Το Σάββατο το πρωί βρήκα την ευκαιρία και έκανα μια βόλτα στην Κόρινθο. Η πόλη ήταν ζωντανή, ο πεζόδρομος γεμάτος από κόσμο. Περπάτησα πολλή ώρα, πέρασα μπροστά από τα καταστήματα, είδα τις βιτρίνες. Συνάντησα φίλους, ήπιαμε καφέ, ανταλλάξαμε απόψεις. Πέρασα ωραία, δε λέω.
Αλλά το ίδιο βράδυ με έπιασε μελαγχολία. Αυτό που συλλογιζόμουν διαρκώς ήταν πόσο αδικημένος είναι αυτός ο δήμος. Πόσες δυνατότητες έχει και πόσο «πίσω» τον κρατούν παρέες και συστήματα εξουσίας.
Με αυτούς τους όρους, άλλωστε, αντιλαμβάνονται κάποιοι την παρουσία τους σε σχέση μαζί του. Με όρους εξουσίας: “ΕΓΩ ξέρω τι θέλει ο δήμος”. Με όρους ιδιοκτησίας: “Ο δήμος μας ανήκει”. Με όρους χρέους: “Αυτός ο δήμος μου το χρωστάει”. Κάποια από αυτά τα έχετε ακούσει σε πολιτικές παρέες, στα καφέ και τους πεζοδρόμους.
Σήμερα αυτά τα συστήματα εξουσίας, παρέα με επιχειρηματίες, για άλλη μια φορά, καταστρώνουν σχέδια. Άλλοι για να αποκτήσουν και άλλοι για να διατηρήσουν τον έλεγχο (γιατί άραγε;) του δήμου μας. Ας καταλάβουν κάτι! Αυτή η πόλη, αυτός ο δήμος, ΔΕΝ έχει ιδιοκτήτες. Ιδιοκτήτες είναι οι δημότες του. Αυτή η πόλη, αυτός ο Δήμος ΔΕΝ χρωστάει σε ΚΑΝΕΝΑΝ παράγοντα. Αυτοί όλοι του χρωστούν.
Αλλά κάτι οφείλουν και οι πολίτες αυτού του δήμου. Οφείλουν να αποκαταστήσουν το κύρος του και την αξιοπρέπειά του, στο όνομα της ιστορίας του και του πολιτισμού του…
Γιώργος Παπασταμόπουλος
Comments