Περιγιάλι: Kατέβηκε η πινακίδα απαγόρευσης ποδοσφαίρου – Ευτυχώς επικράτησε η λογική

Έπειτα από ασφυκτική πίεση και μαζικές αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας, κατέβηκε τελικά η επίμαχη πινακίδα απαγόρευσης ποδοσφαίρου από την πλατεία του Περιγιαλίου Κορινθίας, ένα θέμα που είχε προκαλέσει έντονες εντάσεις και εκτεταμένο δημόσιο διάλογο τις τελευταίες ημέρες.

Περιγιάλι: H Πινακίδα απαγόρευσης ποδοσφαίρου στην πλατεία προκάλεσε αντιδράσεις – «Πού θα πάνε τα παιδιά;»

Την εξέλιξη έκανε γνωστή ο δημοτικός σύμβουλος Κορινθίων Παναγιώτης Σπύρου, ο οποίος σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανέφερε χαρακτηριστικά:

«ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΠΕΣΕ Η ΠΙΝΑΚΙΔΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ! Μετά από πίεση της πλειοψηφίας των κατοίκων, κατέβηκε η παράλογη απαγόρευση από την πλατεία. Επισκέφτηκα σήμερα το πρωί τον Δήμαρχο και τον Πρόεδρο της κοινότητας, και τους ενημέρωσα πως αν δεν την απομακρύνουν, θα το κάνουμε εμείς – με τον ίδιο αυθαίρετο τρόπο που τοποθετήθηκε, χωρίς καμία απόφαση τοπικού συμβουλίου. Τέλος καλό, όλα καλά. Ας επιστρέψει επιτέλους η “κανονικότητα” στο Περιγιάλι.»

Η αρχή του ζητήματος

Όλα ξεκίνησαν την Κυριακή 15 Ιουνίου, όταν εμφανίστηκε ξαφνικά στην πλατεία του χωριού – και μάλιστα μπροστά από τον Ιερό Ναό Μεταμόρφωσης του Σωτήρα – μια πινακίδα που απαγόρευε ρητά το ποδόσφαιρο. Η κίνηση αυτή αποδόθηκε στον πρόεδρο της κοινότητας, κ. Δεσποτάκη, ο οποίος φέρεται να επικαλέστηκε νομική κάλυψη από τον Δήμο και συγκεκριμένα την Αστυνομική Διάταξη 3/1995.

Η τοποθέτηση της πινακίδας πυροδότησε την αγανάκτηση των κατοίκων και ιδιαίτερα των γονέων, που έκαναν λόγο για καταστολή του ελεύθερου παιχνιδιού, ειδικά σε μια κοινότητα που δεν διαθέτει ούτε γήπεδο, ούτε παιδική χαρά, ούτε καν έναν ελάχιστο ασφαλή χώρο για τις ανάγκες της νεολαίας.

Το ζήτημα δεν ήταν ποτέ απλώς μια πινακίδα. Ήταν η απαξίωση της ανάγκης των παιδιών να παίξουν, να κοινωνικοποιηθούν και να κινηθούν ελεύθερα. Όπως εύστοχα σχολίασε ένας κάτοικος:
«Όλοι κατηγορούμε τα παιδιά ότι είναι κολλημένα σε οθόνες… και όταν τελικά βγουν να παίξουν, τους βάζουμε απαγορεύσεις.»

Σύμφωνα με καταγγελίες, η απαγόρευση ήρθε μετά από παράπονα θαμώνων καταστημάτων για ενόχληση ή και μικροτραυματισμούς από μπάλες, όμως αντί για διάλογο και συνεννόηση, επελέγη η εύκολη – και πρόχειρη – λύση της απαγόρευσης.

Και τώρα τι;

Η αφαίρεση της πινακίδας είναι ένα πρώτο βήμα, όμως δεν αρκεί. Το ζητούμενο πλέον είναι ο σχεδιασμός και η υλοποίηση ουσιαστικών υποδομών, που θα προσφέρουν στα παιδιά χώρους για παιχνίδι με ασφάλεια – χωρίς να διαταράσσουν την καθημερινότητα των υπόλοιπων κατοίκων.

Η υπόθεση του Περιγιαλίου δείχνει πως όταν οι πολίτες ενώνουν τη φωνή τους, μπορούν να αλλάξουν τις συνθήκες προς το καλύτερο. Το θέμα τώρα είναι να μην επιστρέψουμε απλώς στην «κανονικότητα», αλλά να χτίσουμε μια νέα, καλύτερη καθημερινότητα, με προτεραιότητα το αυτονόητο: τα παιδιά πρέπει να έχουν πού να παίξουν.