By 
Στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Πολωνοί στρατιώτες είχαν στις τάξεις
του έναν πολύ ιδιαίτερο “στρατιώτη”: ἑναν αρκούδο που λεγόταν
Βὀιτσεκ και έφτασε να γίνει δεκανέας,
Ἠταν άνοιξη του 1942, όταν το 20 Σώμα του Πολωνικού στρατού πέρασε
στο Ιράν µαζί µε χιλιάδες αμάχους που είχαν απελαθεί µετά τη
Σοβιετική Εισβολή του 1938 και προσπαθούσαν να φτάσουν σε ένα
στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων που είχε στηθεί στην Τεχεράνη.
Στις 8 Απριλίου, σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό στο Χαμαντάν του Ιράν,
οι Πολωνοί στρατιώτες συνάντησαν ένα νεαρό ντόπιο αγόρι που είχε
βρει ένα αρκουδάκι. Το μικρό ζώο ήταν ορφανό, καθώς η μητέρα του είχε
πυροβοληθεί από κυνηγούς. Και τότε, ο υπολοχαγός Ανατόλ
Tαρνοβιέτσκι αποφάσισε να το αγοράσει και να το υιοθετήσει.
Για τους επόμενους τρεις µήνες, ανέλαβε να το φροντίσει η Ιρένα
Μπόκιεβιτς, ανιψιά ενός Πολωνού στρατηγού. Το δώρισε τελικά στην
22η Μοίρα Πυροβολικού, η οποία τού έδωσε το υποκοριστικό όνομα
Βόιτσεκ που στα πολωνικά σημαίνει “χαρούμενος μαχητής”.
Λάτρευε την μπύρα και τα τσιγάρα και χαιρετούσε στρατιωτικά
Πολύ σύντομα, ο Βόιτσεκ έγινε η µασκότ του στρατού. Μέχρι να
μεγαλώσει, οι στρατιώτες τον τάιζαν µε συμπυκνωμένο γάλα από ένα
παλιό μπουκάλι βότκας.
Λίγο καιρό μετά, το χαριτωμένο ζώο άρχισε να αναπτύσσει ιδιαίτερες
συνήθειες. “Θα δεχόταν αναμμένα τσιγάρα, έκανε µία τζούρα και τα
κατάπινε. Του άρεσε να πίνει από ένα μπουκάλι μπύρας και όταν ήταν
άδειο κοίταζε µέσα από το άνοιγμα για να δει πού ήταν η υπόλοιπη
μπύρα”, είχε πει ο Ντιμίτρ Σζαβλούγκο, ένας από τους στρατιώτες που)
φρόντιζαν τον Βόιτσεκ. “Ήταν ακριβώς σαν σκύλος”, ανέφερε και ο
Πολωνός βετεράνος Ογκούστιν Καρολέφσκι.
Εκτός από τις ξεχωριστές διατροφικές του συνήθειες, ο Βόιτσεκ έµαθε να
χαιρετάει στρατιωτικά, κοιμόταν µε τους στρατιώτες παρέχοντάς τους
και λίγη ζεστασιά, και έκανε αγώνες πάλης µαζί τους. ο συγγραφέας
Μπρένταν Φόλεϊ αναφέρει ότι ο 226 κιλών αρκούδος κυνηγούσε τα
πορτοκάλια που χρησιμοποιούσαν οι άντρες για εξάσκηση µε
χειροβομβίδες και κρατούσε νεοσύλλεκτους ανάποδα από τις μπότες για
να τους κάνει να πιστέψουν ότι θα τους έτρωγε.
Συμμετείχε στη Μάχη του Μόντε Κασίνο μεταφέροντας πυρομαχικά
Οι Πολωνοί στρατιώτες εγκατέλειψαν το Ιράν και έφτασαν στην Αίγυπτο
για να ενώσουν τις δυνάµεις τους µε τα συμμαχικά βρετανικά
στρατεύματα εναντίον της Ιταλίας. Σύµφωνα µε τους κανονισμούς του
στρατού, δεν επιτρέπονταν τα ζώα. Για να κρατήσουν τον Βόιτσεκ, λοιπόν,
οι Πολωνοί τον στρατολόγησαν επίσηµα, πράγμα που σήμαινε ότι θα
“πληρωνόταν” µε διπλές μερίδες φαγητού και θα έπαιρνε βαθμό και
αύξοντα αριθµό.
Έμενε σε αντίσκηνα µε τους στρατιώτες και μεταφέρθηκε στην Ιταλία µε
ένα ξύλινο κιβώτιο. Έτσι συμμετείχε στη μάχη του Μόντε Κασίνο. Έγινε,
μάλιστα, δεκανέας και μετακινούσε τελάρα πυρομαχικών που, σύµφωνα
µε αναφορές, χρειάζονταν 4 άνδρες για να μετακινηθούν. Παρότι
αμφισβητείται η πιστότητα του γεγονότος, υπάρχει µία αναφορά από
Βρετανό στρατιώτη που θυμάται ότι είδε µια αρκούδα να κουβαλάει
κιβώτια µε βλήματα.
Γρήγορα ο Βόιτσεκ μετατράπηκε σε καλτ ήρωα του πολωνικού στρατού και
η µορφή του έγινε το επίσηµο έμβλημα της 22ης Μοίρας Πυροβολικού
του πολωνικού στρατού.
Όταν τελείωσε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Βόιτσεκ μεταφέρθηκε στο
χωριό Χάτον στο Μπεργουικσάιρ της Σκωτίας και έγινε τοπική
διασημότητα. Αφού αποστρατεύτηκε το 1941, μετακόμισε στον
ζωολογικό κήπο του Εδιμβούργου, όπου τον επισκέπτονταν τόσο απλοί
τουρίστες όσο και οι πρώην φίλοι του στον στρατό και του πετούσαν
τσιγάρα. Εκεί παρέμεινε μέχρι το 1963, όταν πέθανε σε ηλικία 21 ετών.
Για χάρη του Βόιτσεκ γράφτηκε βιβλίο, γυρίστηκε ντοκιμαντέρ και
στήθηκαν 10 αγάλματα
Η συναρπαστική και πλούσια ιστορία του Βόιτσεκ δεν έμεινε µία απλή
ανάμνηση. Η υστεροφημία του ήταν τόσο μεγάλη ώστε, το 2014,
γράφτηκε βιβλίο για τη ζωή του από τη συγγραφέα, Άιλιν Ορ. Άντλησε
έμπνευση από τον παππού της που ήταν Σκωτσέζος στρατιώτης και
βοήθησε στην εκπαίδευση των Πολωνών στρατιωτών.
το 2011, γυρίστηκε και ντοκιμαντέρ για τον Βόιτσεκ ενώ, επίσης,
κατασκευάστηκαν 10 αγάλματα για χάρη του Βόιτσεκ. 7 στην Πολωνία, 2
στη Σκωτία και 1 στην Αγγλία.
πηγή: Η Μηχανή του χρόνου
Comments