Στην πιο όμορφη άσχημη πολυκατοικία της Κορίνθου που συχνά το κάρυ και το τηγανιτό ρύζι ανακατεύονται με τις βαριές βαλκανικές γεύσεις και τις μυρωδιές βοτάνων απ τα ελληνικά βουνά, εκεί όπου ζουν γυναίκες μόνες, οικογένειες με παιδιά,γέροντες με σκυλάκια, θρήσκοι, αλλόθρησκοι και άθεοι, εργένηδες και φοιτητές, τα ζεστά καλοκαιρινά μεσημέρια οι πόρτες των διαμερισμάτων του ορόφου μου είναι ανοιχτές για να κάνει ρεύμα.

Τον κήπο μας τον καθαρίζει ο Πακιστανός κύριος του ισογείου, τις σκάλες εναλλάξ οι Αλβανίδες και οι Ελληνίδες νοικοκυρές. Καμιά φορά οι Ινδοί του 2ου ορόφου αλλάζουν καμιά καμμένη λάμπα. Και όλοι μαζί, προσέχει ο ένας το σπίτι του άλλου.

Είναι όλα υπέροχα και ρόδινα; όχι. Αλλά το παλεύουμε ρε διάολοι…

Olga Papalexandrou