Η Αθανασία Κούγια εργάζεται ως νοσηλεύτρια στο Γενικό Νοσοκομείο Κορίνθου ενώ παράλληλα είναι πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Αγκαλιά-ΖΩ με έδρα το Κάτω Διμηνιό και την Νεάπολη Κιάτου.  Ο εθελοντισμός και η κοινωνική πρσφορά είναι τρόπος ζωής για την ίδια και τον σύζυγό της Γιώργο Πανούση που με αίσθημα ευθύνης προσπαθούν διακριτικά να στηρίξουν όσους έχουν ανάγκη.  Μαζί με όλα τα μέλη του Αγκαλιά-ΖΩ δρουν με διαδραστικό τρόπο για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της εποχής και να ευαισθητοποιήσουν τους πολίτες ώστε να πάψουν να είναι παθητικοί αποδέκτες, να βγουν από το “καβούκι τους” και να αγκαλιάσουν τους ανθρώπους, το περιβάλλον, τον πολιτισμό, την ίδια την ΖΩΗ. Το σπουδαιότερο είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα κλίμα ανιδιοτέλειας, αγάπης και χαράς.

Επιμέλεια Συνέντευξης: Νάνσυ Γιαννιδάκη

Πόσες δράσεις και projects «τρέχει» αυτή την περίοδο ο σύλλογος «Αγκαλιά-ζω»;

Φέτος συνεργαζόμαστε με το ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ στην Αρχαία Κόρινθο, όπου μια φορά τον μήνα μαγειρεύουμε μαζί με τα παιδιά.

Σε συνεργασία με τον Σύλλογο Γονέων του Α’ Λυκείου Κιάτου δημιουργήσαμε μια “Σχολή Γονέων’’ όπου με εβδομαδιαίες συναντήσεις , οργανώνουμε ομιλίες από εθελοντές επιστήμονες του τόπου μας (ψυχολόγους –γιατρούς-κοινωνικούς λειτουργούς-διατροφολόγους) με θέματα που απασχολούν τους γονείς.

Ξεκινήσαμε ένα κύκλο επισκέψεων στα χωριά της περιοχής μας , με σκοπό, να γνωρίσουμε καλύτερα το ιστορικό- πολιτιστικό- λαογραφικό ενδιαφέρον του τόπου μας μέσα από τους ίδιους τους κατοίκους, αλλά και την σύνδεση μας με τους πολιτιστικούς συλλόγους που δραστηριοποιούνται εκεί, σε μια προσπάθεια ανταλλαγής ιδεών τόσο σε θέματα πολιτισμού, όσο και σε θέματα βελτίωσης της καθημερινότητας μας.

Στο σύλλογο μας, λειτουργεί σταθερά, το τμήμα των χειροτεχνιών, η δανειστική βιβλιοθήκη αλλά και το τμήμα δημιουργικής γραφής.

Οι δράσεις μας όλες είναι δωρεάν και πάντα ισχύει το ανοιχτό κάλεσμα σε κάθε συμπολίτη μας να έρθει κοντά μας και να μοιραστεί μαζί μας τις δεξιότητες ή γνώσεις του σε κάτι που αγαπάει. 

Μπορούν να συμμετέχουν σε κάποιες από τις παραπάνω δράσεις και άνθρωποι που δεν κατοικούν στην περιοχή του Κάτω Διμηνιού-Νεάπολης;

Φυσικά και μπορούν όλοι. Τρόποι επικοινωνίας είναι η σελίδα μας στο face book ‘’Πολιτιστικός Σύλλογος Κάτω Διμηνιού-Νεάπολης Κιάτου’’ και το τηλ 6942775177, όπου απαντάει η γραμματέας κ. Χρυστάλα Στεργιοπούλου.

Ακολουθείς μια στάση ζωής που κυριαρχεί η  κοινωνική προσφορά. Πότε ακριβώς στη ζωή σου ξεκίνησε αυτό;

Η στάση ζωής του καθενός μας ξεκινάει από τη στιγμή που αποκρυσταλώνεις τις βασικές αξίες και τη συνείδηση που διαμορφώνεις με βάση την παιδεία που αποκτάς από το οικογενειακό και το κοινωνικό περιβάλλον . Οπότε μπορώ να πώ ότι από την παιδική ηλικία έχω ξεκαθαρίσει με ποια “πλευρά” θέλω να είμαι και πώς θέλω να πορεύομαι στη ζωή μου. 

Με τον σύζυγό της Γιώργο Πανούση σε έκθεση εικαστικών του Συλλόγου

Όλοι μας γνωρίζουμε πόσο σπουδαίο είναι να προσφέρεις. Στην πράξη όμως τι γίνεται και … δυσκολευόμαστε;

Δεν το γνωρίζουμε όλοι μας . Όταν το γνωρίζεις, απλά θα βρείς τρόπο να το κάνεις. Δεν αντιλαμβανόμαστε όλοι μας πόσο ανταποδοτικό είναι να ξέρεις ότι με κάποιον τρόπο έκανες έναν συνάνθρωπο σου να νοιώσει καλύτερα. Δεν αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι είμαστε περαστικοί από ‘δω και ότι είναι σημαντικό να αφήνουμε πίσω μας χνάρια και πράξεις που να δείχνουν ότι άξιζε το πέρασμα μας . Αυτό συμβαίνει γιατί στην εποχή μας στριμώξαμε την ευτυχία με το στανιό σε μετρήσιμα μεγέθη (χρήμα –κατανάλωση – κοινωνική θέση ). Μα μπορεί ποτέ να μετρηθεί το “σ’αγαπώ”- “σε νοιάζομαι” -“νοιώθω όμορφα να μοιραζόμαστε στιγμές μαζί’’- “θα λυπηθώ αν θα σε χάσω’’- “είμαι χάλια και σε έχω ανάγκη’’…;

Πιστεύεις πως ο Σύλλογος Αγκαλιά-ΖΩ έχει αλλάξει σε ένα βαθμό τον τρόπο που λειτουργεί η τοπική κοινωνία;

Από τη στιγμή που καταφέραμε να βγάλουμε ανθρώπους από την προσωπική τους απομόνωση, να τους τραβήξουμε από αυτό το μεγάλο δεινό που λέγεται τηλεόραση, να τους δείξουμε ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος να ζούμε, πιστεύω ότι σε ένα βαθμό κάτι έχουμε αρχίσει να κάνουμε, αλλά έχουμε πολύ δουλειά ακόμη μπροστά μας. 

Κάποια από τα Μέλη του Συλλόγου Αγκαλιά-ΖΩ σε αναμνηστική φωτογραφία.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που συναντάς όταν προσπαθείς να εμφυσήσεις στους συνανθρώπους σου την αξία της κοινωνικής προσφοράς

Αφενός η ιδιοτέλεια, όπου εκεί απλά έχεις να κάνεις με κλειστά αυτιά, αλλά κυρίως η δυσπιστία, του αν ο άλλος χρειάζεται όντως βοήθεια και αν αυτή η βοήθεια θα φτάσει στον προορισμό της.  

Η πιο καλή στιγμή που έχεις ζήσει από την μέχρι σήμερα κοινωνική δράση σου;

Αδιαμφισβήτητα οι πολύ καλές στιγμές ήταν εκείνες της προσέλευσης του κόσμου στα καλέσματα για βοήθεια μετά από μια φυσική καταστροφή ή ανθρωπιστική κρίση.

Θυμάμαι στο Εργατικό Κέντρο στην Κόρινθο αλλά και στο Κιάτο που παλεύαμε ανάμεσα σε κούτες να ταξινομήσουμε τη βοήθεια που έφτανε από παντού. Τόσο στο προσφυγικό όσο και στις καταστροφές στο Μάτι και στη Μάντρα, ο κόσμος έβγαλε από το υστέρημα του και όχι μόνο από τα ρούχα που ήδη είχε και του περίσσευαν.  Στην τελευταία καταστροφή στο Μάτι ένα κοριτσάκι είχε έρθει με τη σακκούλα του. Της  πρότεινα να βάλει μόνη της τα πράγματα που είχε φέρει μέσα στις αντίστοιχες κούτες . Η μικρή αφού το έκανε παρακάλεσε τη μαμά της να μην πάνε στο σινεμά που είχαν προγραμματίσει και να χαλάσουν τα χρήματα αυτά για να αγοράσουν κι άλλα πράγματα, όπως και έκαναν. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά της μικρής όταν ξανάρθαν με τη δεύτερη τσάντα.

Ξέρετε όλοι μέσα μας έχουμε έναν καλό και έναν κακό λύκο. Εξαρτάται ποιόν ταίζουμε περισσότερο.  Ο εθελοντισμός σε βοηθάει να ταίζεις τον πρώτο και κάπως έτσι, να γίνεσαι λίγο καλύτερος .

Ο Σύλλογος Αγκαλια ΖΩ συγκεντρώνει είδη πρώτης ανάγκης για ανθρώπους που τα χρειάζονται

Και η πιο … κακή;

 Μετά την καταστροφή στη Μάντρα, όταν κάποια κανάλια δείχναν ρούχα –από τη βοήθεια που είχε συγκεντρωθεί- πεταμένα έξω από κάδους σκουπιδιών. Βέβαια κανείς τους δεν μπήκε στη διαδικασία να δεί αν ο ρουχισμός που ήταν εκεί, ήταν ο κατάλληλος ή απλά κάποιοι είχαν  βρεί την ευκαιρία να αδειάσουν τις ντουλάπες τους από τα άχρηστα και να θεωρούν  ότι έτσι κάνουν την καλή τους πράξη. Δυστυχώς υπάρχουν και αυτά . Σε κάθε περίπτωση, όποιος ασχολείται με τον εθελοντισμό οφείλει πρωτίστως να σέβεται αυτόν για τον οποίο το κάνει , άρα έχει μεγάλη σημασία ο τρόπος και φυσικά δεν μπορείς να ονομάσεις εθελοντή αυτόν που θα το κάνει για την προσωπική του προβολή ή αποκόμιση οποιουδήποτε οφέλους.

Τι θεωρείς ότι έχεις αποκομίσει σε προσωπικό επίπεδο μέσω της εθελοντικής σου συνεισφοράς σε events και κοινωνικές δράσεις;

Πολλές καλές στιγμές, μερικές δύσκολες , πολλούς φίλους και αναπόφευκτα κάποιους εχθρούς και τελικά μια ζωή γεμάτη που σε κάνει να γίνεσαι πιο πλούσιος σε εμπειρίες και την πεποίθηση ότι προσπαθώ να αφήσω λίγο καλύτερο αυτό που βρήκα από τους προηγούμενους.

Τι σκέφτεσαι για το μέλλον;

Το όραμα μου είναι, να μεγαλώσουμε αυτό το κύτταρο και να αποτελέσει τον πυρήνα, όπου θα μπορέσει να αγκαλιάσει την ψυχή όλο και περισσότερων συνανθρώπων μας και μέσα εκεί να πραγματώσουμε τη δική μας επανάσταση αξιών … Γιατί τα δύσκολα και αυτά που αξίζουν στη ζωή μας είναι τα μικρά και τα απλά και φυσικά δεν μεταφράζονται  σε χρήματα.