By 
Μετά το άρθρο μας της 10ης Μαΐου σχετικά με τις απαγορεύσεις στην αντιπυρική περίοδο και την επιλογή του κράτους να αντικαθιστά την πρόληψη με οριζόντια απαγορευτικά μέτρα, δεχτήκαμε πληθώρα σχολίων — θετικών αλλά και επικριτικών. Ο δημόσιος διάλογος όμως είναι αναγκαίος, και σήμερα συνεχίζεται με μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και εύστοχη παρέμβαση από τον Δρ. Παύλο Κωνσταντινίδη, Συν. Τακτικό Ερευνητή του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών Θεσσαλονίκης.
Στο άρθρο του με τίτλο «Φύλαξαν τα δάση… κλείνοντάς τα!», ο κ. Κωνσταντινίδης θέτει τον προβληματισμό στην ουσία του: μπορεί η απαγόρευση να αντικαταστήσει την ευθύνη, την πρόληψη, την ενεργή παρουσία στο δάσος; Ή μήπως με την απουσία πολιτών από τους φυσικούς χώρους, αφήνουμε το πεδίο ελεύθερο στην εγκατάλειψη και στους εμπρηστές;
Με φράσεις που «χτυπούν νεύρο», όπως:
«Δεν είναι η απαγόρευση που προστατεύει το περιβάλλον. Είναι η ευθύνη, η πρόληψη, η εκπαίδευση, η αγάπη για τη φύση»,
και
«Αντί να προσλάβουμε δασοφύλακες, να καθαρίσουμε μονοπάτια, να εμπλέξουμε τους πολίτες, επιλέγουμε την εύκολη λύση: την τιμωρία όλων»,
το άρθρο αποτυπώνει εύγλωττα αυτό που πολλοί φοβούνται να παραδεχτούν: η περιβαλλοντική πολιτική κινδυνεύει να καταλήξει μια σειρά διοικητικών απαγορεύσεων, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα στην πρόληψη και προστασία των δασών μας.
Δείτε ακόμα
Comments