Η επιστολή:

Αγαπητοί συμπολίτες.
Πριν κάποιους μήνες και μετά από σχετική εισήγηση και ομόφωνη απόφαση του τοπικού Συμβουλίου της κοινότητας Μουλκίου, όπου γεννήθηκα, ψηφίσατε ομόφωνα να μου απονεμηθεί το «μετάλλιο τιμής του Δήμου» για την επιστημονική μου σταδιοδρομία στις νευροεπιστήμες σε πανεπιστήμια και πανεπιστημιακά νοσοκομεία του εξωτερικού όπου ζω και δραστηριοποιούμαι από το 1970 ως αναγνώριση της προσφοράς μου στην επιστήμη, τα γράμματα καθώς και για την συνεισφορά του έργου μου στην Ελληνική και Σικυώνια κοινωνία.

Λόγω, όμως, της πανδημίας η απονομή αναβλήθηκε για την εικοστή ογδόη του περασμένου Σεπτεμβρίου στα πλαίσια προγραμματισμένης εκδήλωσης η οποία και πραγματοποιήθηκε επιτυχώς.
Σας απευθύνω λοιπόν τώρα αυτό το μήνυμα από την άλλη άκρη του Ατλαντικού για δύο λόγους: Πρώτον για να σας ευχαριστήσω για την ομόφωνη απόφασή σας να με τιμήσετε και, δεύτερον, να σας εξηγήσω γιατί δεν πέρασα από το Δημαρχείο για να το συλλέξω την επομένη της προγραμματισμένης απονομής όπως μου σύστησε ο πρόεδρός σας, ο κ. Σκαρμούτσος. Επιθυμώ δε να σας ενημερώσω διότι η παράλειψή μου αυτή ίσως θεωρηθεί ως πράξη απαξίωσης, εκ μέρους μου, του θεσμού της εν λόγω επιβραβεύσεως ενώ το ακριβώς αντίθετο ισχύει: Η πράξη μου, δηλαδή, είχε σκοπό να προφυλάξει τον θεσμό από την απαξίωση που συνεπάγεται η συμπεριφορά των επιφορτισμένων με την εκτέλεση των αποφάσεών σας.

Εξηγούμαι:
Σύμφωνα με το άρθρο 4 της υπ’ αριθμ. 29/2019 αποφάσεως του ΔΣ Σικυωνίων (Κανονισμός Σήματος, Μεταλλίων και Απονομή τιμητικών Διακρίσεων)

1ον, ο Δήμαρχος οφείλει να απονείμει το μετάλλιο,

2ον, μάλιστα, να το απονείμει στο πλαίσιο δημόσιας τελετής και όχι παρεμπιπτόντως, κεκλεισμένων των θυρών, κατά την διάρκεια της συνεδριάσεως του ΔΣ για άλλα θέματα, όπου ο τιμώμενος θα πρέπει να παρουσιαστεί να το συλλέξει.

3ον Το μετάλλιο δεν προβλέπεται να είναι ένα κομμάτι κόντρα πλακέ κολλημένο σε ένα χάρτινο κουτί (το οποίο και σας επιστρέφω μέσω του κ. Λάμπρου) αλλά κάτι λιγότερο πρόχειρο και ευτελές που περιγράφεται λεπτομερώς στο προαναφερθέν άρθρο 4 του κανονισμού.

Εάν λοιπόν επέλεγα να “πεταχτώ στις οκτώ παρά τέταρτο να το πάρω” κατά τη συνεδρίαση του ΔΣ στου οποίου το πρόγραμμα η απονομή δεν συμπεριλαμβάνονταν μεταξύ των 16 θεμάτων, η πράξη μου θα εξέφραζε την ίδια απαξίωση του θεσμού την οποία, κατά την γνώμη μου, εκφράζει ο τρόπος με τον οποίο ο Δήμαρχος και ο Πρόεδρος του ΔΣ χειρίστηκαν αυτό το θέμα.

Επομένως, το γεγονός ότι δεν σας ενόχλησα κατά την συνεδρίαση σας και ότι σας επιστρέφω το χάρτινο κουτί δεν σημαίνει ότι περιφρονώ την καλή σας προαίρεση να με τιμήσετε. Σημαίνει απλώς ότι οι εντολοδόχοι σας δεν υλοποίησαν σωστά την απόφασή σας με αποτέλεσμα να την ευτελίσουν. Και αυτό είναι ένα πρακτικό ζήτημα που έγκειται στον καθένα από σας να διορθώσει, εάν βέβαια το κρίνει σκόπιμο.

Σας ευχαριστώ
Ανδρέας Κ. Παπανικολάου*
Ομότιμος Καθηγητής Νευροεπιστημών
Πανεπιστήμιο του Τεννεσί
Κέντρο Επιστημών Υγείας
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2020

*Ο καθηγητής Ανδρέας Κ. Παπανικολάου γεννήθηκε το 1950 στο Μούλκι Κορινθίας. Το 1972 πήρε πτυχίο ψυχολογίας από το Πανεπιστήμιο Ζαβιέρ (Xavier) και το 1978 διδακτορικό δίπλωμα στην ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο του Νοτίου Ιλινόις. Στη συνέχεια δίδαξε επί δύο χρόνια στο Πανεπιστήμιο Ζαβιέρ και στο Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι, ενώ από το 1980 εργάζεται στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Χιούστον, όπου διευθύνει το Κέντρο Κλινικών Νευροεπιστημών. Το 2002 ίδρυσε το θερινό Ινστιτούτο Προχωρημένων Σπουδών της Διεθνούς Νευροψυχολογικής Εταιρίας, το οποίο και διευθύνει. Έτυχε αρκετών διακρίσεων και χρηματοδοτήθηκε από τα ΝΙΗ, ΝSF και άλλους κρατικούς και ιδιωτικούς φορείς των ΗΠΑ για τις έρευνες του σχετικά με την επιληψία, τις αναπτυξιακές διαταραχές, την πλαστικότητα του εγκεφάλου και την απεικόνιση των εγκεφαλικών μηχανισμών των νοητικών λειτουργιών, τις οποίες διεξάγει στα δύο εργαστήρια μαγνητοεγκεφαλογραφίας του Ιατρικού Κέντρου του Χιούστον. Δημοσίευσε πλήθος ερευνητικών εργασιών και αρκετά βιβλία με θέματα τόσο τεχνικά και κλινικά όσο και θεωρητικά.