Φράγμα Ασωπού: Σαν να λέμε… ο Ψεύτης Βοσκός

Το φράγμα του Ασωπού μοιάζει πια περισσότερο με λαϊκό παραμύθι παρά με αναπτυξιακό έργο. Και όχι απλώς παραμύθι – αλλά αυτό με τον ψεύτη βοσκό. Μόνο που αντί για «λύκο», κάθε τόσο φωνάζουν «ξεμπλοκάραμε το έργο!», «προχωράμε!», «μπαίνουν μηχανήματα!», «έρχεται η ανάπτυξη!». Μέχρι την επόμενη… παύση, καθυστέρηση ή εγκατάλειψη.

Χτες, λοιπόν, πάλι είχαμε… νέα! Με κάθε επισημότητα ανακοινώθηκε ότι αύριο Μεγάλη Πέμπτη θα υπογραφεί στο Υπουργείο Υποδομών νέα συμπληρωματική σύμβαση, μπας και «ξεκολλήσει» το έργο. Ώρα 12:30 το μεσημέρι – για να ξέρουμε και πότε να σταυρώσουμε τα δάχτυλά μας.

Θα μπορούσε κανείς να χαρεί. Όχι μόνο γιατί το έργο είναι ζωτικής σημασίας για την Κορινθία, αλλά και γιατί όλοι το είχαμε ξεγραμμένο. Όμως… κάπου εδώ πρέπει να θυμηθούμε το ρητό με το καλάθι και τα κεράσια. Γιατί στην περίπτωση του Ασωπού,  πρέπει να κρατήσουμε πολύ μικρό καλάθι. 

Το ιστορικό του έργου μοιάζει με κακογραμμένη σαπουνόπερα.

Το 2019, η νυν κυβέρνηση παρέλαβε το έργο στο 50% και το έφτασε (χαριστικά) μέχρι το 65%. Έκτοτε, σιωπή. Το Νοέμβριο του 2022, ο Άκτωρ, η ανάδοχος εταιρεία, σταμάτησε τις εργασίες. Τι είχε προηγηθεί; Ένα γνωστό παιχνίδι πίεσης, με την εταιρεία να ζητά νέα σύμβαση με αναθεωρημένες τιμές, λόγω της εκτόξευσης των υλικών εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία.

Η εταιρεία ζήτησε μέχρι και 5 εκατομμύρια για “σταλίες”. Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έκρινε το ποσό «υπέρογκο», και αντί να διαπραγματευτεί, επέλεξε τη λύση… της απραξίας. Έκτοτε, το έργο μπήκε στο ψυγείο. Ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, στην κατάψυξη.

Στο μεταξύ, μοιράστηκαν περίπου 6 εκατομμύρια ευρώ – όχι για να προχωρήσει η κατασκευή – αλλά για να μελετηθεί η διανομή του νερού (01/04/2024). Δηλαδή, αγοράζουμε τα έπιπλα πρίν χτίσουμε το σπίτι. Και μελετάμε το δίκτυο διανομής χωρίς να έχουμε νερό να διανείμουμε.

Μέσα σε αυτή την οπερέτα φτάσαμε στο σήμερα

Με μία νέα «συμπληρωματική σύμβαση» να μας σερβίρεται ως σωτηρία. Ποιος εγγυάται όμως ότι αυτή τη φορά θα γίνει κάτι; Ή μήπως – όπως και τόσες άλλες φορές – είναι ένα ακόμα επικοινωνιακό τέχνασμα για να κερδηθεί χρόνος και εντυπώσεις;

Η αλήθεια είναι πως οι πολίτες κουράστηκαν. Δεν πείθονται πια. Κι αν αύριο οι υπογραφές πέσουν, δεν θα βιαστούν να πανηγυρίσουν. Γιατί ξέρουν. Ξέρουν πως ο ψεύτης βοσκός, όταν φώναξε για τελευταία φορά, δεν τον πίστεψε κανείς – κι ο λύκος ήρθε στ’ αλήθεια.

Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά, πίσω από τις εξαγγελίες, θα υπάρχει και φράγμα. Όχι άλλη κοροϊδία. Όχι άλλο παραμύθι.