«Οι Ένοχοι»: Παρουσίαση του βιβλίου του Ν. Αργυρόπουλου για την Κύπρο (Βιντεο)

Το Σάββατο 21 Ιανουαρίου, στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του συγκλονιστικού βιβλίου του βετεράνου πολεμιστή στην Κύπρο το 1974, Νικολάου Αργυροπούλου, με τίτλο «Οι Ένοχοι» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ενδοχώρα.

Την παρουσίαση συντόνιζε ο δημοσιογράφος και συγγραφέας ΠETPOΣ KAΣIMATHΣ και ομιλητές ήταν οι: Π. ΔIONYΣIOΣ KATEPINAΣ, ΣTEPΓIOΣ KATHXΩPITHΣ, XPHΣTOΣ MΠOΛΩΣHΣ, ΓIANNHΣ KOYPIANNIΔHΣ.

Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε ο ηθοποιός KΩΣTAΣ ΠPEKAΣ.

Στο ογκώδες αυτό έργο των 492 σελίδων, μέσα από ένα πλήθος εγγράφων, συνεντεύξεων, δημοσιευμάτων, φωτογραφιών και άλλων ντοκουμέντων αποτυπώνεται η βούληση του συγγραφέα να τιμήσει τους συμπολεμιστές του και να καταδείξει όλες τις πτυχές της προδοσίας κατονομάζοντας και καταδεικνύοντας τους ενόχους. Με θάρρος και παρρησία ο συγγραφέας δίνει απαντήσεις σε αναπάντητα μέχρι σήμερα ερωτήματα, όπως:

• Πώς μερικοί Αρχηγοί Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων αντιμετωπίσθηκαν έτσι και μερικοί άλλοι αλλιώς;

• Πώς στοιχεία που το 1974 είχαν, ας πούμε, κάποια σκοπιμότητα να χαρακτηρισθούν «απόρρητα», εξακολουθούν και σήμερα, 48 χρόνια μετά, να παραμένουν… «απόρρητα»; Ίσως, για να εκθέτουν αυτούς που τα χαρακτηρίζουν «απόρρητα».

• Γιατί ο ήρωας τότε Πλωτάρχης Χανδρινός, αντιμετωπίσθηκε περίπου ως προδότης, από… επίορκους αντιστασιακούς του γλυκού νερού;

• Γιατί ο Μακάριος δεν επέστρεψε στην Κύπρο, αμέσως όταν παραιτήθηκε ο Νίκος Σαμψών, ενώ η ομαλότητα είχε αποκατασταθεί;

• Γιατί και πώς δεδηλωμένα πρωτοπαλίκαρα του Ιωαννίδη έγιναν, εν μιά νυκτί, πρωτοπαλίκαρα της δημοκρατίας;

Το βιβλίο προλογίζει ο υποστράτηγος ε.α. Χρήστος Μπολώσης, ενώ ο συγγραφέας το αφιερώνει «στους αδικαίωτους συμπολεμιστές μου, τους πεσόντες στο πεδίον της μάχης και τους αγνοημένους αιχμαλώτους».

«Αυτό το βιβλίο, αποτελεί μία προσπάθεια να εκπληρώσω το δικό μου χρέος.
Πρωτίστως, απέναντι στον Χριστό που με κράτησε ζωντανό στις μάχες.
Δεύτερον, απέναντι στους συμπολεμιστές μου, άλλοι εκ των οποίων έπεσαν στα πεδία της Τιμής και άλλοι αιχμαλωτίσθηκαν, όταν άδειασε η θαλάμη του όπλου τους από σφαίρες. Είναι αυτοί, που σαπίζουν ακόμη στα κολαστήρια των τουρκικών στρατιωτικών φυλακών, αγνοημένοι παντελώς από τους “αρμοδίους” εκπροσώπους του ελληνικού κράτους. Ώφειλα να μιλήσω εγώ γι’ αυτούς, που έκτοτε δεν μπορούν να μιλήσουν.
Και τρίτον, απέναντι στην αλήθεια, την οποία οφείλω να παραδώσω ατόφια και αναλλοίωτη στις επόμενες γενεές των Ελλήνων. Την σκυτάλη της συνεχείας μας, οφείλουμε να την παραδίδουμε στα χέρια τους και όχι πεταμένη στο χώμα ή στην λάσπη.
Ιδρωμένη ναι…, ματωμένη ναι…, αλλά στα χέρια τους». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)