By Η Βίλη Σωτηροπούλου είναι συγγραφέας, ηθοποιός, και διδάσκει θέατρο.
Το θεατρικό έργο της «Ο Μπέμπης» κατατέθηκε το 2017 και βραβεύτηκε τον Μάρτιο του 2018 στο EURODRAM, θεσμό στον οποίο συμμετέχουν 40 ευρωπαϊκές (κυρίως) χώρες και βραβεύονται τρία πρωτότυπα έργα από κάθε χώρα ανά δύο χρόνια.
Βασισμένο στο βραβευμένο και ανέκδοτο αυτό θεατρικό έργο είναι και το μυθιστόρημα το οποίο έγραφε από το 2017, εμπλουτίζοντας και αναπτύσσοντάς το.
Το μεγαλύτερο μέρος του γράφτηκε στο Λουτράκι. Όπως αναφέρει και η ίδια στη συνέντευξη που θα διαβάσετε παρακάτω “Στο Λουτράκι χτύπησε για πρώτη φορά η καρδιά του ΜΠΕΜΠΗ μου, εδώ ..αναπτύχθηκε, οπότε είναι ένας μπέμπης ιδιαίτερα συνδεδεμένος με την πόλη και με όλη την περιοχή.
Σημειώστε ότι το Σάββατο 5 Οκτωβρίου στις 7μ.μ στη ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ Λουτρακίου, θα πραγματοποιηθεί παρουσίαση του βιβλίου ΜΠΕΜΠΗ.
Επιμέλεια συνέντευξης: Γιάννης Κολλιάκος
Συστήστε μας με λίγα λόγια το νέο σας βιβλίο κα Σωτηροπούλου.
Είναι η ιστορία ενός παιδιού δυόμιση ετών που μαζί με τα αδέρφια του απομακρύνεται με εισαγγελική εντολή από την ιδιαίτερα δυσλειτουργική οικογένεια του. Ενας αβάφτιστος μπέμπης που λατρεύει την αδερφή του την Φώφη και την αποκαλεί μαμά. Είναι η ιστορία των παιδιών ενός κατώτερου θεού που η τρυφερή καρδούλα τους περνάει από χίλια μύρια κύματα. Παρακολουθούμε τη διαδρομή τους από νοσοκομεία, φορείς προστασίας, υποψήφιους ανάδοχους μέχρι που κάποια υιοθετούνται ενώ άλλα μεγαλώνουν σε Ιδρύματα. Μπροστά στον ΜΠΈΜΠΗ σκιτσάρεται ο κόσμος των μεγάλων και μέσα του ρωγμές. . Απ την άλλη, η σύνδεση του με τα αδέρφια, τα παιχνίδια τους , η αγκαλιά και φροντίδα κάποιων ευαισθητοποιμένων ενηλίκων , κάνουν κάποιες στιγμές τον κόσμο να δείχνει στα παιδικά του μάτια χαμογελαστός και με χιούμορ. Ο μπέμπης δε θ αργήσει να υιοθετηθεί. Από την νέα του οικογένεια θα ‘’κληθεί’’ να ξεχάσει, να σβήσει όλες τις μνήμες. Θα υπακούσει. Σαν την Ηλέκτρα και τον Ορέστη της τραγωδίας θα χωριστούν τα δύο αδέρφια μα και τα υπόλοιπα θα σκορπιστούν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.. 29 χρονια αργότερα, η έρευνα που θ αναλάβει ένας νεαρός υπαστυνόμος, με αφορμή την απόπειρα δολοφονίας εναντίον πρώην διευθυντή Ιδρύματος,ο οποίος στο παρελθόν είχε κατηγορηθεί για ασέλγεια, θ αρχίσει να ξετυλίγει ένα κουβάρι που θα φέρει αντιμέτωπους πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους..
Εισαγγελείς, αναρχικοί, μπράβοι της νύχτας, παιδιά των Ιδρυμάτων, βιολογικοί και θετοί γονείς, ψυχολόγοι και θεραπευτές συστημικών αναπαραστάσεων , βρεφονηπιοκόμοι, κοινωνικοί λειτουργοί, ένας συγγραφέας, ένας σκηνοθέτης, θα συναντηθούν, θα διασταυρωθούν και θα έρθουν αναπόφευκτα αντιμέτωποι με τα ίδια τους τα λάθη, και με τα ψυχικά τραύματα που προκάλεσαν ή τους προκλήθηκαν, με τις νύχτες και τα σκοτάδια τους αλλά και με απρόσμενες χαρές. Όσο το κουβάρι ξετυλίγεται τόσο οδηγείται στην άκρη, εκεί που περιμένει μια..αλεπού αλλά κι η κάθαρση της σύγχρονης αυτής τραγωδίας μαζί μ ένα νέο χάραμα..
Ποιο μήνυμα θέλατε να περάσετε στους αναγνώστες;
Η ύπαρξη παιδιών ενός κατώτερου θεού, δεν είναι απλά μια είδηση σε ένα δελτίο ειδήσεων. Υπάρχουν εκεί παρά έξω. Ας τα κοιτάζουμε, ας νοιαστούμε, διψάνε για το βλέμμα μας. Είναι έκθετα σε κινδύνους, τα αδέσποτα μικρά όπως τα λέω στο βιβλίο. Σε μια κοινωνία είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για το παρόν και για το ‘’Μετά’’ τους . Ήθελα να ενημερώσω και για τους χώρους προστασίας , να τους δούμε και από την καλή και από την ανάποδη. Η γνώση φέρνει και κίνηση.
Η ψυχική σύνδεση ανάμεσα στα αδέρφια μπορεί να είναι τόσο δυνατή που καμιά λησμονιά δεν αντέχει μπροστά της. Και στο πιο βαθύ σκοτάδι κι από την πιο μεγάλη απόσταση, θα αναγνωρίζονται .
Υπάρχουν και κάποιοι άγνωστοι άνθρωποι που μπαίνουν στις ζωές τέτοιων παιδιών με γνώση και αγάπη, χωρίς συμφέρον και συχνά με αλτρουισμό. Μπορεί να είναι βρεφοκόμοι, λειτουργοί ή και απλά ευαισθητοποιημένοι άγνωστοι. Κάποιοι που δίνουν το χέρι για έναν κοινό αγώνα κι είναι η παρουσία τους είναι ένα μεγάλο δώρο κι ένα αντίβαρο στο -έως τότε- βαρύ πεπρωμένο τους. Είναι οι άνθρωποι που κάνουν τα δύσβατα μονοπάτια βατά και τα καλά αποτελέσματα να μοιάζουν με θαύματα.
Κανέναν κίνδυνο δεν μπορούμε να αποφύγουμε με ψέματα και υπεκφυγές.. Αντίθετα κάνουμε τη ζωή των ήδη τραυματισμένων πλασμάτων, πιο επικίνδυνη. Μόνο κοιτώντας κατάματα την αλήθεια, τραύματα της ψυχής μαλακώνουν κι εφιάλτες σωπαίνουν.
Ο καλός και ο κακός συγκατοικούν συχνά μέσα μας. Γι αυτό και στο βιβλίο κανείς δεν είναι απόλυτα καλός ούτε απόλυτα κακός.
Ιδιαίτερα για τα υιοθετημένα παιδιά. Είναι πιστεύω απαραίτητο, να συμφιλιωθούν μέσα τους ο καλός και ο κακός εαυτός, όπως και ο ‘’καλός’’ και ο ‘’κακός’’ γονιός.
Οι υιοθεσίες τέλος, ζητούν τη μεγαλύτερη ειλικρίνεια και το μεγαλύτερο άνοιγμα καρδιάς από τους θετούς γονείς. Και χρειάζεται δουλειά.. Δουλειά , πολλή δουλειά που λέει κι ο Τσέχωφ..
Η ζωή του καθενός μας, εμπεριέχει στιγμές μιας τραγωδίας. Τα λάθη μας ανώδυνα ή επώδυνα κάποια στιγμή μας θυμούνται κι επιστρέφουν σε μας.
Κάποιοι ήρωες μου κάνουν ψυχοθεραπεία κι έτσι ο αναγνώστης μπορεί να υποπτευθεί ή να επαληθεύσει τη θεραπευτική της δύναμη. Ήθελα επίσης να φέρω σε επαφή το κοινό με την μέθοδο της συστημικής αναπαράστασης η οποία για πρώτη φορά περιγράφεται σε Ελληνικό μυθιστόρημα.
Θέλω να μου πείτε ποιοι συγγραφείς και ποια βιβλία σας έχουν διαμορφώσει ως προς το αναγνωστικό σας γούστο και ως προς το γράψιμό σας.
Όταν ήμουν νεαρή, διάβαζα πολλά και διαφορετικά είδη. Φιλοσοφία, ιστορία, ψυχολογία, ποίηση, εναλλακτικές θεραπείες παράλληλα με θέατρο και μυθιστορήματα.
Θα μιλήσω για τα πρώτα χρόνια που όπως λέτε διαμόρφωσαν το γούστο μου. Αγαπημένοι μου λογοτέχνες στην εφηβεία,, ο Καζαντζάκης, ο Βενέζης, ο Λουντέμης και λίγο αργότερα η Μάρω Βαμβουνάκη, η Μάρω Δούκα, ο Χρόνης Μίσσιος , αλλά και ο Τομ Ρομπινς, κι από θέατρο ο Τέννεσι Ουίλλιαμς, ο Τσέχωφ. Από Έλληνες συγγραφείς θεάτρου των νιάτων μου πολλοί, όπως ο Σκούρτης, ο Διαλεγμένος, η Ζωγράφου, ο Ποντίκας, η Αναγνωστάκη κ.α .
Κάτι ακόμα. Παρ ότι ασχολήθηκα για χρόνια με το θέατρο των Μπουφόνων που έρχεται από τους χρόνους του μεσαίωνα, είναι πολιτική σάτιρα και αγγίζει το γκροτέσκο, έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στις ρεαλιστικές δυνατές ιστορίες με καθαρούς ανθρώπινους χαρακτήρες. Μ αρέσει ν ακούω τις βαθύτερες σκέψεις, ακόμα και τις ανάσες αν γίνεται, των χαρακτήρων για τους οποίους γράφω και παίζω. Όσο για την ποίηση, αυτή υπάρχει πάντα στο σκιτσάρισμα ακόμα και της πιο πεζής καθημερινότητας.
Πηγή έμπνευσή σας το καθημερινό βίωμα;
Ό,τι με αγγίζει με κινητοποιεί. Ο,τι με συγκλονίζει βάζει μπροστά την..μηχανή μυαλού και καρδιάς… Σαν μέλος μιας κοινωνίας ταράζομαι, αγωνιώ. Σαν άνθρωπος θέλω να βοηθήσω να ξανακάνουμε τον κόσμο καλύτερο αλλά και να φροντίσω τις δικές μου πληγές ..
Βρίσκω στην Τέχνη, στο Θέατρο και στη Συγγραφή έναν τρόπο να μοιραστώ με τους άλλους τους κοινούς μας πόνους , – κανείς δεν εχει το αποκλειστικό προνόμιο στον πόνο-, να ξαναδούμε τα πράγματα, να λυτρωθούμε και να προχωρήσουμε. Την κάθαρση ζητάμε όλοι, αν το καλοσκεφτούμε.
Όμως έχω γράψει και κωμωδίες και σάτιρες. Κι εκεί ξαποσταίνει η ψυχή μου κι επιζητώ την κωμική πλευρά των πραγμάτων. Εξάλλου ακόμα και στον ‘’ΜΠΕΜΠΗ’’ υπάρχουν πολλές στιγμές κωμικές. Και η πιο δραματική στιγμή της ζωής κάποιου μπορεί να έχει αστείες στιγμές. Αυτό πιστεύω κι αυτό υπάρχει και στα κείμενα και στις παραστάσεις μου.
Ο πιο ευχάριστος και καλύτερος τρόπος ανάγνωσης ενός βιβλίου που μπορεί να είναι;
Εκεί όπου μπορείς να ακολουθήσεις τα βήματα των ηρώων του και να μπεις κι εσύ στην περιπέτεια τους, να γίνεις ένας από αυτούς. Εκεί που θα συν – κινηθείς μαζί τους , θα χαμογελάσεις, θα προβληματιστείς και θ αναζητήσεις λύσεις. Μπορεί να είναι στο γραφείο, στο μετρό, στην κρεβατοκάμαρα, ακόμα και μέσα στην τουαλέτα, σε μια παραλία ή και ..επάνω στο χιόνι. Όπου σε βολεύει να ακολουθήσεις το ταξίδι του βιβλίου σου.
Ένας ήρωας από τα βιβλία σας που αγαπάτε περισσότερο..
Το μικρότερο παιδί, είναι πάντα το πιο χαϊδεμένο. Ο Βενιαμίν μου λοιπόν, ο μπέμπης που ακούμε τις σκέψεις του ενώ μεγαλώνει μέσα σε σκληρές συνθήκες , είναι ο αγαπημένος μου. Όπως και η αδερφή του η Φώφη..
Όταν ήσασταν παιδί, ποιο βιβλίο είχατε αγαπήσει πολύ και ποιόν συγγραφέα;
Τις ‘’κόρες του Γιατρού Μαρτς’’ είχα διαβάσει γύρω στις δέκα φορές , οπότε δε μπορώ να τις ξεχάσω. Αλλά και τη Γαλήνη του Βενέζη στην εφηβεία, όπως και όλα του Λουντέμη.
Από παιδί διάβαζα, περίμενα πως και πως τις διακοπές για να διαβάσω μυθιστορήματα..
Θα ήθελα τώρα λίγα λόγια για εσάς…
Σπούδασα Νομικά , δούλεψα στην Τράπεζα. Μέσα σε λίγους μήνες κατάλαβα ότι πρέπει να το πάρω αλλιώς… Έφυγα από την Τράπεζα, σπούδασα υποκριτική στην Αθήνα και στη Γαλλία. Λατρεύω το Θέατρο, μεγαλώνοντας άρχισα να γράφω και πάντα ήμουν -και είμαι ακόμα- σε μια σύγκρουση ανάμεσα στον κόσμο του συγγραφέα και αυτόν του ηθοποιού. Όταν ζω τη ζωή του ενός, νοιώθω ενοχές που εγκαταλείπω τη ζωή του άλλου.. Όμως λατρεύω να κάνω αυτά τα δύο και παρά τις δυσκολίες τους , δεν θα τα άλλαζα με τιποτα. Μου είναι αδύνατο να μην ακολουθήσω τους δείχτες της καρδιάς μου κι αυτό συμβουλεύω και τους ανθρώπους γύρω μου, ειδικά τους νέους, καθως ήμουν για χρόνια δασκάλα θεάτρου σε εφήβους. Εξάλλου η πτωχή ζωή του καλλιτέχνη είναι τόσο πλούσια, όσο καμιά αλλη.. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πλούτος από το να αγγίζεις με όλο σου το είναι ένα θέμα και να το ταξιδεύεις μέσω της τέχνης σου στο κοινό. Εκτός από τα ταξίδια της τέχνης αγαπώ και τα πραγματικά ταξίδια.
Στο Λουτράκι έχουμε σπίτι κι ερχόμαστε τα καλοκαίρια. Εγώ όμως τα τελευταία χρόνια, ερχόμουν όλες τις εποχές του χρόνου, όποτε ξέκλεβα λίγες μέρες, για να γράψω τον ‘’ΜΠΕΜΠΗ ‘’. Εδώ γράφτηκε το μεγαλύτερο μέρος σαν θεατρικό έργο, το οποίο είχε μια διάκριση, βραβεύτηκε στο Διαγωνισμό ‘’ EURODRAM 2018’’ . Ύστερα το ανέπτυξα αρκετά, το έκανα μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις νέες και φιλόδοξες Εκδόσεις ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ..
Είμαι λοιπόν πολύ χαρούμενη που παρουσιάζεται το μυθιστόρημα μου εδώ κι ευχαριστώ το Βιβλιοπωλείο BEELOO και τον Γιάννη Φίλη που μου το πρότεινε. Στο Λουτράκι χτύπησε για πρώτη φορά η καρδιά του ΜΠΕΜΠΗ μου, εδώ ..αναπτύχθηκε, οπότε είναι ένας μπέμπης ιδιαίτερα συνδεδεμένος με την πόλη και με όλη την περιοχή. Ευχαριστώ και τους φίλους μου που θα έρθουν για την παρουσίαση. Την εκλεκτή συγγραφέα Αντιγόνη Πόμμερ, και τους υπέροχους ηθοποιούς Γιάννη Αθανασόπουλο, Χαρά Κονταξάκη, Άννα Μακρή και Καλλιόπη Μανδρέκα.
Σας περιμένουμε λοιπον μαζί με τον ΜΠΕΜΠΗ, με χαρά και συγκίνηση το Σαββατο 5 Οκτωβρίου στις 7μ.μ στη ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ.
Σας ευχαριστώ για την όμορφη συζήτηση!
Γιάννης Κολλιάκος
Comments