Στο σημείο αυτό, στην υπόθεση, δύο υποθέσεις υπάρχουν. Ή η παρέμβαση έχει σχεδιαστεί και δεν παρουσιάζονται οι σχεδιασμοί (παλιά, εφαρμοσμένη και σίγουρη τακτική) ή απλά πρόκειται για ένα ακόμα ευχολόγιο με τιμές και χρόνο … στο περίπου μωρέ και βλέπουμε! Το λέμε ε δεν το κάναμε κιόλας! Άλλη μια παλιά και γνωστή τακτική.

Υπό το πρίσμα αυτό τα περί εφαρμογής του σχεδίου πόλης της περιοχής, διάνοιξη του παραλιακού πεζόδρομου μέχρι την οδό Πατρών (στο ύψος της στροφής Κοράκου φανταζόμαστε), πανελλήνιου αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, προϋπολογισμό του συνόλου των έργων και λοιπές λεπτομέρειες δεν είναι παρά αίολες αναφορές. Λόγια για υα λόγια.

Σε αυτή πόλη με ένα παραλιακό μέτωπο (για να μιλήσουμε μόνο για αυτό) που ξεκινάει από τις παρυφές του Ισθμού και φτάνει μέχρι τα Δύο Βουναλάκια (με μια μετριοπαθή οριοθέτηση) έχουν τα τελευταία χρόνια γίνει οι ακόλουθες παρεμβάσεις.

Παραλία Ποσειδωνίας / καμία παρέμβαση.
Αγ. Νικόλαος / (ημιτελής) παρέμβαση ως προέκταση του λιμανιού ή (πλέον) πιθανή μαρίνα. Λιμάνι / καμία παρέμβαση.
Παραλίες Ιερατικής έως το ύψος της Κολιάτσου / καμία παρέμβαση.
Εκβολή του Ξηριά / πεζοποδηλατογέφυρα(!).
παραλία Καλάμια / πεζόδρομος μήκους 4 οικοδομικών τετραγώνων(!).
Υπόλοιπη παραλία έως και τα Δύο Βουναλάκια / καμία παρέμβαση.

Μα, ακόμα και αν θεωρήσουμε την προτεινόμενη παρέμβαση ως καλή και ίσως και αναγκαία δεν παύει παρά να είναι μια άλλη σημειακή παρέμβαση (στο γόνατο που λέμε, ξεκάρφωτη) με καμία σχέση (σχεδιαστική, αισθητική, χρηστική κλπ) με τις προηγούμενες. Ένα άλλο κομμάτι στο πάζλ ενός παραλιακού μετώπου που χρειάζεται μελέτη από άκρη σε άκρη και συνολική διαμόρφωση ώστε η πόλη να γυρίσει πρόσωπο προς την θάλασσα.
Κρίμα για αυτή την πόλη.