Ο δεκανέας Λεσλι Άλεν η αλλιώς γνωστός με το παρατσούκλι «Ταύρος» Άλεν της 17ης Ταξιαρχίας του Αυστραλιανού Στρατού αποθανατίζεται από τον φωτογράφο Γκόρντον Σορτ να μεταφέρει τραυματίες Αμερικανούς στρατιώτες κατά τη διάρκεια της μάχης του όρους Ταμπού *  ενάντια στις ιαπωνικές δυνάμεις στις 30 Ιουλίου 1943.

Ο συγκεκριμένος Αμερικανός φέρει τραύματα από θραύσματα νάρκης. Μαζί με αυτόν, ο Άλεν, αν και ελαφρά τραυματίας και ο ίδιος, θα κουβαλούσε άλλους 11 Αμερικανούς τραυματίες στρατιώτες του 1 ΤΠ/ 162 ΣΠ προτού καταρρεύσει από εξάντληση. Κέρδισε όμως τα εγκωμιαστικά σχόλια συμμάχων και συμπατριωτών του καθώς και τον Αργυρό Σταύρο, την 3η  υψηλότερη αμερικανική διάκριση για ανδρεία σε μάχη. «Η εν γένει συμπεριφορά του στρατιώτη Άλεν και οι ακούραστες προσπάθειές του στο να περιθάλπει τους τραυματίες και να τους βοηθά με εφόδια και προμήθειες αναμφίβολα τους ενέπνευσε ». Όντας σωματώδης, δεινός αθλητής, ψηλός (1.80, με μέσο όρο τότε 1.73) και με αντιπάθεια προς τους αξιωματικούς, είχε ξεχωρίσει ήδη από τον χειμώνα του 1941 στο μέτωπο της Λιβύης, το θέρος του 1941 στη Συριακή εκστρατεία και τον Φεβρουάριο του 1943 όταν και τότε παρασημοφορήθηκε. Η συνέχεια δεν ήταν όμως η ανάλογη. Αν και ουδέποτε έδειξε φόβο στη μάχη, κάτι που θα ήταν άλλωστε και φυσιολογικό, η ένταση αυτού του γεγονότος τον σημάδεψε για όλη του τη ζωή. Η συμπεριφορά του έγινε εξαιρετικά ασταθής και τον Φεβρουάριο του 1944 χτύπησε έναν αξιωματικό και υποβιβάστηκε. Εκτιμήθηκε ότι έπασχε από « ιδιοσυγκρασιακή αστάθεια» με «συμπτώματα άγχους», και όταν προσβλήθηκε από ελονοσία πήρε εξιτήριο στις 10 Σεπτεμβρίου 1944 ενώ κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής του έχασε προσωρινά την ικανότητα ομιλίας του. Τελικά επανήλθε, απέκτησε οικογένεια με 4 παιδιά και πέθανε στις 11 Μαΐου 1982 όντας πλέον 66 ετών.

* Στην ανατολική Παπούα Νέα Γουινέα, στις ακτές της θάλασσας του Σολομώντα.

πηγή: facebook/Έπαλξη