Ερημοποίηση: Πώς (όλες) οι ελληνικές κυβερνήσεις σαμποτάρουν τους Έλληνες αγρότες

Επιμέλεια: Ιωάννα Λουλούδη
Φωτογραφίες: Θάνος Παλούκας
reportersunited.gr 

Κοντεύει ένας χρόνος απ’ όταν οι πλημμύρες της κακοκαιρίας Daniel έπληξαν το χωράφι του Πραξιτέλη Λαχανά στον θεσσαλικό κάμπο. Ακόμα και σήμερα αποφεύγει την επίσκεψη εκεί. Η εικόνα τού προκαλεί στενοχώρια. Την ίδια στενοχώρια ένιωθε κι όταν μας πήρε μαζί του στο χωράφι μια ηλιόλουστη Κυριακή στις αρχές του περασμένου Οκτώβρη, περίπου ένα μήνα μετά την καταστροφή.

Εκεί όπου κάποτε ήταν γόνιμο χώμα, τώρα υπάρχει άμορφη και σκληρή γη. Λάσπη και πέτρα. «Δηλητήριο», όπως μας είπε ο Πραξιτέλης. Εκεί όπου έβρισκες σιτάρια και βαμβάκι, τώρα υπάρχουν διάσπαρτες αχυρόμπαλες από άλλα χωράφια, καλώδια, νεκρά ζώα κι ό,τι άλλο έφεραν τα ορμητικά νερά του Πηνειού, τα οποία γκρέμισαν μέχρι και τις βαριές σιδερένιες πόρτες της αποθήκης του. Η καταστροφή είναι ολοκληρωτική.

«Κοιτάω τώρα πίσω», μας λέει σήμερα, «είμαι 56 χρονών, αυτά τα πράγματα έκανα 32 χρόνια να τα φτιάξω. Μπορώ να τ’ αναπληρώσω μέσα σε μερικούς μήνες; Δεν γίνεται. Ούτε τα κουράγια έχω, ούτε την οικονομική ευχέρεια έχω. Τίποτα δεν έχω».

Το νερό ήταν η τελική σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι στην προσπάθεια του Πραξιτέλη να επιβιώσει ως αγρότης. Πριν την πλημμύρα, τον είχε λαβώσει η ξηρασία.

Το 2021, η βασική του γεώτρηση άρχισε να στερεύει. Η προσοδοφόρα καλλιέργεια βαμβακιού ήταν πλέον αδύνατη και το εισόδημα απ’ την ξηρική καλλιέργεια με την οποία αντικατέστησε το βαμβάκι δεν ήταν αρκετή για να ζήσει. Χωρίς εναλλακτική, ξεκίνησε να συμπληρώνει το εισόδημά του δουλεύοντας σε μεταφορική εταιρεία, μακριά απ’ το χωράφι που καλλιεργούσε από το 1992.

Δείτε το άρθρο των Reporters United εδώ