6_ΙΣΤΟΡΙΑ

Ηλίας Δημητρακόπουλος: η «ελληνική διασύνδεση» στο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ

0

του Κώστα Μπορδόκα

Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το Σάββατο 17 Ιουνίου 1972 όταν στο συγκρότημα γραφείων Γουότεργκεϊτ της Ουάσινγκτον, συλλαμβάνεται ομάδα διαρρηκτών που επιχειρεί, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, να ανοίξει το γραφείο του Λάρι Ο’Μπράιαν Προέδρου της Εθνικής Επιτροπής των Δημοκρατικών. Σήμερα δεν  θα ασχοληθούμε με το ξέσπασμα του σκανδάλου που με το μαχητικό ρεπορτάζ δύο νεαρών δημοσιογράφων υποχρεώνουν δύο χρόνια μετά τον ηγέτη της υπερδύναμης σε παραίτηση, αλλά σε μια λιγότερο φωτισμένη ελληνική πτυχή του.

Πρωταγωνιστικό ρόλο στο παρασκήνιο της υπόθεσης έχει ο Έλληνας δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος, ένας σημαντικός “παίχτης” στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις,  γνωστός για την αντιστασιακή του δράση κατά της δικτατορίας, και πορεία ζωής που αποτελεί από μόνη της ολόκληρο κεφάλαιο με το οποίο θα ασχοληθούμε άλλη φορά. Όντας δημοσιογράφος αφοσιωμένος στο πολιτικό ρεπορτάζ ο Δημητρακόπουλος ασχολείται εκείνα τα χρόνια με τις δοσοληψίες της ελληνικής χούντας με τους Αμερικάνους.

Μέσα από τις πηγές του ανακαλύπτει πως η CIA χρηματοδοτεί την ΚΥΠ και αυτή με τη σειρά της την προεκλογική εκστρατεία του Νίξον. Μεσάζοντας στην όλη δοσοληψία είναι ο γνωστός πλούσιος ελληνοαμερικανός φίλος του Νίξον Τομ Πάπας. Όμως αυτή η ροή χρημάτων είναι παράνομη με βάση το αμερικανικό δίκαιο διότι στοιχειοθετεί  ανάμιξη της CIA στον προεκλογικό αγώνα καθώς και εμπλοκή (έστω και τυπικά) μιας ξένης κυβέρνησης στα εσωτερικά των ΗΠΑ.

Είναι μόλις 1968 όταν ο Δημητρακόπουλος παρουσιάζει στον Ο΄ Μπράιαν και τους Δημοκρατικούς τις αποδείξεις που έχει στα χέρια του, με τον ίδιο να σημειώνει για εκείνη την περίοδο :“Ο Ο’ Μπράιαν θέλει να με δει, αλλά θέλει να ξέρει ποιο είναι το θέμα. Εγώ τότε είχα δίλημμα. Υποψιαζόμουν ότι η CIA παρακολουθούσε τα τηλέφωνά μου, αλλά ταυτόχρονα έπρεπε να δω τον Ο’ Μπράιαν. Οπότε τον πήρα και του είπα περί τίνος πρόκειται”.

Στην συνάντησή τους ο Έλληνας δημοσιογράφος αναφέρει στον Ο’ Μπράιαν ότι για τεκμηρίωση των στοιχείων του μπορεί να φέρει μάρτυρες από την Ελλάδα, αρκεί να τους παρείχαν παρείχαν φιλοξενία και προστασία. Η απάντηση του Ο’ Μπράιαν είναι μάλλον διφορούμενη :“Ελάιας, αν κερδίσουμε τις εκλογές δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Αν όμως χάσουμε…’. Το Δημοκρατικό Κόμμα ολιγωρεί, η πρώτη εκλογική νίκη του Νίξον, με λιγότερο από μια μονάδα διαφορά από τον Χιούμπερτ Χάμφρεϊ, βάζει προσωρινό τέλος στην υπόθεση, ενώ χάνεται μια σπουδαία ευκαιρία να πληγεί η χούντα στην Ελλάδα.

Το 1971 ο Δημητρακόπουλος καλείται να καταθέσει στο Κογκρέσο και το ζήτημα  αναζωπυρώνεται. Συντάσσει ένα δεκασέλιδο μνημόνιο στο οποίο αναφέρει όλα όσα γνωρίζει για την υπόθεση. Ο ίδιος θεωρεί πολύ σημαντική την κατάθεση αυτή, ενώ  πιστεύει πως παρά τη δύναμη της κυβέρνησης έχει τρεις πανίσχυρους συμμάχους: Τη Γερουσία των ΗΠΑ, τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης”. Αυτός όμως που κινητοποιείται γρηγορότερα από όλους είναι ο ίδιος ο Νίξον που προσπαθεί να κλείσει όσες βρώμικες υποθέσεις μπορούν να τον καταστρέψουν ενόψει των επικείμενων εκλογών.

Έτσι οργανώνει το σχέδιο υποκλοπών, κατασκοπείας αλλά και ληστείας των γραφείων του Δημοκρατικού Κόμματος αναζητώντας, μεταξύ άλλων, και τα στοιχεία του Δημητρακόπουλου για παράνομες μεταφορές ξένου χρήματος από την ελληνική στρατιωτική χούντα στην εκστρατεία Νίξον το 1968. Όπως αναφέρει ο συγγραφέα του βιβλίου “Ο άνθρωπος κλειδί”  James H. Barron η αποκαλούμενη “ελληνική διασύνδεση” θεωρείται ότι ισοδυναμεί με “ωρολογιακή βόμβα”, κάτι που επιβεβαιώνεται δύο χρόνια μετά την παραίτηση Νίξον. Εξάλλου οι διαρρήκτες έχουν εντολή να φωτογραφίσουν ειδικά όσα αφορούν “εισφορές από το εξωτερικό”.

Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι η δράση του Ηλία Δημητρακόπουλου αποτελεί βασικό παράγοντα που οδηγεί στο Γουότεργκεϊτ τα οποία πληρώνει με σενάρια απαγωγής και δολοφονίας του. Όπως άλλωστε αποκαλύπτει ο ίδιος σε συνέντευξή του, οι χουντικοί (με  υποστήριξη των Αμερικανών και του Κίσινγκερ) είχαν σχεδιάσει να τον απαγάγουν από τη Νέα Υόρκη χρησιμοποιώντας ελληνικό υποβρύχιο…


Ηλίας Δημητρακόπουλος – Χένρι Κίσιγκερ : Εχθροί μέχρι το τέλος…

 

Μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου ο Ρίτσαντ Νίξον θα βρεθεί πολλές φορές στη θέση του απολογούμενου.


Γεώργιος Παπαδόπουλος- Τομ Πάππας.  Κοινό τους χαρακτηριστικό  οι καλές του σχέσεις με την CIA με τον δεύτερο να παίζει καθοριστικό ρόλο στο σκάνδαλο  Γουότεργκειτ. 

Ζοζέ Σαραμάγκου: Ένας άθεος ενάντια στην τυφλότητα

Previous article

Όταν η ομοφυλοφιλία ήταν «πάθηση»…

Next article

You may also like

Comments

Comments are closed.