Νικηταράς ο Τουρκοφάγος: Η ζωή και τα κατορθώματα του

Ο Νικηταράς (Νικήτας Σταματέλος/ Σταματελόπουλος) από πολύ νεαρή ηλικία εντάχθηκε ως “μπουλουξής” (επικεφαλής μπουλουκιού) στο σώμα του περιώνυμου κλέφτη Ζαχαριά, όπου διακρίθηκε για την ανδρεία του.

Ο Ζαχαριάς Μπαρμπιτσιώτης (1759 – 1803 ή 1804), γνωστός επίσης και ως Καπετάν Ζαχαριάς, ήταν κλέφτης επί Τουρκοκρατίας ο οποίος έδρασε στον Μωριά, από το 1776 έως τον θάνατό του.

Το 1805, μετά το διωγμό των κλεφταρματολών του Μοριά, πήγε στη Ζάκυνθο που τότε την κατείχαν Ρώσοι. Εκεί εντάχθηκε στα Τάγματα που είχαν ιδρυθεί και πολέμησε στην Ιταλία εναντίον του Ναπολέοντα. Αργότερα επέστρεψε στα Επτάνησα και υπηρέτησε τους Γάλλους που τα είχαν καταλάβει με την Συνθήκη του Τίλσιτ.

Το 1808, επέστεψε στο Μοριά μαζί με τον θείο του Κολοκοτρώνη για να βοηθήσει τον Αλή Φαρμάκη, έναν Οθωμανό αγά αλβανικής καταγωγής, από το Λάλα Ηλείας, που τον καταδίωκε ο Βελή πασάς,γιος του Αλή Πασά του Πασαλικίου των Ιωαννίνων στην Ήπειρο.

Στη συνέχεια, ασχολήθηκε με τη στρατολογία Αλβανών Τσάμηδων, μίας υποομάδας των Αλβανών οι οποίοι κατοικούσαν στην περιοχή της Ηπείρου, σε μία περιοχή που είναι γνωστή ως Τσαμουριά, στο πλαίσιο του σχεδίου των Γάλλων για τη δημιουργία ελληνοαλβανικού κράτους.

Μετά την κατάληψη των Επτανήσων από τους Βρετανούς, κατατάχθηκε ως αξιωματικός στα Ελληνικά Τάγματα υπό τον Σερ Ρίτσαρντ Τσωρτς και εστάλη στη νότια Ιταλία, για να πολεμήσει τον Βοναπάρτη. Όταν τα Τάγματα διαλύθηκαν παρέμεινε στη Ζάκυνθο.

Στις 18 Οκτωβρίου 1818, ενώ βρισκόταν στην Καλαμάτα, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Ηλία Χρυσοσπάθη.

Από Νικήτας – Νικηταράς &
από Σταματέλος – Σταματελόπουλος

Ο Νικηταράς δεν κράτησε το οικογενειακό επώνυμο Σταματέλος, αλλά το έτος 1818, μετά τη μύησή του στη Φιλική Εταιρεία, κράτησε το υποκοριστικό Σταματελόπουλος. Το παράδειγμά του ακολούθησε και ο αδελφός του Νικόλας.

Στον ελληνικό λαό όμως έμεινε με το αγαπημένο του προσωνύμιο Νικηταράς, που του αποδόθηκε μετά τη Μάχη στα Δερβενάκια και υιοθέτησε ως επώνυμο ο γιος του Ιωάννης μετά το 1854.

Το τέλος της ζωής του

Ήταν πάμπτωχος και περιφρονημένος από το επίσημο Κράτος των αγγλόφιλων που του έδιδαν άδεια να επαιτεί εκ περιτροπής έξωθεν ιερού ναού για να επιβιώνει.

Βασανίστηκε σκληρά στη φυλακή με συνθλίψεις μελών του σώματός του από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές αυτού του Κράτους. Κατά την διάρκεια της επαιτείας, τον αναγνώρισε ξένος διπλωμάτης που τον πλησίασε να του δώσει σημαντική βοήθεια επειδή τον αδίκησε η πατρίδα.

Την απέρριψε, ισχυριζόμενος ότι δεν τον αδίκησε η πατρίς του ποτέ.

Επισης η κορη του οταν αντικρισε τον πατερα της επαιτη και αρρωστο δεν αντεξε και κατεληξε στο φρενοκομειο.

Ήρωας, παντελώς ανιδιοτελής αφιερωμένος στο όραμα της απελευθέρωσης των Ελλήνων από τον Οθωμανικό ζυγό. Αιωνία του η μνήμη και φωτεινό παράδειγμα ο βίος του για τις γενιές των Ελλήνων!

23 Μαρτίου 2022 η τελευταία του επιθυμία έγινε πραγματικότητα

Αριστερά ο γλύπτης Γιώργος Ρούσσης και δεξιά ο Κώστας Χατζηδάκης, με πρωτοβουλία του οποίου εκπληρώθηκε η τελευταία επιθυμία του Νικηταρά

Μετά από 201 χρόνια ακριβώς από το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης, η τελευταία του επιθυμία έγινε πραγματικότητα και μια απο τις μεγαλύτερες ιστορικές αδικίες για έναν ήρωα του 1821, διορθώθηκε αφού απέκτησε κενοτάφιο δίπλα από τον θείο του Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

Η τελευταία επιθυμία του Νικηταρά, σύμφωνα με τον επικήδειό του, ήταν να ταφεί δίπλα από τον θείο του και πρωτεργάτη του Αγώνα, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Ούτε αυτή η επιθυμία όμως δεν είχε γίνει σεβαστή, μέχρι τις 23 Μαρτίου 2022 όπου με πρωτοβουλία ενός Βατραχανθρώπου του Λιμενικού Σώματος εν αποστρατεία, του Κώστα Χατζηδάκη, δίπλα από τον τάφο του Γέρου του Μοριά, στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών, τοποθετήθηκε το κενοτάφιο του Νικηταρά και έτσι η τελευταία του επιθυμία έγινε επιτέλους πραγματικότητα.