όνομά τους από τον Μέμο Σίμονς (1496–1561) από το Φρίσλαντ. Μέσα από τα γραπτά του, ο Σίμονς επισημοποίησε τις διδασκαλίες των παλαιότερων Ελβετών ιδρυτών, με τις πρώτες διδασκαλίες των Μεννονιτών να βασίζονται στην πίστη τόσο στην αποστολή όσο και στη διακονία του Ιησού, την οποία ακολούθησαν παρά τις διώξεις από διάφορα καθολικά και προτεσταντικά κράτη.

Οι πεποιθήσεις των μεννονιτών κωδικοποιήθηκαν στην Ομολογία Πίστεως του Ντόρντρεχτ το 1632, που επιβεβαίωσε «το βάπτισμα μόνο των πιστών, το πλύσιμο των ποδιών ως σύμβολο της δουλείας, εκκλησιαστικής πειθαρχίας, η αποφυγή των αφορισμένων, η μη ορκωμοσία, γάμος μέσα στην ίδια εκκλησία, αυστηρή μη αντίσταση και γενικά περισσότερη έμφαση στον αληθινό Χριστιανισμό που περιλαμβάνει το να είσαι Χριστιανός και να υπακούς στον Χριστό».

Η πλειοψηφία των πρώτων Μεννονιτών, αντί να πολεμήσει, επέζησε φυγαδεύοντας σε γειτονικά κράτη όπου οι άρχουσες οικογένειες ήταν ανεκτικές στην πίστη τους στο βάπτισμα του πιστού. Με τα χρόνια, οι Μεννονίτες έχουν γίνει γνωστοί ως μία από τις ιστορικές εκκλησίες της ειρήνης, λόγω της δέσμευσής τους στον ειρηνισμό.

Αν και οι Μεννονίτες είναι μια παγκόσμια ομολογία με μέλη εκκλησίες από την Ευρώπη, την Ασία, την Αφρική και την Αμερική, ορισμένες κοινότητες Μεννονιτών που κατάγονται από μετανάστες με καταγωγή από την Ελβετία και τη Ρωσία φέρουν την ονομασία των εθνοτικών Μενονιτών.

Με πληροφορίες από Ναυτεμπορική, Wikipedia