Περικλής Κουλιφέτης : Η αληθινή –ίσως και ιδανική- σάτιρα θα πρέπει να κριτικάρει τους πάντες και όλες τις μεριές

Περικλής Κουλιφέτης – Γελοιογραφίες , κομικς κ.α. , έτσι συστήνετε στα social o 22χρονος Κορίνθιος τελειόφοιτος της σχολής Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της τέχνης στα Ιωάννινα.
Διαθέτει “πρωτογενές πλεόνασμα” σε γελοιογραφίες και κόμικς . Η φοιτητική ζωή και η κρίση αποτέλεσαν μέχρι σήμερα βασικές πηγές έμπνευσής του.

Μας συστήνετε πρώτη φόρα από το sfedona.gr αφιερώνοντας μας ένα σκίτσο του ( τον ευχαριστούμε τα μάλα γι΄αυτό) και απαντώντας στις ερωτήσεις μας με περίσσια αλήθεια …

Επιμέλεια συνέντευξης: Νάνσυ Γιαννιδάκη
Φωτογραφίες: Ζωή Κυριάκου , Βάσια Βαγγέλη

Το πρώτο σου σκίτσο σε ποια ηλικία το έκανες ;

Δύσκολο να πω! Από πολύ μικρή ηλικία έβλεπα καρτούν στην τηλεόραση και διάβαζα κόμικς (ή έστω χάζευα τις εικόνες) οπότε με έκαναν να θέλω  να σχεδιάζω δικά μου σκίτσα και ήρωες. Ε, ας πούμε 4-5 χρονών, που άρχισα πρώτη φορά να πιάνω μαρκαδόρους και χαρτιά στα χέρια μου.

Ποια κόμικς διάβαζες όταν ήσουν μικρός ;

Προπάντων και φανατικότερα της Ντίσνευ (Μίκυ Μάους, Ντόναλντ, Κλασικά) και ιδίως το ΚΟΜΙΞ, που με έμαθε να εκλαμβάνω τα κόμικς σαν Τέχνη. Ε και φυσικά δεν μπορεί να μείνει απέξω το Αστερίξ, το Λούκυ Λουκ, το Λεονάρντο και όσα άλλα γαλλοβελγικά κόμικς έπεφταν στα χέρια μου και –αν πιάνονται κι αυτά- άλμπουμ ξένων και Ελλήνων γελοιογράφων (του ΚΥΡ, του Μητρόπουλου, του Quino). Ο Αρκάς μου εμφανίστηκε στο Γυμνάσιο.

Πως ξεκίνησε η «Συγκατοίκηση» με τον Παύλο Δαμιανίδη;

Η «Συγκατοίκηση» ήρθε κάπως απρόσμενα στην αρχή του δεύτερου έτους μου στο πανεπιστήμιο. Ο Παύλος είναι συμφοιτητής μου και επίσης παθιασμένος κομικσόφιλος . Μου πρότεινε να φτιάξουμε μαζί ένα κόμικ με τις περιπέτειες δύο πρωτοετών φοιτητών που συγκατοικούν στο οποίο εκείνος θα έκανε το σενάριο κι εγώ το σχέδιο. Δεν το πολυσκέφτηκα είναι η αλήθεια (δεν ήξερα τι ζόρι με περίμενε!) κι έτσι δέχτηκα και στρωθήκαμε στη δουλειά! Κάπως έτσι γεννήθηκαν οι Συγκάτοικοι.

Τελειώνοντας την φοιτητική ζωή θα  δούμε τους «Συγκάτοικους»  σε νέες περιπέτειες;

Κάπως δύσκολο, ακριβώς επειδή οι Συγκάτοικοι ήταν περισσότερο καρπός της φοιτητικής ζωής. Άλλωστε, και οι δυο μας πλέον θέλουμε να ασχοληθούμε με καινούριες δουλειές, χωριστά. Αν όντως  ασχοληθούμε πάλι με τους Συγκάτοικους θα είναι μετά από καιρό και το πιθανότερο κι εκείνοι να μην είναι πια φοιτητές. Πάντως η προώθηση των δύο υπάρχοντων τευχών τους θα συνεχιστεί.

Λίγα λόγια για τη συμμετοχή σου στο Φεστιβάλ Κόμικς « The Comic Con» της Θεσσαλονίκης

Γενικά με το φεστιβάλ «The Comic Con’” της Θεσσαλονίκης έχω ένα συναισθηματικό δέσιμο, καθώς πηγαίνω σε αυτό από την 1^η του διοργάνωση το 2015. Θεωρώ  πως είναι από τα καλύτερα φεστιβάλ κόμικς στην Ελλάδα (όχι βέβαια πως είναι και πολλά!) το οποίο προσπαθώ κάθε χρόνο να μην χάνω και να παρευρίσκομαι με κάποια νέα δουλειά.
Ειδικά η 4^η διοργάνωση ήταν σε πολλά πράγματα  πιο αναβαθμισμένη από τις προηγούμενες (μεγαλύτερος χώρος, περισσότεροι συμμετέχοντες και εθελοντές, κλιματισμός -ναι, όταν βρίσκεσαι εκεί από το πρωί μέχρι το βράδυ τον έχεις ανάγκη!). Παρ’ όλα αυτά, διατηρεί ορισμένα μειονεκτήματα τα οποία έρχονται ως πρότυπα από τις ανάλογες αμερικάνικες διοργανώσεις που σιγά σιγά υιοθετούνται στην Ελλάδα, όπως την αυξανόμενη προβολή συγκεκριμένων (σουπερ)ηρώων-ειδώλων της ποπ κουλτούρας  και την μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση του φεστιβάλ (η οποία σε αντίθεση με την Αμερική δεν έχει μεγάλο αντίκρισμα σε μια Ελλάδα της κρίσης)  που φοβάμαι πως περισσότερο απομακρύνει τον κόσμο από την ουσία των κόμικς και οδηγεί εν τέλει σε «φεστιβάλ ποπ κουλτούρας για νεανική κατανάλωση» με τα κόμικς απλά σαν υποκατηγορία.

Με ποιες εφημερίδες έχεις συνεργαστεί;

Το Μάη του 2011,στα τέλη του Γυμνασίου, ξεκίνησα τη συνεργασία μου με την κορινθιακή εφημερίδα «Σήμερα», στην οποία έστελνα γελοιογραφίες μέχρι και το καλοκαίρι του 2014 όπου θα ξεκινούσα τις σπουδές μου στη σχολή Πλαστικών Τεχνών στα Γιάννενα. Εκεί βρήκα την εφημερίδα «Πρωινός Λόγος», στην οποία έστελνα γελοιογραφίες εβδομαδιαία από τον Οκτώβρη του 2014 έως και το 2016. Τώρα, η εφημερίδα που συνεργάζομαι μέχρι και σήμερα είναι η αθηναϊκή «Εφημερίδα των Συντακτών», στην οποία στέλνω μηνιαία από τον Οκτώβρη του 2015 από ένα μικρό κόμικ για την στήλη «Καρέ Καρέ», ένα τετρασέλιδο ένθετο αποκλειστικά με ελληνικά κόμικς και άρθρα.

Θεωρείς πως η σάτιρα έχει κανόνες ;

Κανόνες; Δεν θέλω να γίνομαι απόλυτος αλλά, για μένα ως γελοιογράφος, η αληθινή –ίσως και ιδανική- σάτιρα θα πρέπει να κριτικάρει τους πάντες και όλες τις μεριές. Είναι λειτούργημα να κατακρίνεις τα στραβά σε μια κοινωνία, γιατί έτσι υποδεικνύεις λάθη και ανοίγεις τον δρόμο για την επίλυσή τους. Αυτό όμως σημαίνει πως κι ο σατιρικός θα πρέπει να είναι τρομερά κριτικός κι αδέκαστος και να μπορεί να σκέφτεται και να κρίνει λογικά τα πάντα,  χαρακτηριστικά που είναι εκ του φυσικού δύσκολα για έναν άνθρωπο γιατί εκ του φυσικού ο άνθρωπος σκέφτεται συναισθηματικά και δεν μπορεί να είναι πάντα αμερόληπτος (για αυτό και λέω πιο πριν «ιδανική σάτιρα»). Προφανώς και δεν είμαι εναντίον των ανθρώπινων συναισθημάτων, αλλά θεωρώ υποκρισία όταν βλέπω ανθρώπους στον τομέα μου να σατιρίζουν συγκεκριμένες μόνο πλευρές και να είναι καυστικοί όποτε τους συμφέρει. Προτεραιότητα η αμεροληψία. Από εκεί και μετά ανοίγει το θέμα του «τρόπου» που θα γίνει η σάτιρα (λ.χ. μετριοπάθεια, χυδαιότητα) και έχει αποδειχτεί πως έχει σημασία ο τρόπος και η ποσότητα που θα γίνει, ανάλογα πάντα με την περίσταση. Είναι σχεδόν κανόνας ο σατιρικός να είναι καυστικός, προσωπικά πιστεύω πως σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται και διπλωματία –και σε κάποιες όχι.

Ποιος Έλληνας πολιτικός σε εμπνέει ιδιαίτερα για να ασχοληθείς μαζί του και γιατί;

Η δουλειά του γελοιογράφου είναι να κάνει πλάκα, άρα έμπνευση θα του δώσει ο πολιτικός με τα περισσότερα κουσούρια ή τις περισσότερες κακές/χαζές πολιτικές κινήσεις.  Εγώ, τώρα, έχω καιρό να ασχοληθώ έντονα με την πολιτική γελοιογραφία οπότε δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό που να με εμπνέει. Ακόμα και στα κόμικς που στέλνω στην Εφημερίδα των Συντακτών αποφεύγω την απεικόνιση συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων ώστε αυτά τα κόμικς να έχουν μια μεγαλύτερη καθολικότητα για την κρίση. Mε  σιγουριά, πάντως,  μπορώ να πω πως αρκετά «εμπνευστικός» μου ήταν ο Αλέξης Τσίπρας λόγω του οξύμωρου της πολιτικής του ύπαρξης και πιο παλιά η τριάδα Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη γιατί… ήταν μια αστεία τριάδα!

Τι μουσική ακούς όταν σκιτσάρεις;

Πιο πολύ επιλέγω την κλασική μουσική και ειδικά συνθέτες του 19^ου και 20^ου αιώνα, όπως Βάγκνερ, Λιστ, Τσαϊκόφσκι, Μάλερ, αλλά μου αρέσει να ακούω και τζαζ. Γενικά διάφορα είδη που μπαίνουν ανάλογα με τη διάθεση και το τι θέλω να σχεδιάσω κάθε φορά.

Ετοιμάζεις κάποιο νέο project αυτό τον καιρό;

Έχω ορισμένες ιδέες για νέα κόμικ τα οποία και θα δουλέψω μέσα στο καλοκαίρι. Εσείς απλά παρακολουθήστε τις εξελίξεις στα social media μου!

Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα για τον Περικλή Κουλιφέτη και να γνωρίσεις τα σκίτσα του τότε …

www.periklhs.com

fb: Περικλής Κουλιφέτης – Γελοιογραφίες, κόμικς, κ.α.

instagram: piriklis_koulifetenberg