Δεν είναι απλώς μια φωτιά… Δεν είναι καν η πρώτη και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία. Είναι η τρίτη μέσα σε τρεις ημέρες στα Εξαμίλια, ενώ η Κορινθία βρίσκεται σε Επίπεδο 4 επικινδυνότητας. Κι όμως, κάποιοι συνεχίζουν να δρουν ανενόχλητοι, την ώρα που οι πολίτες αντιμετωπίζουν αυστηρούς περιορισμούς.
Σύμφωνα με τις καταγγελίες, οι φωτιές προκλήθηκαν από Ρομά στα γνωστά σημεία που εδώ και χρόνια αποτελούν θερμοκήπιο παραβατικότητας και θεσμικής ανοχής.
Οι φωτιές γίνονται ρουτίνα – οι ευθύνες;
Την Τετάρτη ξέσπασε φωτιά. Την Πέμπτη ξανά νέα εστία και σήμερα Παρασκευή ξανά τα ίδια. Το ίδιο σενάριο, ο ίδιος τρόμος, η ίδια αναποτελεσματικότητα των αρχών. Και για να το ξεκαθαρίσουμε δεν αναφερόμαστε σε όσους σπεύδουν να σβήσουν της φωτιές αλλά σε αυτούς που εφαρμόζουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στην κοινωνία.

Βίντεο του Κώστας Σταματίου απο τον ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΥΡΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΔΑΣΩΝ ΚΟΡΙΝΘΟΥ από το συμβάν της Πέμπτης
Η επανάληψη, που μόνο τυχαία δεν είναι, την στιγμή που υπεύθυνοι βγάζουν ανακινώσεις με απαγορεύσεις κυκλοφορίας για απλούς πολίτες κάνει την θεσμική αξιοπρέπεια των αρμόδιων να είναι ανύπαρκτη.
Φώτο απο τον Σύλλογο Δασοπροστασίας & Πυρασφάλειας Εξαμιλίων ΤΑ ΟΝΕΙΑ ΟΡΗ απο το σημερινό συμβάν
Οι πολίτες βλέπουν με αγανάκτηση τις ίδιες ομάδες να δρουν ανεξέλεγκτα υπεράνω κάθε νόμου και τους υπεύθυνους να μοιάζουν με ανήμπορα και φοβισμένα νήπια ανίκανα να εφαρμόσουν το νόμο.
Πλέον σε όλη την Κορινθία στα παραπολιτικα πηγαδάκια ακούγεται ξανά και ξανά το ίδιο:
Ο νόμος δεν εφαρμόζεται για όλους το ίδιο.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά
Ο απλός πολίτης κινδυνεύει με πρόστιμα αν περπατήσει σε δασικό μονοπάτι ή αν θελήσει στο ρεπό του να πάει μια εκδρομή αλλά κάποιοι καίνε καθημερινά και κανείς δεν τολμά (ή δεν μπορεί) να τους σταματήσει.
Δεν είναι «ειδήσεις». Είναι προειδοποιήσεις Όσο η κατάσταση στα Εξαμίλια δεν αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα, το πρόβλημα δεν είναι πια τοπικό. Είναι εθνικό. Γιατί αποτυπώνει με ωμότητα την αδυναμία της ελληνικής πολιτείας να εφαρμόσει τον νόμο ισότιμα.
Η Πολιτεία οφείλει να προστατέψει τους πολίτες, τα δάση, την ασφάλεια και την έννοια της ισονομίας. Γιατί διαφορετικά, η κοινωνική συνοχή και η εμπιστοσύνη στο κράτος “δικαίου” καταρρέουν μαζί με κάθε φλόγα που ανάβει και μένει χωρίς συνέπειες.
Comments