Έλενα Μιχαηλίδου: Είμαι παθιασμένη με το χορό και πολλές φορές έχω παρεξηγηθεί γι΄αυτό

Έλενα Μιχαηλίδου. Η Κύπρια δασκάλα μπαλέτου που κατάφερε να κάνει το όνομά της συνυφασμένο με το μπαλέτο στην Κορινθία. Η Σχολή της λειτουργεί πάνω από 30 χρόνια, προσηλωμένη στον μαγικό κόσμο της πιο υψηλής από τις τέχνες του χορού. Αμέτρητα κορίτσια πάνω στις μικρές πουέντ έχουν κάνει τα πρώτα τους βήματα στο χορό υπό την καθοδήγηση της έμπειρης δασκάλας τους. Κάθε χρόνο, κάθε παράσταση είναι μια οπτική πανδαισία κίνησης και συναισθημάτων.

Η Έλενα Μιχαηλίδου μας υποδέχθηκε με το πλατύ της χαμόγελο στην είσοδο της Σχολής. Μπαίνοντας στο εσωτερικό της, το βλέμμα σου μαγνητίζεται απ΄τις φωτογραφίες, τις αφίσες και τα βραβεία που καλύπτουν σε μεγάλο βαθμό τους τοίχους. Καθίσαμε σε ένα αντικέ γραφείο, απέναντι απ΄την αίθουσα χορού και με τις λέξεις «ταξιδέψαμε» στην Κύπρο, στην Κρήτη, σε αίθουσες χορούς, σε σκηνές και παρασκήνια….

Βραβεία, φωτογραφίες από παραστάσεις, αφίσες κοσμούν τους τοίχους της Σχολής

Επιμέλεια Συνέντευξης
Νάνσυ Γιαννιδάκη

Εγώ είμαι πρόσφυγας στην Κόρινθο. Γεννήθηκα στην Κύπρο στην Αμμόχωστο. Παντρεύτηκα στρατιωτικό, μετά την εισβολή φύγαμε και πήγαμε πρώτα στην Κρήτη. Στην Κόρινθο ήρθα σε ηλικία 30 χρονών

Τα πρώτα χρόνια…

Η μητέρα μου με μύησε στο χορό. Ασχολούνταν η ίδια πάρα πολύ με τις τέχνες που δεν νομίζω πως μπορούσα να μην την ακολουθήσω. Βεβαίως στην ερώτηση αν έπιανα τη ζωή μου απ΄την αρχή τι επάγγελμα θα επέλεγα…νομίζω πάλι με το χορό θα ασχολούμουν.

Στην Αμμόχωστο είχαμε το Ωδείο Τεχνών του Λυκείου Ελληνίδων που διδάσκονταν μουσική, χορός, θέατρο. Εκεί πήρα το πτυχίο μου στο χορό, αναγνωρισμένο απ΄το Υπουργείο. Με τη βοήθεια της δασκάλας μου τότε, της γνωστής χορογράφου Ντόρας Τσάτσου, έκανα κάποια σεμινάρια στην Κρατική Σχολή. Στη συνέχεια πήγα στο Λονδίνο για δυο χρόνια. Εκεί παρακολούθησα μαθήματα με εξειδίκευση την διδασκαλία χορού σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Επιστρέφοντας στην Κύπρο ξεκίνησα να διδάσκω πια στο Ωδείο του Λυκείου Ελληνίδων μέχρι που γίναμε πρόσφυγες…

Έχω μιλήσει αρκετές φορές σε γονείς γιατί δεν θέλω ούτε να σπαταλούν το χρόνο, ούτε το χρήμα τους. Μάλιστα μια μαμά το εκτίμησε τόσο πολύ που μου έφερε την άλλη της την κόρη μετά.

Στην Κρήτη μείναμε στον Άγιο Νικόλαο. Στάθηκα τυχερή γιατί αμέσως ήρθα σε επαφή με τους ανθρώπους ενός Μουσικού Σχολείου που ήθελα να εντάξει και τμήμα χορού. Θυμάμαι ότι τους βοήθησα να οργανώσουν καλύτερα και τα μουσικά τμήματα καθώς είχα πολύ καλές σχέσεις τότε με τον αξέχαστο μουσικό Γιώργο Αρβανιτάκη, τον αδερφό της Μαίρης Αρώνη. Έμενε Αθήνα αλλά δέχθηκε την πρότασή μου να έρχεται στον Άγιο Νικόλαο 2-3 φορές το μήνα και πραγματικά στο τέλος έγινε πολύ καλή δουλειά. Στα δύο χρόνια που έμεινα εκεί δεν υπήρχε παιδί που να μην πέρασε από ΄κει.

Η άφιξη στην Κόρινθο…

Όπως είπα όμως είχα παντρευτεί στρατιωτικό και μετά αναγκαστικά άφησα την Κρήτη και ήρθα Κόρινθο. Φτου και απ΄την αρχή.

Ήμουν άγνωστη εντελώς. Άνοιξα Σχολή Μπαλέτου και μάλιστα από τότε θυμάμαι ότι είχα άδεια απ΄το Υπουργείο Πολιτισμού. Δύο ήταν οι Σχολές στην Κόρινθο εκείνη την εποχή. Του κ.Βαλτσή και η δική μου. Είναι πράγματι συγκινητικό το πόσο αγάπη και στήριξη έχω πάρει απ΄αυτή την πόλη όλα αυτά τα χρόνια.

Σχολιάζοντας τη φήμη της αυστηρής δασκάλας…

Νομίζω ότι έχω παρεξηγηθεί σε αυτό το κομμάτι. Δεν έχει να κάνε με κακία, να στο πω έτσι απλά. Είμαι αυστηρή την ώρα του μαθήματος. Το μπαλέτο χρειάζεται πειθαρχία και αφοσίωση απ΄το πρώτο κιόλας μάθημα γιατί δουλεύουμε ομαδικά. Αν αποφασίσεις ότι θέλεις να κάνεις μπαλέτο, τότε κάντο σωστά και συγκεντρωμένα.. Είμαι παθιασμένη με τη δουλειά μου και έχω μια ειλικρινή σχέση τόσο με τους μαθητές όσο και με τους γονείς. Αν το παιδί για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορεί να προσαρμοστεί με τους κανόνες της σχολής δεν μπορώ να επιτρέψω να μείνει πίσω η ομάδα. Έχω μιλήσει αρκετές φορές σε γονείς γιατί δεν θέλω ούτε να σπαταλούν το χρόνο, ούτε το χρήμα τους. Μάλιστα μια μαμά το εκτίμησε τόσο πολύ που μου έφερε την άλλη της την κόρη μετά.

Χαίρομαι όταν βλέπω μαμάδες που τις είχα μαθήτριες να φέρνουν τώρα τα παιδιά τους. Μπορεί την ώρα του μαθήματος να είμαι αυστηρή αλλά μετά γίνομαι «μαμά».

Το μπαλέτο δεν είναι άθλημα είναι τέχνη και εμείς επιδιώκουμε να περάσουμε τη φιλοσοφία της τέχνης αυτής. Είναι μια μορφή τέχνης που καλλιεργεί πνευματικά και σωματικά τα παιδιά που κάνουν μαθήματα. Η σχέση της κίνησης με την κλασική μουσική είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό γιατί εξασκεί το ρυθμό, την μουσικότητα, είναι προσωπική έκφραση. Γι΄αυτό και πάντα υποστηρίζω πως το παιδί που κάνει μπαλέτο δεν πρέπει να ασχολείται με άλλες σωματικές δραστηριότητες. Πρώτον γιατί το κουράζουν, το καταπονούν και δεύτερον γιατί είναι αντίθετα απ΄ την απαίτηση κίνησης που έχει το μπαλέτο. Μπερδεύεται η μνήμη του σώματος και δεν μπορεί να δώσει σωστό αποτέλεσμα.

Μπορεί την ώρα του μαθήματος να είμαι αυστηρή αλλά μετά γίνομαι «μαμά»

Σημαντικές στιγμές…

Η Σχολή έχει συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα του χώρου. Είχαμε συνεργάτη για 10 χρόνια τον Άγγελο Χατζή, ο οποίος ήταν πρώτος χορευτής στη Λυρική.

Μια παράσταση που έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου είναι του ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗ. Ήταν υπέρ – υπερπαραγωγή. Αλλά και ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ, το ΜΠΟΛΕΡΟ, ΜΠΑΡΟΚ. Όλες οι παραστάσεις κάθε χρόνο είναι η μία καλύτερη απ΄την άλλη.

Η Σχολή είναι ερασιτεχνική όμως στα 35 χρόνια λειτουργίας της έχει βγάλει 10 επαγγελματίες χορευτές.