4_ΚΟΙΝΩΝΙΑ5_ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Όταν ο Λάκης έγραφε …

0

Όταν ο Λάκης έγραφε αυτά τα κείμενα, παρείσφρεαν διάφορες υφολογικές αποχρώσεις που προσέδιδαν έναν λεπτό συναισθηματισμό στα γραπτά του. Το αποτέλεσμα είναι ότι διαβάζοντας τα, μπορεί κάποιος εύκολα να αντικρίσει τον κόσμο μέσα από τα μάτια του.

 

Του Κριστιάν Νίρκα

 

 

Πρόσφατα διάβασα στo sfedona.gr ένα άρθρο του Λάκη Γιαννιδάκη που γράφτηκε το 2014 (Δείτε ΕΔΩ) Περιέγραφε την εμπορική αποτελμάτωση της πόλης. Συγκεκριμένα, επικεντρωνόταν στο πως επιβάλλεται η κυριαρχία του καφέ και οι μελλοντικές επιπτώσεις αυτής της οικονομολογικής τάσης.

Δεν θα σταθώ στην ανάλυση του κειμενογράφου καθώς η δημοσιογραφική του πείρα μπορεί να λειτουργήσει σαν εγγύηση της ορθότητας του άρθρου. Τώρα πια, ίσως και να μην χρειάζονται τέτοια επιχειρήματα, καθώς ο χρόνος κάνει τα κουμάντα του- αργά ή γρήγορα.

Τέσσερα χρόνια μετά λοιπόν. Ο Λάκης δεν είναι πια μαζί μας. Το σύστημα που καταπολεμούσε, πιο δυνατό από ποτέ. Τι θα έλεγε άραγε;

Μα θα μου πείτε, τι ξέρεις εσύ από αυτά; Είσαι μικρός ακόμα για να έχεις άποψη. Χαμογελάω επειδή το ίδιο είπε κάποιος όταν πριν από επτά χρόνια περίπου έστειλα στo sfedona.gr  το πρώτο μου άρθρο. «Ένας μαθητή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν νοείται να γράφει έτσι.» Για κάποιο διάστημα συνέχισα να έχω «άποψη», (όπως ήταν και ο τίτλος της σχετικής κατηγορίας κειμένων στην παλιά μορφή της ιστοσελίδας.) Δεν έχω πια. Οι πολιτικές σκοπιμότητες, οι ιδεολογίες, τα παιχνίδια ισχύος, είναι πέραν της κατανόησής μου. Πως θα μπορούσε λοιπόν κάποιος να τοποθετηθεί για κάτι που δεν γνωρίζει εις βάθος ή που είναι εκτός της αντίληψής του; Δεν μπορεί.

Τότε ποιος είναι ο σκοπός αυτού του κειμένου, ίσως ρωτήσει ένας αρκετά υπομονετικός αναγνώστης που έφτασε ως εδώ. Εάν θα έπρεπε να δοθεί μια απάντηση αυτή θα συνοψιζόταν στην έννοια της παρατήρησης.

Όταν ο Λάκης έγραφε αυτά τα κείμενα, παρείσφρεαν διάφορες υφολογικές αποχρώσεις που προσέδιδαν έναν λεπτό συναισθηματισμό στα γραπτά του. Το αποτέλεσμα είναι ότι διαβάζοντας τα, μπορεί κάποιος εύκολα να αντικρίσει τον κόσμο μέσα από τα μάτια του.

Έλειπα, που λέτε, καιρό από αυτήν την πόλη. Τις πρώτες μέρες που επέστρεψα, είδα την κόπωσή της στα κτήρια, στα πεζοδρόμια, στα πρόσωπα των κατοίκων της. Είδα την ερήμωσή της. Και όλοι οι προχείρως ανακατασκευασμένοι δρόμοι της, όλες οι βιαστικές γιορτές της, μου μοιάζουν σαν φτηνά καινούργια ρούχα σε ένα βιασμένο και ξυλοδαρμένο σώμα.

– Ήταν πάντα έτσι ;
– Όχι.
– Μα οι καιροί αλλάζουν, τι να κάνουμε.
– Ακριβώς!

«Οι καιροί αλλάζουν». Τι πεσιμισμός, τι παραίτηση! Τι θα έλεγε ο Λάκης αν ήταν εδώ; Δεν χρειάζεται ν’αναρωτιόμαστε. Σίγουρα ήταν εδώ. Τα είδε όλα αυτά όσο καθαρά, τα βλέπουμε εμείς τώρα. Όχι, δεν ήταν προφήτης. Ήταν απλά κάποιος που αγαπούσε τον τόπο του, και που πάλευε να τον σώσει. Κάθε φορά που ο Λάκης έγραφε.

 

Κριστιάν Νίρκα

 

“Ημέρας Μνήμης και Τιμής” για τους αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης

Previous article

Στην πολιτική … ποτέ μη λες ποτέ!

Next article

You may also like

Comments

Comments are closed.