Η ανεργία στην Ελλάδα έχει χτυπήσει ανεξαιρέτως όλες τις ηλικίες και σχεδόν όλα τα επαγγέλματα. Πολύ συχνά ακούμε για την ανεργία στους νέους ή στους μεγαλύτερους εργαζόμενους που λίγο πριν βγουν στη σύνταξη έχασαν τη δουλειά τους λόγω της κρίσης ή τουλάχιστον έτσι τους είπαν.  Στην δεύτερη περίπτωση κατανοώ την δυσκολία να μπουν και πάλι στον στίβο εργασίας.

Δεν χωράει με τίποτα όμως στο μυαλό μου ο εργασιακός ρατσισμός για τους ανθρώπους που είναι 40και κάτι … Μου το αναφέρουν όλο και πιο πολλοί συνομήλικοι μου και για να είμαι ειλικρινής έκατσα και το έψαξα. Αναζήτησα αγγελίες εργασίας στην Κορινθία και διαπίστωσα πως είτε ψάχνουν γραμματέα, είτε πωλήτρια, καμαριέρα, εργάτη, λογιστή, φούρναρη, υπεύθυνο marketing, πωλήσεων  και τα λοιπά…  το ανώτατο όριο ηλικίας που δέχονται για αποστολή βιογραφικών είναι 25 με μάξιμουμ 30 χρονών.

Μάλιστα επισκέφθηκα και τον ΟΑΕΔ Κορίνθου για να έχω και από τους ειδικούς μια άποψη για το πώς μπορεί να βρει δουλειά κάποιος/α που έχει πατήσει τα σαράντα και δεν μπορώ να πως όσα μου είπαν ήταν ενθαρρυντικά. Και μην μου πείτε για τα επιδοτούμενα προγράμματα … είναι αλλουνού παππά ευαγγέλιο!

Το 2018, που ένας σαραντάρης θεωρείτε ούτε καν μεσήλικας αλλά νέος άνθρωπος , πως είναι δυνατόν να τρώει πόρτα στην αγορά εργασίας λόγω ηλικίας; Εάν έχεις κλείσει και τα πρώτα –ήντα, το μόνο που σε σώζει είναι να βγάλεις νέα ταυτότητα με ψεύτικη ημερομηνία γέννησης.

Το κωμικοτραγικό είναι όταν βλέπεις αγγελίες που απευθύνονται σε ηλικίες μέχρι 23χρονών και ζητούν και προϋπηρεσία.

Μια φίλη μου πρόσφατα έκανε αίτηση να εργαστεί στην παραγωγή , σε γνωστό εργοστάσιο στην περιοχή της Κορίνθου,  μόλις είδαν ότι είναι 43 χρονών  την απέρριψαν χωρίς καν συνέντευξη. Δεν είδαν ποτέ ότι αυτή η γυναίκα έχει φυσική κατάσταση 20αρας και παράλληλα την ωριμότητα και την εμπειρία ενός εργαζόμενου που θα μπορούσε να προσφέρει σημαντικά στην επιχείρηση.

Γιατί λοιπόν αυτός ο εργασιακός αποκλεισμός σε τόσο παραγωγικές ηλικίες;
Ούτε πρωταθλητισμό να κάναμε!

Νάνσυ Γιαννιδάκη