«Από τη στιγμή που γεννιόμαστε, ο κόσμος έχει φτιάξει ήδη ένα κουτί για μας. Ο ομφάλιος λώρος δεν φαίνεται να έχει αποκοπεί και βρίσκουμε μόνο νέες ανάγκες για να καλύψουμε. Εάν απομακρυνθούμε απ’ τις προσκολλήσεις μας, θα γκρεμίζαμε τους περιορισμούς μας και θα βγαίναμε απ’ το κέλυφος μας; Θα φαινόταν διαφορετικός ο κόσμος; Θα αναγνωρίζαμε τους εαυτούς μας; Μήπως το κουτί είμαστε εμείς οι ίδιοι; Αυτή είναι η ειρωνεία του περιορισμού. Όσο δεν σπρώχνουμε τα τείχη του περιβάλλοντός μας, ίσως να μην μάθουμε ποτέ πόσο δυνατοί είμαστε.»