Στα μέσα του τριημέρου εκεί που ξεκινάς να βρίσκεις τον ρυθμό της τεμπελιάς, με το θερμόμετρο να αγγίζει τους 36 βαθμούς και με διάθεση να μείνεις στην παραλία μέχρι τα μεσάνυχτα… άλλωστε η παραλία του Λουτρακίου ενδείκνυται γι΄αυτό…

εκεί ξαφνικά σκάει ένα καλοκαιρινό μπουρίνι και κυνηγώντας την ομπρέλα, ψάχνεις τις παντόφλες που τις πήρε το κύμα, την ίδια στιγμή που το κινητό σου βρέχεται από τις πρώτες σταγόνες της βροχής….

Κάπου πρέπει να ξεσπάσεις …

“Γ@@ώ την πανσέληνο της φράουλας, του μελιού, των ρόδων και όπως αλλιώς σκα@ά λέγεται”, ακούω τον διπλανό μου να μουρμουρίζει.

Και αναρωτιέμαι αν τελικά για όλα φταίνε τα φεγγάρια…

Το πρώτο ολόγιομο φεγγάρι του καλοκαιριού, πανσέληνος της “φράουλας”, όπως ονομάστηκε, πάνω από το ναό του Απόλλωνα στην Αρχαία Κόρινθο