Κορινθία: Η γη των φρούτων που διψά – Από την ευφορία στην εγκατάλειψη

Η Κορινθία, κάποτε η καρδιά της αγροτικής παραγωγής της Πελοποννήσου και βασικός τροφοδότης φρούτων στην ελληνική και διεθνή αγορά, σήμερα παλεύει να κρατηθεί ζωντανή απέναντι σε μια άδικη και παρατεταμένη αδιαφορία. Η περιοχή που γέμιζε καφάσια με βερίκοκα, σταφίδα σουλτανίνα, επιτραπέζια σταφύλια και ροδάκινα, σβήνει σιγά-σιγά κάτω από τη σκιά της λειψυδρίας, της κλιματικής κρίσης, αλλά και της διοικητικής εγκατάλειψης.

Από τον πλούτο στην απελπισία

Ειδικά στον δήμο Βέλου-Βόχας, η εικόνα είναι χαρακτηριστική. Πριν από λίγα χρόνια, τα βερικοκιώνες απλώνονταν μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι – δέντρα φορτωμένα με καρπούς που έφευγαν για Ιταλία, Γαλλία, ακόμα και ΗΠΑ. Οι αγρότες επένδυαν όλη τους τη ζωή σε αυτά τα κτήματα. Τώρα όμως, χωράφια εγκαταλείπονται, δέντρα ξεραίνονται, αμπέλια γίνονται καμένα ξύλα.

Η σουλτανίνα, που υπήρξε επί δεκαετίες σήμα κατατεθέν της Κορινθίας, έχει πλέον ελάχιστη παραγωγή. Οι περισσότεροι παραγωγοί αδυνατούν να καλύψουν ακόμα και τα βασικά έξοδα συντήρησης των καλλιεργειών τους, αφού το νερό δεν φτάνει ούτε για τις ανάγκες επιβίωσης των φυτών.

Δεν φταίει μόνο η κλιματική αλλαγή

Η κλιματική κρίση είναι, αναμφίβολα, ένας καθοριστικός παράγοντας – σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η γεωργική βιομηχανία χάνει 28 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως λόγω ξηρασίας σε ολόκληρη τη νότια Ευρώπη. Αλλά στην Κορινθία, το πρόβλημα δεν είναι μόνο φυσικό, είναι και πολιτικό.

• Έργα υποδομής για φράγματα, δεξαμενές και αρδευτικά δίκτυα παραμένουν στα χαρτιά.

• Η έλλειψη συντονισμού μεταξύ τοπικής αυτοδιοίκησης, περιφέρειας και κεντρικής διοίκησης έχει οδηγήσει σε χρόνιες καθυστερήσεις.

• Οι παραγωγοί δεν έχουν ουσιαστική στήριξη ή ενημέρωση για βιώσιμες καλλιέργειες ή νέες τεχνικές άρδευσης.

Θα γυρίσει το παιχνίδι;

Πλέον, το στοίχημα δεν είναι μόνο η επιβίωση της αγροτικής παραγωγής. Είναι η επιβίωση ολόκληρης της τοπικής οικονομίας. Όταν οι αγρότες εγκαταλείπουν τα κτήματα, οι κοινότητες μαραζώνουν. Σχολεία κλείνουν, καταστήματα αδειάζουν, νεολαία φεύγει.

Η Κορινθία χρειάζεται άμεσο σχέδιο σωτηρίας:

• Επενδύσεις σε σύγχρονα αρδευτικά συστήματα,

• Κίνητρα για την παραμονή των νέων στον αγροτικό τομέα,

• Επανασύνδεση με εξαγωγικές αγορές,

• Πραγματικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας.

Η γη αυτή έχει δώσει πολλά. Είναι σειρά της πολιτείας και των θεσμών να δώσουν πίσω. Γιατί αν συνεχίσουμε έτσι, δεν θα μιλάμε απλώς για μια αγροτική κρίση. Θα μιλάμε για την ερημοποίηση ενός τόπου που κάποτε ήταν πρότυπο παραγωγικότητας και εξωστρέφειας.