By 
Σε ρόλο σκηνοθέτη φαίνεται να κινείται η δημοτική αρχή του Δήμου Σικυωνίων, επιλέγοντας κάθε φορά ποια πλευρά του νομίσματος θέλει να δείξει στους δημότες. Ή, για να το πούμε απλά, προβάλλει μόνο ό,τι τη συμφέρει να θυμόμαστε.
Ερωτήματα και απογοήτευση προκαλεί η εικόνα εγκατάλειψης που παρουσιάζει ένα από τα δύο γήπεδα beach volley στην παραλία του Κάτω Διμηνιού, στον Δήμο Σικυωνίων. Τα δύο αυτά γήπεδα είχαν κατασκευαστεί πριν από λίγα χρόνια επί δημαρχίας Σταματόπουλου και είχαν παρουσιαστεί ως σημαντική παρέμβαση στον αθλητισμό και στην παραλιακή ανάπλαση της περιοχής.
Ένα έργο που κατασκευάστηκε, διαφημίστηκε, φωτογραφήθηκε… και έπειτα ξεχάστηκε.
Τότε, οι αθλητικές υποδομές προβλήθηκαν έντονα από τη δημοτική αρχή και εντάχθηκαν μάλιστα και στο προεκλογικό υλικό, ως απόδειξη του “ενδιαφέροντος” για τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας. Σήμερα όμως, η μισή αυτή επένδυση φαίνεται να έχει ξεχαστεί.
Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους
Την περασμένη εβδομάδα πραγματοποιήθηκαν αθλητικές εκδηλώσεις στο ένα από τα δύο γήπεδα (στο καλό) της περιοχής. Παρών και ο δήμαρχος Σπύρος Σταματόπουλος, ο οποίος για ακόμη μια φορά δεν έχασε την ευκαιρία να φωτογραφηθεί μπροστά από το «καλό» γήπεδο, αυτό που βρίσκεται σε σχετικά καλή κατάσταση.
Το δίπλα γήπεδο όμως που παρουσιάζει εικόνα πλήρους εγκατάλειψης, δεν μπήκε ούτε καν στο κάδρο. Δεν βγήκε καμία φωτογραφία. Καμία ανάρτηση. Καμία αναφορά.
Η άμμος έχει σκληρύνει, τα δίχτυα έχουν εξαφανιστεί, οι κολόνες στέκονται μόνες σε ένα τοπίο που θυμίζει εγκαταλειμμένο εργοτάξιο. Και το πιο ειρωνικό; Το συγκεκριμένο έργο ήταν σημαία της δημοτικής αρχής προεκλογικά. Τότε που ο δήμαρχος διαφήμιζε το «όραμά του» για τον αθλητισμό στην παραλία του Κιάτου.
Δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος
Η περίπτωση του γηπέδου είναι άλλο ένα παράδειγμα της επιλεκτικής πραγματικότητας που παρουσιάζει η διοίκηση Σταματόπουλου. Ό,τι λάμπει το φωτογραφίζουμε και ότι σκουριάζει το θάβουμε καλά καλά να μην μας χαλάσει την εικόνα. Στην εποχή των social media και των πρόθυμων φακών, η εικόνα φτάνει να θεωρείται πιο σημαντική από την ουσία.
Αλλά η ουσία είναι πεισματάρα καθώς το γήπεδο υπάρχει και είναι εκεί για να μας θυμίζει:
-
ότι έργα που κοστίζουν δεν πρέπει να εγκαταλείπονται
-
ότι δημόσιο χρήμα δεν είναι εργαλείο πολιτικής προβολής
-
και ότι ο δήμαρχος δεν μπορεί να εμφανίζεται μόνο όταν όλα είναι “στημένα” και έτοιμα για φωτογραφία
Πόσο δύσκολο είναι να γίνει το αυτονόητο;
Δεν ζητάει κανείς νέα χρηματοδότηση ή κάποιο μεγαλεπήβολο σχέδιο. Μια νέα στρώση άμμου, ένα φιλέ, μερικά δίχτυα. Και το γήπεδο θα μπορούσε να ξαναζωντανέψει, να φιλοξενήσει ξανά αγώνες και εκδηλώσεις, να δώσει ζωή σε μια περιοχή που κατά τα άλλα διαφημίζεται για τις αθλητικές της υποδομές.
Το Τοπικό Συμβούλιο Κ. Διμηνιού, σύμφωνα με πληροφορίες, έχει ζητήσει επανειλημμένα την αποκατάσταση του γηπέδου. Η απάντηση της δημοτικής αρχής μέχρι σήμερα; Σιωπή κάτι που ξέρει να κάνει καλά.
Ή για να τα λέμε τα πράγματα όπως είναι η απάντηση ήταν ένα ηχηρό “όχι τώρα δεν μας βολεύει”.
Το θέμα δεν είναι μόνο το γήπεδο. Είναι το πώς αντιμετωπίζουμε τα έργα όταν σβήσουν τα φώτα της προβολής. Ο Δήμος δεν είναι στούντιο παραγωγής εικόνας είναι φορέας ευθύνης. Και όταν η ευθύνη αυτή περιορίζεται σε φωτογραφικά ενσταντανέ, τότε η αλήθεια καταλήγει… στο γήπεδο που κανείς δεν θέλει να δείξει.
Comments