Γιώργος Σολωμός: Γεννήθηκε το 1953 πολέμησε Κύπροτο 1974 όμως η Ελλάδα τον βάφτισε ανάπηρο πολέμου του 1940-49

Την αυγή της 20ής Ιουλίου του 1974 ξεκινά η τουρκική εισβολή στην Κύπρο με την κωδική ονομασία «Αττίλας» με αποβατικές και αεροπορικές επιχειρήσεις. Συμμετείχαν συνολικά γύρω στους 40.000 άνδρες υπό τη διοίκηση του Αντιστρατήγου Νουρετίν Ερσίν. Η ελληνική πλευρά πιάστηκε στον ύπνο και η αντίδρασή της εκδηλώθηκε με μεγάλη καθυστέρηση.

Ένας από τους Έλληνες που πολέμησαν εκείνες τις μέρες ήταν και ο Γιώργος Σολωμός, από το Τραγανό Ηλείας, ο όποιος τραυματίστηκε πολύ σοβαρά από ρουκέτα στο χέρι και στο πόδι του, γεγονός που οδήγησε στον ακρωτηριασμό του χεριού του.

Όπως ανέφερε και ο ίδιος σε συνέντευξη στην «ΠΡΩΤΗ» στις 20 Ιουλίου του 2021 «ήταν σκέτη προδοσία…», αφήνοντας αιχμές για τα τότε πολιτικά παιχνίδια στη χώρα μας, που είχαν σαν αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους, να τραυματιστούν ή να αγνοούνται, πολλοί νέοι άνθρωποι από την Ελλάδα.

Η διήγησή του για τα τότε δραματικά γεγονότα, που σημάδεψαν τη νεώτερη ιστορία της Ελλάδας, συγκλονίζει:

«Εμείς δεν γνωρίζαμε τίποτα και στο καράβι το μάθαμε ότι θα γίνει πόλεμος. Φύγαμε από το Λουτράκι , ενώ υπηρετούσαμε στην ΕΛΔΥΚ στη Νιγρίτα Σερρών. Πήγαμε 700 άτομα στο καράβι σαν τα τσουβάλια με τις πατάτες. Εμείς πήγαμε να αντικαταστήσουμε την άλλη σειρά της ΕΛΔΥΚ, αλλά δυστυχώς ούτε εκείνη έφυγε και έμεινε εκεί. Μετά από δύο ημέρες έγινε ο πόλεμος. Δεν προλάβαμε να μάθουμε ούτε το στρατόπεδο. Ψυλλιαστήκαμε όμως ότι κάτι δεν πάει καλά, γιατί κάποιοι παλιοί που ήταν εκεί μας είπαν να βγάλουμε τα όπλα για να κάνουμε βολή. Συγνώμη τους είπαμε, εμείς είμαστε 14 μήνες στο στρατόπεδο τι κάναμε, δεν κάναμε βολή; Τότε αγρίεψε ένα από τα παιδιά και μας είπαν ότι θα γίνει πραξικόπημα του Μακάριου. Καθαρή προδοσία. Ήταν να πάρουν οι Τούρκοι αυτό που ήθελαν. Με τον Ιωαννίδη και τους άλλους, ήταν στημένη η δουλειά».

Στη μνήμη του εξάλλου ο κ. Σολωμός φέρνει και τις τραγικές στιγμές του πολύ σοβαρού τραυματισμού του, όπως και άλλων συμπολεμιστών του:

«Πήγαμε στο στρατόπεδο και την άλλη ημέρα μας βομβαρδίζανε, με αεροπλάνα, όλμους, οβίδες κλπ. Αυτό έγινε στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία στις 22 Ιούλη 1974, το απόγευμα. Εγώ έχασα το χέρι μου εκεί από ρουκέτα που ρίχτηκε από αεροπλάνο και από τότε έχω ένα πρόβλημα και με το αυτί μου, αλλά και το δεξί πόδι μου. Μετά με πήραν το βράδυ μαζί με τρεις άλλους και μας πήγαν στο Νοσοκομείο στη Λευκωσία. Έκατσα 13 ημέρες και εν συνεχεία μαζί με τα παιδιά που είχαν κομμένα χέρια πόδια κλπ. μας βάλανε σε ένα ειδικό αεροπλάνο και μας έφεραν στην Αθήνα».

Στο Νοσοκομείο στην Αθήνα

«Πήγαμε εθελοντές, εγώ τη λέω σκέτη προδοσία. Ήταν φως φανάρι ότι θα γίνει πόλεμος, ενώ μας έλεγαν εκεί ότι θα γίνει άσκηση. Μετά ήλθαν τα αεροπλάνα από την Αθήνα και τα γύρισαν πίσω. Μας είπαν να γυρίσουμε πίσω και εμείς, αλλά δεν τα κάναμε αυτό. Εάν έμεναν τα αεροπλάνα δεν θα είχαμε πρόβλημα. Πληρώσαμε την κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα. Όταν γύρισα στο Νοσοκομείο ο Γκιζίκης μας κοιτούσε λες και είμαστε πρόβατα. Μόνο ο αρχιεπίσκοπος ο Σεραφείμ έλεγε ότι είμαστε ήρωες…».

Πολέμησαν στην Κύπρο το 1974 και το κράτος δεν τους αναγνωρίζει – Οι νεκροί της ΕΛΔΥΚ δεν ήταν σε «πολεμική υπηρεσία»

Σαράντα επτά χρόνια μετά την εισβολή στη Μεγαλόνησο οι Ελλαδίτες στρατιώτες που υπηρετούσαν εκεί για να υπερασπιστούν τα κυπριακά και κατ’ επέκταση ελληνικά εδάφη, σέρνονται ακόμη και σήμερα στα ελληνικά δικαστήρια διεκδικώντας το αυτονόητο, αυτό που η πατρίδα δεν έκανε επί σειρά ετών, να τους να αναγνωρίσει την πολεμική υπηρεσία στην Κύπρο, μέχρι την έκδοση του νόμου 2641/1998 που αναγνώρισε μεν την πολεμική τους υπηρεσία, αφήνοντας όμως ένα μεγάλο κενό 24 ετών (από το 1974 έως το 1998) μη αναγνώρισης.

Το 2003 κατέθεσαν, λοιπόν, στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών αγωγή κατά του Δημοσίου, υποστηρίζοντας ότι, αν και πολέμησαν εναντίον των Τούρκων στην Κύπρο με διαταγή εντεταλμένων αξιωματικών του ελληνικού κράτους, το Δημόσιο αρνήθηκε να αναγνωρίσει την εκεί πολεμική υπηρεσία τους από το τέλος του 1974 έως την έκδοση του νόμου 2641/1998, οπότε και αναγνωρίστηκε τελικά. Ισχυρίστηκαν ότι υπέστησαν προσβολή της προσωπικότητας και της υπόληψής τους (ηθική βλάβη) και λόγω της παραλείψεως αυτής του Δημοσίου παραβιάστηκε η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Μάλιστα, η εν λόγω ηθική βλάβη κατέστη βαρύτερη και «από το γεγονός ότι μερίδα των Ελλήνων θεωρεί αυτούς ως λαβόντες μέρος στο πραξικόπημα εναντίον της νόμιμης κυβερνήσεως της Κύπρου». Ετσι, αξίωσαν 200.000 ευρώ με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας, ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης τους.

Το Δημόσιο άσκησε αναίρεση στο Διοικητικό Εφετείο κατά της πρωτόδικης απόφασης, το οποίο το 2011 αποφάνθηκε ότι η παράλειψη αυτή του Δημοσίου «ήταν παράνομη ως αντίθετη στον σεβασμό της αξίας του ανθρώπου, ο οποίος, κατά το άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος, αποτελεί πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας». Επισήμαναν, ακόμη, οι εφέτες ότι οι συμμετέχοντες «στις πολεμικές αυτές επιχειρήσεις, ανταποκρινόμενοι στην υπέρτατη υποχρέωσή τους ως Ελλήνων πολιτών, ανέμεναν ότι η προσφορά τους αυτή θα αναγνωριζόταν τουλάχιστον από τη συντεταγμένη Πολιτεία και δεν θα αγνοείτο ή αποσιωπάτο» και επικύρωσαν ως αποζημίωση το ποσό των 100.000 ευρώ που τους είχε επιδικαστεί.

Με άλλα λόγια, 47 χρόνια μετά την εισβολή στην Κύπρο (2022), 24 χρόνια μετά τη μερική αναγνώριση από το Ελληνικό Κράτος της πολεμικής υπηρεσίας τους στην Κύπρο, 18 χρόνια μετά την κατάθεση της αγωγής στο Πρωτοδικείο και 10 χρόνια μετά την παραμονή της αναίρεσης στο ΣτΕ κατά της εφετειακής απόφασης, οι σύμβουλοι Επικρατείας λένε τώρα σε όσους πολέμησαν στην Κύπρο κατά του εισβολέα: «Ξεκινήστε από μηδενική βάση στα πολιτικά δικαστήρια» (Πρωτοδικεία).
.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το Δημόσιο ζητούσε από το ΣτΕ να επιστρέψουν οι δέκα Ελλαδίτες το ποσό της αποζημίωσης που πιθανόν τους είχε επιδικαστεί προσωρινά. Οι σύμβουλοι Επικρατείας απέρριψαν το αίτημα, καθώς δεν πρόκυψε ότι είχε δοθεί τμήμα της αποζημίωσης, σημειώνοντας: «Αν γίνει δεκτή η αίτηση αναιρέσεως, διατάζεται και η επιστροφή του ποσού που είχε τυχόν καταβληθεί δυνάμει της αναιρουμένης αποφάσεως, εφόσον τούτο ζητήθηκε με την αίτηση αναιρέσεως».

Ο Γιώργος Σολωμός σήμερα

Όπως προαναφέραμε ο Γιώργος Σολωμός, από το Τραγανό Ηλείας, τραυματίστηκε και έχασε το χέρι του γεγονός το οποίο δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από καμία επιτροπή όπως και έγινε και μετά από εξέταση ιατρικής επιτροπής αποφασίστηκε να αναγνωριστεί αναπηρία 80% και να του δοθεί απο το Υπ. Εθν. Αμ. αναπηρική ταυτότητα και σύνταξη … Όχι όμως για τον πόλεμο της Κύπρου αλλά για τον πόλεμο του 1940-1949 παρόλο που κατά το δελτίο αστυνομικής του ταυτότητας ο Γιώργος Σολωμός γενήθηκε στις 10/10/1953.