By Πως είναι να είσαι φιλόλογος στις μέρες μας; Η Αντιγόνη Βογιατζή Ζακούρα είναι καθηγήτρια και υποδιευθύντρια στο 1ο Γυμνάσιο Κιάτου και Πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Κορινθίας αλλά το σημαντικότερο είναι η αγαπημένη “κυρία” των μαθητών. Το πως και το γιατί θα το καταλάβετε αμέσως διαβάζοντας τη συνέντευξη που έδωσε στη Νάνσυ Γιαννιδάκη.
Θα ξεκινήσω απ΄τα παιδικά σας χρόνια… όταν σας έκαναν την κλασσική ερώτηση που κάνουμε σε όλα τα παιδιά «Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;» ποια ήταν η απάντηση;
Από μικρή ήθελα να γίνω εκπαιδευτικός. Μεγαλώνοντας το προσδιόρισα σε Καθηγήτρια Μαθηματικός ή Φιλόλογος. Αγαπούσα πολύ τα Μαθηματικά και τα Αρχαία. Αρχικά προετοιμαζόμουν για την Α΄ Δέσμη που λέγαμε εμείς τότε. Στη Β΄ Λυκείου ένιωθα ανασφάλεια στο μάθημα της Φυσικής και στράφηκα προς την Γ΄ Δέσμη, τη Θεωρητική Κατεύθυνση, τις Ανθρωπιστικές Σπουδές σήμερα. Έτσι έγινα Φιλόλογος. Να διδάσκω στην τάξη θυμάμαι ότι ήθελα πάντα, άσχετα με το αντικείμενο, και να διορθώνω γραπτά. Τι μ’ άρεσε από αυτή τη διαδικασία σαν παιδί δεν ξέρω. Μου έρχεται στη μνήμη το κόκκινο bic στυλό των δασκάλων των παιδικών μου χρόνων. Όταν βέβαια κατάλαβα πόσο κοπιώδης και επώδυνη εργασία είναι η διόρθωση γραπτών, ήταν αργά..
Ποιο πράγμα θα μπορούσατε να πείτε ότι σας καθόρισε; Ποιες ήταν οι αναφορές σας, οι δάσκαλοί σας, όλα εκείνα που σας κινητοποίησαν;
Αυτό που με καθόρισε ήταν και είναι η οικογένειά μου. Οι γονείς μου, αγρότες, πολύ εργατικοί, τίμιοι, με έντονο το αίσθημα της δικαιοσύνης, της αγάπης και της αλήθειας, μορφωμένοι με την ευρεία έννοια του όρου και ανοιχτόμυαλοι, πήγαιναν πάντα πολύ μπροστά σε νοοτροπία και ας μέναμε στην κλειστή κοινωνία του χωριού. Έδιναν μεγάλη σημασία στην αξία της μόρφωσης αλλά με σφαιρικότητα. Και έκαναν τα πάντα γι’ αυτό. Με πήγαιναν νηπιαγωγείο στο Κιάτο, τότε που δεν ήξερε καν ο πολύς κόσμος την έννοια του νηπιαγωγείου, μπαλέτο, Αγγλικά, Γαλλικά πρωτοπορία για τότε. Η μητέρα μου μού έμαθε τα πρώτα μου γράμματα, μου έγραφε Εκθέσεις με πολύ πλούσιο λεξιλόγιο κι εγώ τις μάθαινα απέξω, για να εμπλουτίσω τον λόγο μου. Είχε τελειώσει το Κλασικό Γυμνάσιο και ήταν άριστη μαθήτρια. Τα τετράδιά της και τα γράμματά της άστραφταν..τα χάζευα σαν παιδί και ήθελα να της μοιάσω. Η παρουσία της στη ζωή μου ήταν και είναι καταλυτική.
Σε όλη τη σχολική μου πορεία, οι γονείς μου παρακολουθούσαν στενά την πρόοδό μου, δεν μ’ άφηναν να ξεφύγω στους βαθμούς μου, χωρίς όμως να μου στερούν τίποτα από την παιδική μου ηλικία και ελευθερία, δεν ήταν βαθμοθήρες δηλαδή. Τα καλοκαίρια μου τα περνούσα με ατελείωτες ώρες παιχνιδιού και παρέας στις αλάνες του Βασιλικού και στο χωριό της μαμάς μου, το Μούλκι. Κάποτε σμίγαμε όλοι μαζί τα δύο χωριά από τα Πεύκα.
Την γνώμη των γονιών μου την υπολογίζω πάντα σε όλα τα ζητήματα και ποτέ δεν προχωρώ χωρίς αυτή. Τους γονείς μου τους ευγνωμονώ, γιατί έζησα τα πάντα με αγάπη και μέτρο και είμαι σήμερα ένας γεμάτος άνθρωπος, χωρίς απωθημένα. Τους ευγνωμονώ γιατί μαζί με την αδερφή μου μού στάθηκαν στην πιο σκληρή στιγμή της ζωής μου και με κράτησαν ζωντανή. Χωρίς την οικογένειά μου, δεν θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα.
Στο πέρασμα μου στο σχολείο συνάντησα πολλούς τύπους εκπαιδευτικών. Είχα και πολύ καλούς Δασκάλους αλλά δυστυχώς ήταν η μειοψηφία. Αυτή τη μειοψηφία κράτησα ζεστή μέσα μου και προχώρησα. Τους κακούς δασκάλους, με τις αδικίες τους, με τις στημένες κληρώσεις στις σημαίες για τα δικά τους παιδιά, τους ραβδισμούς, τις προσβολές, δεν τους αγάπησα ποτέ, ούτε τους αγαπώ έως σήμερα, ούτε και οι συμμαθητές μου τους αγαπούν. Κάποιες φορές μπορεί να τους συναντήσουμε στον δρόμο και να μην τους πούμε «γεια». Κάποιους τους συναντήσαμε σε πόστα της Εκπαίδευσης.. Μου έκαναν όμως και ένα καλό, με φούσκωσαν εγωισμό να γίνω κάτι και ταυτόχρονα εκείνοι έγιναν το κακέκτυπο που πρέπει κάθε φορά να θυμάμαι, όταν μπαίνω στην τάξη και να αποφεύγω. Θέλω οι μαθητές μου να μου λένε καλημέρα στον δρόμο, ακόμα και όταν γεράσω, να θυμούνται κάτι από μένα.
Στις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών είχα κορυφαίους Καθηγητές που λάτρεψα, έγιναν οι αναφορές μου και έχω πάντα στην καρδιά και τον νου. Θυμάμαι πάντοτε με αγάπη τον αείμνηστο πολυαγαπημένο φιλόσοφο Δημήτρη Λιαντίνη, τον εξαίρετο Κύπριο Καθηγητή Αρχαίων Ελληνικών Ανδρέα Βοσκό, τον διακεκριμένο Γλωσσολόγο Γεώργιο Μπαμπινιώτη, τον υπέροχο Γιώργη Γιατρομανωλάκη που ακόμα μας καθηλώνει η γραφή του στον Τύπο,τον αείμνηστο Καθηγητή Βυζαντινής Φιλολογίας Αθανάσιο Κομίνη, τον σπουδαίο Καθηγητή Νεοελληνικής Φιλολογίας Παναγιώτη Μαστροδημήτρη, την εξαιρετική Καθηγήτρια Λατινικής Φιλολογίας Μαρία Κικίλια και πολλές κορυφαίες ακόμα προσωπικότητες που μας άνοιξαν τον δρόμο για την έρευνα και την διαρκή αναζήτηση με στόχο την πρόοδο.
…δεν θα φοβηθώ καμία πολιτική αλλαγή επί των Προγραμμάτων Σπουδών, θα μάθω, θα διαβάσω, θα αντιδράσω όπου χρειαστεί, θα προσαρμοστώ.
Στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία, σταθμός υπήρξε η εργασία μου στην Ιδιωτική Εκπαίδευση. Στα 24 μου πήρα πολλά μαθήματα, καλά και άσχημα. Μπήκα σε βαθιά νερά και κολύμπησα.Κρατάω τα καλά. Ένα από αυτά ήταν η επαφή μου με τον συνδικαλισμό. Έγινα ενεργό μέλος της ΟΙΕΛΕ και υποψήφια στο ψηφοδέλτιο του επικεφαλής για την Προεδρεία της Ομοσπονδίας, Μιχάλη Κουρουτού. Η γνωριμία μου με τον Μιχάλη Κουρουτό, Πρόεδρο μέχρι σήμερα της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας ήταν καθοριστική σε όλα τα χρόνια που δούλευα στην Ιδιωτική Εκπαίδευση. Μαζί δώσαμε αγώνες για τα δικαιώματα των εργαζομένων, έμαθα πώς είναι να διεκδικείς το δίκιο σου και να το πετυχαίνεις. Έβλεπα πως οι συνάδελφοι τον εξέλεγαν πάντα και πολλά χρόνια, έως και σήμερα που μιλάμε, παμψηφεί Πρόεδρο και τον θαύμαζα. Στη συνέχεια διορίστηκα ύστερα από Διαγωνισμό ΑΣΕΠ στη Δημόσια Εκπαίδευση, αλλά μέχρι και σήμερα η φιλία μας κρατάει το ίδιο δυνατή.
Στις μεταπτυχιακές μου σπουδές εξειδικεύτηκα στην Παιδοψυχολογία, τη Γλώσσα, την Εκπαίδευση Ενηλίκων και τη Διοίκηση Σχολικών Μονάδων. Σταθμός στην επιστημονική μου εξέλιξη στάθηκε ο Ιωσήφ Φραγκούλης, Καθηγητής μου τότε στην Εκπαίδευση Ενηλίκων και Καθηγητής σήμερα στην ΑΣΠΑΙΤΕ. Ο Σήφης ήταν και ο πρώτος άνθρωπος που με στήριξε στον Σύνδεσμο Φιλολόγων ερχόμενος για σεμινάριο με θέμα τις «αρχές και σύγχρονες τεχνικές διδασκαλίας» στο Κιάτο. Στη διατριβή μου έμαθα την έρευνα και πώς είναι να γράφεις ένα κείμενο με απόλυτη επιστημονική συνέπεια. Τα μαθήματα Διοίκησης και Εκπαίδευσης που πήρα στο μεταπτυχιακό μου ήταν γεμάτα με όραμα, αγάπη και ολική ποιότητα.. τα θυμάμαι πάντα και τα εφαρμόζω και ως Υποδιευθύντρια στο Γυμνάσιο.
Όταν πέθανε ο άντρας μου, ράγισε η καρδιά μου. Φόρεσα την πανοπλία μου και έγινα πέτρα. Κλείστηκα επί 8 ολόκληρα χρόνια στον εαυτό μου και είχα αφοσιωθεί πλήρως στο μεγάλωμα του γιου μου. Στο Δ.Σ. του Συνδέσμου Φιλολόγων Κορινθίας ήμουν για πολλά χρόνια μέλος από διάφορες θέσεις. Τον Ιανουάριο του 2016 αναλαμβάνω ομόφωνα ως Αντιπρόεδρος τη θέση της τότε Προέδρου, ύστερα από παραίτησή της,για την υπόλοιπη θητεία και φέρνω το σωματείο σε εκλογές τον Νοέμβριο του ιδίου χρόνου. Εκεί ξαφνικά είδα ότι όλοι μου οι συνάδελφοι με αγκάλιασαν, με ψήφισαν πρώτη και μου έδωσαν τη δύναμη να προχωρήσω. Μέσα από το σωματείο ξαναβρήκα έναν στόχο προσωπικό για μένα, ένα νόημα για την προσωπική μου ύπαρξη, γιατί το αληθινό και μοναδικό νόημα της ζωής μου είναι πάντα ο γιος μου. Προσπάθησα να μας ενώσω όλους μαζί και να μας ανοίξω στην κοινωνία. Μαζί με τους συνεργάτες μου φέραμε στον νομό προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους, σεμινάρια, ημερίδες, παρουσιάσεις βιβλίων, αφιερωματικές εκδηλώσεις. Επεκτείναμε τις δράσεις μας σε όλο τον νομό και όχι μόνο στην έδρα μας την Κόρινθο. Δώσαμε το κύρος που αρμόζει σε ένα επιστημονικό σωματείο και κερδίσαμε σιγά σιγά, λιθαράκι λιθαράκι όλοι μαζί την ευρεία αναγνωρισιμότητα, τον σεβασμό και τη δύναμη στον νομό, πιστοί πάντα στις αξίες του καταστατικού μας και στους όρκους που δώσαμε στα Πανεπιστήμιά μας. Ευχαριστώ πολύ τους συναδέλφους μου που μου έδωσαν και το 2018 μια τρίτη θητεία, που είδαν το πάθος μου, την αλήθεια μου, την ψυχή μου. Τους αγαπώ, τους σέβομαι, τους εκτιμώ και δεν θα προδώσω ποτέ την εμπιστοσύνη τους.
“Πιστεύω ακράδαντα πως ο καθένας πρέπει να έχει έναν σκοπό κάθε φορά, στον οποίο να προσηλώνεται, αλλιώς χάνει τον προσανατολισμό του”
«Carpe Diem – Αδράξτε τη μέρα» μια φράση που έγινε γνωστή απ΄την ταινία «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών», όταν ο χαρισματικός καθηγητής Αγγλικής Φιλολογίας John Keating (Robin Williams) προσπαθεί να «ξυπνήσει» το πάθος των μαθητών του για τη ζωή και τη γνώση. Σας εμπνέουν τέτοιοι μέθοδοι διδασκαλίας ;
Κλαίω πολύ με αυτή την ταινία και την βλέπω συχνά, για να μην ξεχνιέμαι στη δίνη των εξελίξεων. Όχι μόνο με εμπνέουν τέτοιες μέθοδοι αλλά είναι οι μόνες που εφαρμόζω. Ποτέ δεν παραδίδω το μάθημα από καθέδρας ούτε ακολουθώ πιστά τα Προγράμματα Σπουδών όσον αφορά στον σχολαστικισμό και την υπερανάλυση. Διδάσκω βιωματικά με κέντρο τους μαθητές μου. Σκέφτομαι πώς θα ήθελα εγώ να με έβλεπα, αν ήμουν μαθήτρια. Όσα χρόνια και να περνούν δεν αφήνω λεπτό από το μυαλό μου την ιδέα να μ’ αγαπούν οι μαθητές μου, να θέλουν να έρχονται σχολείο για μένα και να μη με «βαριούνται». Κάποιες φορές, όταν παίρνω άδεια και μου στέλνουν μηνύματα «κυρία μας λείπετε.. πότε επιστρέφετε;», πλημμυρίζει η καρδιά μου συναισθήματα άγνωρα και τόσο δυνατά που δεν περιγράφονται στις γραμμές αυτές. Είναι καθημερινή πάλη αυτό..να το ξέρετε. Είναι δόσιμο ψυχής και η ανταπόκριση των μαθητών είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση για έναν Καθηγητή.
Έπειτα να σας πω..η τάξη για μένα είναι η ζωή μου. Οι μαθητές μου με κρατούν ζωντανή. Κάθε πρωί, ό,τι κι αν έχω στον νου, την καρδιά και την ψυχή, θα φορέσω το χαμόγελο και θα μπω στην αίθουσα, όχι για να διδάξω την ύλη, αλλά τη ζωή. Γιατί, τι νόημα έχουν, για παράδειγμα, τα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας αν δεν χορέψουμε με τους μαθητές μου το «Δημοτικό τραγούδι», αν δεν τους μάθω ότι το τραγούδι «Το Παράπονο» της Ελευθερίας Αρβανιτάκη είναι ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη, το τραγούδι «Για να σε συναντήσω» που τραγουδάει η Ελεονώρα Ζουγανέλη ή ο Μανώλης Λιδάκης είναι ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη. Τι νόημα έχει η πιστή τήρηση στις νόρμες του λογοτεχνικού κειμένου και στην ανάλυση αν δεν πω στα παιδιά μου ότι, αν είναι ερωτευμένα, πολύ ωραίο θα ήταν να αφιερώσουν στον αγαπημένο/η τους τον «Ερωτόκριτο» του Βιτσέντζου Κορνάρου που τραγουδάει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ή το «Μονόγραμμα», ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη ή το «Μόνο γιατί μ αγάπησες», ποίημα μελοποιημένο της Μαρίας Πολυδούρη για τον ανεκπλήρωτο έρωτά της για τον Κώστα Καρυωτάκη, τραγούδι που έχει πολλές εκτελέσεις αλλά η πιο ρομαντική είναι αυτή της Μάγδας Πένσου σε μουσική του Βασίλη Δημητρίου. Και κάπου εκεί ανοίγουμε τον διαδραστικό πίνακα ή τον υπολογιστή με τον βιντεοπροβολέα, βάζουμε you-tube και μαζί με το σχολικό βιβλίο χανόμαστε στους ήχους..και κλαίμε, γελάμε, θυμάμαι κι εγώ.., συμβουλεύω και έρχεται η κάθαρση. Ύστερα, γράψε μια εργασία «δημιουργικής γραφής» στο σπίτι. Φαντάσου, για παράδειγμα, πως είσαι ο Ερωτόκριτος ή η Αρετούσα και γράψε ένα γράμμα στον αγαπημένο σου.. εκεί να δει κανείς λεξιλόγιο και αγάπη αγνή να ξεχειλίζει από τις καρδιές των μαθητών. Έχω ανεβάσει στην προσωπική μου σελίδα στο facebook πολλές τέτοιες εργασίες των μαθητών μου. Αυτό είναι το μάθημα, ζωή. Και δεν θα φοβηθώ καμία πολιτική αλλαγή επί των Προγραμμάτων Σπουδών, θα μάθω, θα διαβάσω, θα αντιδράσω όπου χρειαστεί, θα προσαρμοστώ. Ευελιξία, αυτοεπιμόρφωση, ταπεινότητα και προπάντων αγάπη είναι το moto μου στη διδασκαλία.
…το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου Φιλολόγων Κορινθίας πέτυχε να κερδίσει για πρώτη φορά την διοργάνωση του 46ουΕτήσιου Συνεδρίου της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων στην Κόρινθο, στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, στις 7,8 και 9 Νοεμβρίου 2019
Πώς θα χαρακτηρίζατε τους σημερινούς έφηβους και κατά τη γνώμη σας τι είναι αυτό που χρειάζονται περισσότερο και αναφέρομαι στο συναισθηματικό κομμάτι …
Οι σημερινοί έφηβοι έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους, τον στόχο και την ελπίδα. Και σε αυτό ευθύνεται κυρίως το σπίτι και οπωσδήποτε και το σχολείο. Έτσι, παρατηρείται η εξαφάνιση αυτού που λέμε «σφαιρική» προσωπικότητα. Διαμορφώνουμε παιδιά που ή τους ζητάμε το απόλυτο Άριστα σκοτώνοντας την παιδική τους ηλικία, αποκόβοντας τα από παρέες, φίλους, παιχνίδι και προσηλώνοντάς τα στον «ανώτερο στόχο» ή παιδιά παρατημένα στα τάμπλετ και τα κινητά. Πρόσφατα διάβασα ένα άρθρο του ψυχίατρου Λουίς Ρόχας Μάρκος με τίτλο «Κενά παιδιά» που έγινε «viral» . Συστήνω ανεπιφύλακτα να το μελετήσουμε προσεκτικά όλοι μας.
Για μένα τα παιδιά χρειάζονται παιχνίδι στην αλάνα, να γυρίζουν αναψοκοκκινισμένα στο σπίτι, χρειάζονται φλερτ, αγάπη, οικογενειακή εστία με ασφάλεια, θαλπωρή, κανόνες, σταθερές αναφορές και μελέτη ολίγων ωρών την ημέρα. Μία ώρα μελέτης στο Δημοτικό και δύο με τρεις ώρες την ημέρα στο Γυμνάσιο είναι αρκετές μέχρι τη Β΄ Λυκείου που θα αφιερωθούν στον στόχο.Το χωριό είναι μεγάλη λύτρωση ειδικά τα καλοκαίρια. Στο χωριό βρίσκεις τη σωτηρία της ψυχής. Τυχερά όσα παιδιά μένουν σε χωριό ή έχουν ένα χωριό να περάσουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές.
“Δεν μπορούσα να καταστρατηγήσω τις αρχές μου, να φανώ ασυνεπής και να προδώσω τους συναδέλφους μου ούτε ήθελα να αφήσω την παραμικρή υπόνοια πως εκμεταλλεύομαι τη θέση που μου έδωσαν οι συνάδελφοί μου, για να περάσω στην πολιτική σκηνή”.
Με την ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας πώς είναι να είσαι φιλόλογος σήμερα;
Οι Φιλόλογοι, όπως και όλοι οι Εκπαιδευτικοί πια έχουν Πιστοποίηση ΤΠΕ Α΄Επιπέδου. Πολλοί έχουν προχωρήσει και στην Β΄Επιπέδου, με γνώσεις web 2.0., δηλαδή πολυμέσα, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δημιουργία και διαχείριση ιστοσελίδας, πλατφόρμες ανοικτής και κλειστής επικοινωνίας, αλληλεπιδράσεις εν γένει με μαθητές και άλλα σχολεία μέσω διαδικτύου κ.α. Στα σχολεία έχουν μπει για τα καλά οι διαδραστικοί πίνακες και υλικό από το Υπουργείο για όλα τα μαθήματα εδώ και κάποια χρόνια. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν, επίσης, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Ως και ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση ενημερώνουν από αυτά. Δεν έχει νόημα να δαιμονοποιούμε τα facebook, instagram, Twitter, LinkedIn κλπ. Πολλές φορές εργάζομαι στον υπολογιστή και τα έχω ανοιχτά στο παρασκήνιο. Πολύ μου άρεσε, επίσης, η ιδέα Καθηγήτριας Γαλλικών του γιου μου να κάνουν ομάδα στο viber για να επικοινωνούν, καθώς έβλεπε μια φορά την εβδομάδα τους μαθητές της. Την λάτρεψαν τα παιδιά αυτή την Καθηγήτρια και έμαθαν και τη γλώσσα, γιατί απλά τα προσέγγισε στο σήμερα.
Σίγουρα αρκετοί εκπαιδευτικοί γράφουν ακόμη σημειώσεις στο χέρι, πολλοί δε και από άποψη. Το βέβαιο είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είμαστε εκτός των τεχνολογικών εξελίξεων και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεχάσουμε να γράφουμε ή να πάψουμε να ξεφυλλίζουμε βιβλίο, να νιώθουμε τη μυρωδιά του χαρτιού. Χρειάζεται συγκερασμός και μέτρο.
Είστε απ΄τους ανθρώπους που «δε μασάνε τα λόγια τους», αρκετές φορές μάλιστα έχετε ασκήσει δημόσια κριτική –αιτιολογώντας την πάντα- σε πρόσωπα που κατέχουν σημαντικές θέσεις. Πώς εξαργυρώνεται αυτή η ευθύτητα στη ζωή;
Ως άνθρωπος με διακατέχει πάντοτε μέσα μου έντονο το αίσθημα της δικαιοσύνης και της αλήθειας. Μεγαλώνοντας διαπιστώνω πως δεν μπορείς τελικά εξ αντικειμένου να λες πάντα την αλήθεια και επιλέγω τη σιωπή.Ως Πρόεδρος επιστημονικού σωματείου οφείλω να συνεργάζομαι και να ευχαριστώ όλους ανεξαρτήτως προσωπικών ή πολιτικών διαφορών.Οφείλω να διατηρώ την ψυχραιμία μου και την ανάλογη απόσταση. Και το κάνω. Έχουν υπάρξει πράγματι στιγμές που έχω ασκήσει δημόσια κριτική στο πλαίσιο που μου επιτρέπεται, με σεβασμό και για θέματα που αφορούν στο άμεσο περιβάλλον μου, ποτέ επί προσωπικού και εφόσον έχω εξαντλήσει κάθε πιθανότητα προσωπικής επικοινωνίας.
Το χωριό είναι μεγάλη λύτρωση ειδικά τα καλοκαίρια. Στο χωριό βρίσκεις τη σωτηρία της ψυχής. Τυχερά όσα παιδιά μένουν σε χωριό ή έχουν ένα χωριό να περάσουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές.
Έχετε επίσης δηλώσει πως δεν θέλετε να ασχοληθείτε με την πολιτική αν και σας έχουν γίνει πολλές προτάσεις. Ποιοι είναι οι λόγοι που σας οδήγησαν σε αυτή την απόφαση;
Αυτό που κάνω είναι πολιτική με τη θουκυδίδεια και αριστοτελική έννοια του όρου. Παράγω πολιτισμό, που είναι αποτέλεσμα συλλογικής πολιτικής δράσης. Συνεπώς, είμαι ήδη συμμέτοχος στην κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου μας, καθώς είμαι αιρετή Πρόεδρος Επιστημονικού Σωματείου.
Με τη στενή σημασία βεβαίως του όρου, πράγματι μου έγιναν πολύ τιμητικές προτάσεις στον χώρο της αυτοδιοίκησης. Ευχαριστώ από καρδιάς για τη μεγάλη τιμή όλους τους αυτοδιοικητικούς άρχοντες. Είχα περάσει άρτι από εκλογές στο επιστημονικό σωματείο μας και είχα υποσχεθεί στους συναδέλφους μου την συνέχεια της ανοδικής μας πορείας με συγκεκριμένο στρατηγικό πλάνο. Επιπλέον, μαζί με τη στενή μου συνεργάτη, Γενική Γραμματέα του Συνδέσμου μας, κυρία Σοφία Μπλέτα προσπαθήσαμε στις τελευταίες εκλογές να κρατήσουμε το σωματείο ζωντανό. Δεν μπορούσα να καταστρατηγήσω τις αρχές μου, να φανώ ασυνεπής και να προδώσω τους συναδέλφους μου ούτε ήθελα να αφήσω την παραμικρή υπόνοια πως εκμεταλλεύομαι τη θέση που μου έδωσαν οι συνάδελφοί μου, για να περάσω στην πολιτική σκηνή. Έπρεπε να παραιτηθώ από τη θέση της Προέδρου και γενικά από το Δ.Σ. του σωματείου, βάσει και των αρχών του καταστατικού μας, για να θέσω υποψηφιότητα σε οποιαδήποτε πολιτική θέση. Ή μάλλον δεν έπρεπε καν να θέσω υποψηφιότητα στις εκλογές για το Δ.Σ. στον Σύνδεσμο Φιλολόγων και να ζητήσω ανανέωση της εμπιστοσύνης των συναδέλφων μου στο πρόσωπό μου, αν είχα στόχο μια πορεία στην αυτοδιοίκηση.
Πιστεύω ακράδαντα πως ο καθένας πρέπει να έχει έναν σκοπό κάθε φορά, στον οποίο να προσηλώνεται, αλλιώς χάνει τον προσανατολισμό του. Για μένα ο σκοπός μου τη δεδομένη στιγμή ήταν και είναι να γίνει ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Κορινθίας κυψέλη πολιτισμού και να ξεπεράσει και τα κορινθιακά σύνορα. Σε αυτόν προσηλώνομαι και αυτόν υπηρετώ προς το παρόν.Ποτέ δεν αποκλείω μελλοντικά την ενασχόλησή μου με την πολιτική υπό τη στενή σημασία του όρου. Τιμή μου η αγάπη του κόσμου και των προσώπων που μας εκπροσωπούν στα κοινά. Θεωρώ τους ανθρώπους που υπηρετούν την αυτοδιοίκηση από όποιο πόστο θαρραλέους και αξιέπαινους.
Έχετε βιώσει κάποιο είδος ρατσισμού στην προσωπική ή επαγγελματική σας ζωή;
Δεν θα το έλεγα.Εισπράττω πολλή αγάπη και δοξάζω τον Θεό γι’ αυτό.Όταν πέθανε ο άντρας μου, αγωνίστηκα να το διαχειριστώ με αξιοπρέπεια. Η οικογένειά μου και οι φίλοι μουήταν εκεί και ακόμα είναι δίπλα μου.
Με τον κορυφαίο Έλληνα ποιητή Κυριάκο Χαραλαμπίδη – εκδήλωση του Συνδέσμου Φιλολόγων Κορινθίας (φωτο korinthosnews.gr)
Ποιοι είναι οι στόχοι σας ως Προέδρου του Συνδέσμου Φιλολόγων Κορινθίας;
Ο πρώτος μου στόχος από την πρώτη μου κιόλας θητεία ήταν να δώσω στον Σύνδεσμό μας την εξωστρέφεια που του άρμοζε, να τον ανοίξω στην κοινωνία, να διευρύνω τη συμμετοχή των συναδέλφων μου σε αυτόν, να μας ενώσω όλους αρμονικά και να επιτύχω την ευρεία αναγνωρισιμότητά του και την καθιέρωσή του ως θεσμού στον νομό.
Αισθάνομαι υπερήφανη που σε μια εποχή που καταρρέουν οι συλλογικότητες, ο πρώτος στόχος επετεύχθη. Τα τελευταία χρόνια με πολλή δουλειά διανύουμε όλοι μαζί μια πορεία δυνατή με επιστημονικές εκδηλώσεις και εξέχουσες προσωπικότητες. Δώσαμε στο επιστημονικό μας σωματείο μια πρωτοφανή εξωστρέφεια και αυξήσαμε τη δύναμη μας. Πραγματοποιήσαμε σεμινάρια, ημερίδες, διημερίδες, παρουσιάσεις βιβλίων, συνομιλίες, διαλέξεις, εκδηλώσεις υψηλού πνευματικού επιπέδου, οι οποίες υποστηρίχθηκαν από την παρουσία και την ενεργό συμμετοχή των φιλολόγων, αλλά και πολλών φίλων που στήριξαν το έργο του Συνδέσμου ποικιλοτρόπως. Αναδείξαμε την ευλογημένη Κορινθιακή γη υποδεχόμενοι προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους, πανεπιστημιακούς καθηγητές, ποιητές, συγγραφείς, ανθρώπους της τέχνης, του πολιτισμού, αλλά και πολλοί συνάδελφοί μας γέμισαν με φως πνευματικό τον νομό μας. Αμέτρητα τα δημοσιευμένα βίντεο, τα άρθρα στις εφημερίδες, οι τηλεοπτικές εκπομπές, οι δημοσιογραφικές κριτικές για το έργο μας, η μνεία μας στις ιστοσελίδες των φορέων που συνεργαστήκαμε, άπειρη η αγάπη και η στήριξη του κορινθιακού κοινού που μας δίνει την υπερηφάνεια και τη δύναμη να ανεβάζουμε τον πήχυ ολοένα και ψηλότερα και να ξεπεράσουμε και τα κορινθιακά σύνορα.
Φιλοξενήσαμε στην Κορινθία τους μεγάλους μας ποιητές Τίτο Πατρίκιο και μόλις τον Απρίλη που μας πέρασε τον Κυριάκο Χαραλαμπίδη. Φιλοξενήσαμε τον κορυφαίο Δάσκαλο αείμνηστο Φάνη Κακριδή, τον νεοέλληνα φιλόσοφο Θεοδόση Τάσιο. Φιλοξενήσαμε τον Δημήτρη Βλαχοπάνο, τον Γιώργο Φειδά, την Ελένη Αντωνιάδου, την Αγάθη Γεωργιάδου, τον Θεοδόση Πυλαρινό, τον Γιάννη Σταμουλάκηκαι πολλές ακόμη σπουδαίες προσωπικότητες. Συνεργαστήκαμε με το ΙΕΠ, την Π.Ε.Φ., την ΔΙΔΕ, το ΠΙΟΠ, την ΟΛΜΕ, τις τοπικές ΕΛΜΕ, το Καλογεροπούλειο Ίδρυμα, τους πολιτιστικούς και αθλητικούς συλλόγους, τα επιστημονικά σωματεία του νομού, τα ιδιωτικά και δημόσια σχολεία, τους Δήμους και την Περιφέρεια σε σπουδαίες εκδηλώσεις με κορυφαίες προσωπικότητες που δεν απαριθμούνται σε λίγες γραμμές. Ξέρετε πόσο σπουδαία γεγονότα είναι αυτά για την πνευματική ζωή του τόπου; Για όλα αυτά και για άλλα τόσα οφείλω πολλά στη φιλία μου και τη συνεργασία μου με τον Αντιπρόεδρο της Π.Ε.Φ. Δρ. Μανώλη Στεργιούλη.
Ο μεγαλύτερος στόχος μας, που ξεπερνά τα κορινθιακά σύνορα και είχα προσωπικά υποσχεθεί στους συναδέλφους μου, επετεύχθη.Ύστερα από διαρκή αγώνα, συνεργασία με όλους τους αρμόδιους φορείς, διατύπωση εμπεριστατωμένης πρότασης απέναντι σε άλλες τεσσάρων νομών της Ελλάδας (Αιγιαλείας και Καλαβρύτων, Κοζάνης, Τρικάλων και Ρεθύμνου) και μετά από 32 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στον νομό μας, το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου Φιλολόγων Κορινθίας πέτυχε να κερδίσει για πρώτη φορά την διοργάνωση του 46ουΕτήσιου Συνεδρίου της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων στην Κόρινθο, στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, στις 7,8 και 9 Νοεμβρίου 2019. Είναι το πρώτο Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημονικής Ένωσης που θα έρθει στον νομό μας και δη στην πόλη της Κορίνθου.
Το θέμα δε του Συνεδρίου «Βυζάντιο: Ιστορία και Πολιτισμός» είναι τιμή μας και μια απάντηση στα συνεχή πλήγματα στις ανθρωπιστικές μας σπουδές. Η ιστορική επιτυχία του Συνδέσμου μας θα δώσει άνθιση στην πνευματική ζωή του τόπου μας αλλά και ώθηση οικονομική και ευρύτερα πολιτισμική σε μία περίοδο δύσκολη τουριστικά. Περίπου 500 Σύνεδροι από Ελλάδα και Κύπρο θα φιλοξενηθούν στην Κόρινθο. Ήδη οι Εισηγητές μετά από την κρίση της επιστημονικής επιτροπής της Π.Ε.Φ. είναι 107 από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, ενώ εξέχουσες προσωπικότητες θα μας τιμήσουν με την παρουσία τους. Πρόκειται για το κορυφαίο γεγονός στην ιστορία του σωματείου μας.Εκφράζουμε από καρδιάς την ευγνωμοσύνη μας για την εμπιστοσύνη, την συνδρομή, τη δύναμη και την συμπαράσταση στους συναδέλφους μας, την αυτοδιοίκηση, τους χορηγούς μας και όλον τον κόσμο που μας στηρίζει. Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως και ξεχωριστά τον νέο Δήμαρχο Κορινθίων, κ. Βασίλη Νανόπουλο που στεκόταν πριν τις εκλογές και στέκεται και μετά στο πλευρό μας αρωγός και συμπαραστάτης και θα είναι ο επίσημος συνδιοργανωτής μας. Για το Συνέδριο έχουμε πολλά να πούμε στο ερχόμενο διάστημα, να ενημερώσουμε και να ευχαριστήσουμε τους συνεργάτες και αρωγούς μας.
Το Διοικητικό Συμβούλιο αισθάνεται υπερήφανο για την ιστορική επιτυχία που πέρασε τα κορινθιακά σύνορα. Περαιτέρω θα συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο που χαράξαμε την πνευματική προσφορά στον κλάδο και τον τόπο μας, με ιδιαίτερη ευθύνη και συνέπεια στους σκοπούς μας και με φάρο τις ανθρωπιστικές και ηθικές αξίες που διδαχτήκαμε στα Πανεπιστήμιά μας.
“Κάθε φορά που πηγαίνω στην Επίδαυρο, με πληγώνει. Δεν λείπει τίποτα του βασιλικού μου χωριού, της Αρχαίας Σικυώνας”
Αν μπορούσαμε να δούμε το Βασιλικό μέσα απ΄τα μάτια σας πως θα ήταν;
Θα ήταν απλά το Βασιλικό μου χωριό. Η γειτονιά των προγόνων, η γη που λάτρεψαν οι Ρωμαίοι βασιλιάδες και ονόμασαν βασιλική και έφτιαξαν τα παλάτια τους, οι γειτονιές του φεγγαριού, το μπαλκόνι της Βόχας -Σικυωνίων, οι αλάνες που μαζεύονται τα παιδιά από το Μούλκι, το Κιάτο και σμίγουν με τα δικά μας και γεμίζουν τα καλοκαίρια μας παιδικές φωνούλες. Οι μυρωδιές της φύσης και το τιτίβισμα των πουλιών τα πρωινά της Κυριακής, οι καμπάνες της βυζαντινής εκκλησιάς, της Αγίας Τριάδας και οι μελωδικές ψαλμωδίες, τα γλέντια μας, τα πανηγύρια μας, οι παρέες μας από μικρά παιδιά στα παγκάκια, στις πλατείες, τα αναψοκοκκινισμένα από το παιχνίδι πρόσωπα, τα εφηβικά μας καρδιοχτύπια. Τις ίδιες παρέες και εμπειρίες έχουν και τώρα τα παιδιά μας. Ξέρετε.. μεγαλύτερες αλάνες δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο χωριό. Τόση άπλα, τόση γλύκα, τόση γαλήνη δεν υπάρχει πουθενά, μόνο στο Βασιλικό.
Κάθε φορά που πηγαίνω στην Επίδαυρο, με πληγώνει. Δεν λείπει τίποτα του βασιλικού μου χωριού, της Αρχαίας Σικυώνας. Ούτε το Αρχαίο Θέατρο, ούτε τα μνημεία, ούτε ο πολιτισμός, ούτε η ομορφιά. Του λείπει η αισθητική και το όραμα. Εύχομαι κάποτε να του προσδώσουμε την αξία που του αναλογεί.
Κάτι που διαβάσατε πρόσφατα και σας άγγιξε…
τον Λουκά Κούσουλα αγάπησα αυτό το καλοκαίρι..
Μα όπου και να βρεθώ πια˙στο
δρόμο για τη δουλειά, στα
σύννεφα με τη χαρά, για
ψώνια στην αγορά, με
θάνατο στην καρδιά,
στην άκρη στη μέση απάνω κάτω,
κισμέτι πια: να ιδώ
τ’ αστεράκι.
(«κισμέτι να ιδώ τ’ αστεράκι
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Μεταμορφώσεις Α΄)
Επιμέλεια συνέντευξης: Νάνσυ Γιαννιδάκη
Comments