By “Εάν καταφέρω να συμμετέχω στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο στόχος μου είναι η δημιουργία ενός γραφείου ενημέρωσης πολιτών όπου θα μπορούν να παίρνουν πληροφορίες για οποιοδήποτε πρόγραμμα τρέχει στην αγορά είτε αφορά επιχειρήσεις είτε ανέργους είτε αγρότες είτε διορισμούς μόνιμων η έκτακτων υπάλληλων”
Επιμέλεια συνέντευξης: Νάνσυ Γιαννιδάκη
Η Σοφία Μπαλτα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από Μικρασιάτη πατέρα, μεγάλωσε στον Άσσο και ζει στην Βόχα τα τελευταία 18 χρόνια . Πρώην ιδιοκτήτρια εταιρείας εξαγωγών αγροτικών προϊόντων, `εν συνεχεία βοηθός Προέδρου της FυΙgοr και σήμερα Σύμβουλος Επιχειρήσεων-Νέων Επαγγελματιών & Ανέργων για επιδοτούμενα προγράμματα ΕΣΠΑ – LEADER & ΟΑΕΔ. Μετά τον θάνατο του συζύγου της το 2011 μεγαλώνει τον γιο της Νικόλα στο Βραχάτι. Μέσα σε μια περίοδο βαθύτατης κρίσης οικονομικής, κοινωνικής, ανεργίας και αξιών, έδωσε πολλαπλές μάχες και κατάφερε μέχρι σήμερα να βγει νικήτρια.
Σοφία, πέρασε κιόλας ένας χρόνος από την μέρα που διέγνωσαν τον καρκίνο στο σώμα σου. Μπορείς να μας περιγράψεις τα πρώτα συναισθήματα και τις αντιδράσεις σου?
Η στιγμή που άγγιξα τον όγκο στο στήθος μου ήταν κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Το σχήμα που ένιωσα στα δάχτυλα μου δεν μου άφηνε κανένα περιθώριο αμφιβολίας ότι ξεκινούσα μια νέα μάχη στη ζωή μου, λες και δεν είχα δώσει αρκετές. Ήταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα και έμεινα ξάγρυπνη ως το πρωί με χιλιάδες σκέψεις να κατακλύζουν το μυαλό μου. Αμέσως είπα μέσα μου «βρε καλώς τον!» λες και περίμενα ότι θα συναντηθούμε κάποια στιγμή! Και το συναίσθημα που με κατέκλυσε ήταν αρχικά ο θυμός. Θύμωσα που τα έβαλε μαζί μου! Θύμωσα που με έμπλεκε σε άλλη μια μάχη την στιγμή που πίστευα ότι είχα κερδίσει λίγη ηρεμία στη ζωή μου, θύμωσα που το παιδί μου θα ήταν αναγκασμένο να περάσει άλλη μια στενοχώρια, θύμωσα με την ίδια τη Ζωή που έπρεπε κάθε της μέρα να την κερδίσω.
Δεν θυμάμαι να ένιωσα φόβο
Θύμωσα και πείσμωσα!
Τι ήταν αυτό που σε κράτησε δυνατή; Είχες συμμάχους σε αυτή τη δύσκολη μάχη;
Το δυνατότερο μου όπλο ήταν ο Νικόλας! Έπρεπε να ζήσω για το παιδί μου. Δεν έχω άλλες επιλογές από το να παλέψω να κερδίσω τον χρόνο να τον μεγαλώσω, να τον δω να πετάξει με τα δικά του φτερά. Μέχρι τότε πρέπει να είμαι εκεί, δεν υπάρχει περιθώριο για δεύτερες σκέψεις και δειλία! Κάθε μάνα το ίδιο θα ένιωθε, και στην περίπτωση του Νικόλα υπήρχε ένας λόγος παραπάνω! Ο Νικόλας έχει χάσει ήδη τον έναν γονιό δεν έχει περιθώριο να χάσει και τον άλλο.
Πρώτος σύμμαχος η παιδική μου φίλη και ογκολόγος Τζωρτζίνα Μπουγά. Εκείνη με πήρε από το χέρι και με οδήγησε στο Μεταξά όπου με πολύ αγάπη και πραγματικό νοιάξιμο με έβαλε να κάνω όλες τις απαραίτητες εξετάσεις για να δούμε την έκταση του προβλήματος.
Αν και τα αποτελέσματα δεν ήταν θετικά ποτέ δεν σκέφτηκα ότι δεν θα τα καταφέρω.
Όλο αυτό το διάστημα είχα και την βοήθεια του συντρόφου μου, ο οποίος με στήριξε και με συνόδευε κάθε φορά που έπρεπε να χειρουργηθώ να κάνω χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες.
Το γεγονός ότι δημοσιοποίησα το πρόβλημα μου και άφησα φίλους και γνωστούς να με ακολουθήσουν σε αυτό το δύσκολο ταξίδι με βοήθησε πάρα πολύ. Καθημερινά έπαιρνα δύναμη από ένα ατελείωτο κοινό γνωστών και άγνωστων που με ειλικρινές ενδιαφέρον μου εύχονταν, προσεύχονταν, και πίστευαν στην δύναμη μου. Εκείνοι έπαιρναν δύναμη από εμένα και εγώ από αυτούς.
Το σκοτάδι του Καρκίνου είχε ήδη μετατραπεί σε Φως!
Η Σοφία Μπαλτά με τον γιο της Νικόλα
Αισθάνθηκες κάποια στιγμή κατά την διάρκεια της θεραπείας ότι χάνεις τον εαυτό σου;
Πρώτο δύσκολο σημείο ήταν η αναγγελία της αρρώστιας στον γιο μου. Προσπάθησα να του εξηγήσω με απλά λόγια την αλήθεια!
Η μαμά είναι άρρωστη έχει καρκίνο.
Θα πεθάνεις σαν τον μπαμπά?
Όχι αγάπη μου. Εγώ έχω την ευκαιρία να το παλέψω. Θα με δεις χειρότερα από ότι είμαι τώρα, η θεραπεία είναι δύσκολη και έχει παρενέργειες, θα μου πέσουν τα μαλλιά, θα είμαι κουρασμένη, ίσως κάνω εμέτους συνέχεια αλλά όταν όλα τελειώσουν η μαμά θα συνέλθει και θα είναι πάλι καλά. Το ίδιο βραδύ έκλαψα πολύ! Γιατί να πρέπει να φοβηθεί ότι θα με χάσει. Τι θα απογίνει αν δεν τα καταφέρω? Χιλιάδες σκέψεις δεν μπορώ να σου τις περιγράψω. Όμως σκούπισα τα δάκρυα, σήκωσα τα μανίκια και ρίχτηκα στην μάχη.
Έπεσα πολλές φορές αυτό το διάστημα! Όμως δεν μέτρησα πόσες φορές έπεσα γιατί πάντα κατάφερνα να σηκωθώ και αυτό ήταν το σημαντικότερο.
12 μήνες μετά και οι πρώτες εξετάσεις είναι καλές… έχεις χειραγωγήσει τους φόβους σου ή είναι κάτι ακατόρθωτο;
Ακούω πολλές φορές την φράση « Νίκησες τον καρκίνο»
Είναι λάθος έκφραση. Το ξέρω ότι μου το λένε με αγάπη αλλά είναι λάθος
Ο καρκίνος δεν νικιέται
Τον Κοιμίζεις. Και εύχεσαι να τον κρατήσεις κοιμισμένο όσο πιο πολύ μπορείς!
Στο διάστημα που εγώ έδινα τον αγώνα μου είχα πολλές κοπέλες συναγωνίστριες! Δεν τερματίσαμε όλες δυστυχώς! Κάποιες έχασαν την μάχη και αυτό μας κλόνιζε όλες.
Ακόμα και στο Βραχάτι στερηθήκαμε την Ρούλα, την Σμαρούλα…. Και εκείνες ήθελαν να ζήσουν….. και πάλεψαν. …
Επέλεξες να μην βιώσεις αυτή την περιπέτεια σιωπηλά αλλά να μιλήσεις ανοιχτά για τα συναισθήματα, τις αγωνίες και τον αγώνα σου. Πως λειτούργησε αυτό σε σένα και κατ΄επέκταση στους άλλους;
Όλα ξεκίνησαν από το σπίτι. Αν το κρατούσα κρυφό θα ανάγκαζα τον μικρό μου να κρύβει κάτι που για τον ίδιο ήταν ασήκωτο. Έπρεπε να του δείξω πως θα αγωνιστώ θα έχω συνέπειες, η αρρώστια θα με χτυπήσει αλλά θα την χτυπήσω και εγώ αλύπητα. Και πως όλα όσα θα συνέβαιναν δεν υπήρχε τίποτα για το όποιο θα έπρεπε να ντρέπομαι. Ούτε για τον ακρωτηριασμό του στήθους ούτε για το καραφλό μου κεφάλι. Όταν έβλεπα τον εαυτό μου στον καθρέπτη δεν έβλεπα μια άρρωστη αλλά μια αγωνίστρια. Ήθελα να είναι περήφανος για μένα και να μην χρειάζεται να κρύψει τίποτα. Το σπουδαίο είναι ότι ο κόσμος με ακολούθησε με αγάπη κατανόηση και άπειρη ενθάρρυνση σε αυτή μου την απόφαση. Κατέληγα κάθε φορά που πήγαινα για θεραπεία να νιώθω ότι είναι μέρα γιορτής με εκατοντάδες ευχές να με κατακλύζουν.
Πολλοί από τους άγνωστους φίλους μέχρι τότε ήρθαν στο νοσοκομείο και γνωριστήκαμε επιτέλους από κοντά. Νομίζω πως εκείνοι έδιναν δύναμη σε εμένα και εγώ σε εκείνους. Εκείνοι χάριζαν ελπίδα σε εμένα και εγώ σε αυτούς. Ελπίζω να άνοιξα τον δρόμο για περισσότερες γυναίκες να ρίξουν φως στην αρρώστια τους! Ο καρκίνος πολλαπλασιάζεται στο σκοτάδι πίσω από κλειστά παράθυρα και πόρτες! Ρίξτε του Φως! Δεν αντέχει το Φως!
Η διάγνωση του καρκίνου του μαστού και όλη η διαδρομή που ακολούθησε πιστεύεις ότι σε έχει μεταμορφώσει σε μια «καινούργια» Σοφία;
Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό λένε.
Είναι αλήθεια. Μια σειρά γεγονότων στη ζωή μου με οδήγησε να νιώθω πως έχω την δύναμη να παλέψω για τα πάντα. Ξέρω πως ότι και αν συμβεί δεν θα το αφήσω αμαχητί.
Εκείνο που σίγουρα άλλαξε μέσα μου είναι η σκέψη πως πρέπει να ξεχάσω επιτέλους το ΑΡΓΟΤΕΡΑ στη ζωή μου και να περάσω στο ΤΩΡΑ. Ότι θέλω να το πραγματοποιώ ΤΩΡΑ, να παλεύω γι αυτό ΤΩΡΑ, το ΑΡΓΟΤΕΡΑ είναι άγνωστο αν θα το έχουμε όλοι μας.
Τα όνειρα σου για τη ζωή…
Ο Καρκίνος τελικά δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή μιας νέας Ζωής! Σε κάνει να συνειδητοποιείς πολλά πράγματα, να σέβεσαι περισσότερο τις ανάγκες σου, να υπολογίζεις περισσότερο τα θέλω σου, να αγαπάς περισσότερο τον εαυτό σου, να εκτιμάς περισσότερο το δώρο της ζωής.
Η κάθε μας μέρα δεν είναι δεδομένη! Είναι δώρο! Καμιά μέρα δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένη!
Έχεις ανακοινώσει την υποψηφιότητα σου στο πλευρό του Αννίβα Παπακυριάκου ως υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος για τον Δήμο Βέλου Βόχας. Τι ονειρεύεσαι για τον Δήμο σου και πως πιστεύεις ότι μπορείς να το επιτύχεις?
Στέκομαι στο πλευρό ενός Δημάρχου που έχει αποδείξει ότι μπορεί με επιτυχία να παλεύει σε αντίξοες συνθήκες. Δεν είναι ρόδινα τα χρόνια που έρχονται και το γενικότερο πολιτικό και κοινωνικό κλίμα της χώρας μας είναι πολύ δύσκολο. Καλούμαστε να βγάλουμε τον Δήμο μας από το τέλμα και το χρέος των προηγούμενων ετών και να φέρουμε Ανάπτυξη στην περιοχή μας όταν ολόκληρη η Χώρα μας παλεύει για την έξοδο της από τα Μνημόνια! Με πολύ λιγότερα κονδύλια από παλαιότερες εποχές πρέπει να επιτύχουμε θαύματα.
Μέχρι σήμερα λειτουργούσα ως Σύμβουλος Ιδιωτικών επιχειρήσεων που ήθελαν να αναπτυχθούν και ανέργων που ξεκινούσαν νέες επιχειρήσεις. Γνωρίζω τις δυσκολίες και θέλω να συμμετέχω στην ομάδα του Δήμου προκειμένου να καταθέσουμε περισσότερες προτάσεις και μελέτες στα προγράμματα ΕΣΠΑ που μας αφορούν και για τα οποία είμαστε επιλέξιμοι.
Επίσης Στόχος μου εάν καταφέρω να συμμετέχω στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο είναι η δημιουργία ενός γραφείου ενημέρωσης πολιτών όπου θα μπορούν να παίρνουν πληροφορίες για οποιοδήποτε πρόγραμμα τρέχει στην αγορά είτε αφορά επιχειρήσεις είτε ανέργους είτε αγρότες είτε διορισμούς μόνιμων η έκτακτων υπάλληλων.
Επιπλέον το γεγονός ότι έχω ταξιδέψει πολλές φορές στο Εξωτερικό για δουλειές κυρίως στον τομέα των Αγροτικών Προϊόντων και μιλώ δυο γλώσσες θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο στην παρούσα φάση προκειμένου να υλοποιήσουμε Δράσεις Προώθησης των προϊόντων μας σε νέες αγορές αντί να μειώνεται η εξαγωγή των προϊόντων μας όπως συμβαίνει μέχρι τώρα.
Η Λύση της Οικονομίας μας βρίσκεται στην εξωστρέφεια. Θέλω να λειτουργήσω προς αυτή την κατεύθυνση για το κοινό καλό των συνδημοτών μου αλλά και για το μέλλον των παιδιών μας.
Comments