Ένα ποίημα μνήμης και διαμαρτυρίας για τα Τέμπη του Κώστα Παππή

Η τραγωδία των Τεμπών είναι μια καταστροφή που σημάδεψε βαθιά την ελληνική κοινωνία. Ο πόνος, η οργή και η αίσθηση αδικίας δεν έχουν σβήσει. Οι πληγές παραμένουν ανοιχτές, οι φωνές ζητούν ακόμη δικαίωση, και η μνήμη των θυμάτων είναι χαραγμένη στη συλλογική συνείδηση.

Ο Κώστας Παππής, μέσα από το ποίημά του, αποτυπώνει με έντονο λυρισμό την αγωνία και την απόγνωση που νιώθει μια χώρα καθηλωμένη στη θλίψη και την αδικία. Οι στίχοι του είναι αιχμηροί, γεμάτοι εικόνες καταστροφής, αλλά και μια έκκληση για αφύπνιση πριν να είναι αργά.

Ένα ποίημα που δεν είναι απλώς μια καλλιτεχνική δημιουργία, αλλά μια κραυγή αγανάκτησης, ένας καθρέφτης της κοινωνικής πραγματικότητας.

Δύο χρόνια μετά, η μνήμη των θυμάτων παραμένει ζωντανή. Το ερώτημα είναι: θα υπάρξει ποτέ πραγματική δικαιοσύνη;