Ο Θεοδόσης Τάσιος είναι ομότιμος καθηγητής του ΕΜΠ, μέλος της Ακαδημίας Επιστημών του Τορίνου (Ιταλία), αλλά και επίτιμος διδάκτωρ σε διάφορα πανεπιστήμια. Παράλληλα, είναι πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης της Αρχαίας Τεχνολογίας, έχει δημοσιεύσει 430 επιστημονικές εργασίες και 50 βιβλία σε διάφορες γλώσσες, ενώ του έχουν απονεμηθεί το International Award of Merit In Structural Engineering από τη Διεθνή Ένωση Γεφυρών και Κατασκευών στη Ζυρίχη και το Μετάλλιο της Πόλεως των Παρισίων.

Η παρουσία του στην Κόρινθο κατά τη διάρκεια του 46ου Ετήσιου Συνεδρίου Φιλολόγων Κορινθίας, αποτέλεσε μεγάλη τιμή και ξεχωριστό ενδιαφέρον είχε και η σύντομη ομιλία του αλλά και οι δηλώσεις που έδωσε σε τοπικό μέσο σχετικά με το συνέδριο.

“Είμαι Κορίνθιος εμμέσως διότι και στο ΚΕΝ (Κέντρο Εκπαίδευσης Νεοσύλλεκτων) έκανα και έφεδρος αξιωματικός σπούδασα στο Λουτράκι και έχω και σχέσεις με το ΔΙΟΛΚΟ γιατί έχω παραγάγει για την ταινία. Το Συνέδριο αυτό είναι σημαντικότατη εκδήλωση και είναι ευκαιρία οι συμπολίτες μας να μάθουν πως οι ανάγκες των ανθρώπου δεν είναι μόνο “μαμ, νάνι, τσίσα και κακά” αλλά υπάρχουν και τεράστιες άλλες ανάγκες που συγκεντρώνονται σε αυτό που λέμε ο λόγος. Και αυτές τις ανάγκες τις υπηρετεί η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων καθώς και ο τοπικός σύνδεσμος και συγχαίρω -εγώ ο έσχατος- την εκδήλωση που γίνεται εδώ. Οι συμπολίτες μας πρέπει να αγαπήσουν τον λόγο και να αγαπήσουν ακόμα και το Βυζάντιο, το οποίο είναι λίγο ριγμένο λόγω ότι αγαπήσαμε ιδιαίτερα την αρχαιότητα. Το Βυζάντιο είναι μια λαμπρή περίπτωση όπου μια πολυπολιτισμική αυτοκρατορία βρήκε την ηγεσία της στο ελληνικό στοιχείο, ακόμα και οι Φράγκοι την ονόμασαν Ελληνική Αυτοκρατορία μετά το 1200 μ.Χ. , ο δε Ρήγας Φεραίος όταν έκανε το σύνταγμά του φαντάστηκε μια Βαλκανική καινούργια, εκεί δέχτηκε όλους τους πολιτισμούς αλλά μιμήθηκε το Βυζάντιο και είχε το Ελληνικό στοιχείο ως ηγετικό στοιχείο”.

Σε άλλη του συνέντευξη και για το πόσα βιβλία έχει στην κατοχή του, αποκρίθηκε πως «Πάνω από 5.000 τίτλους βιβλίων στα πέντε βιβλιοστάσιά μου. Εκτός των τεχνικών και επιστημονικών που είναι στο Πολυτεχνείο. Δεν μπορώ να επιβιώσω χωρίς βιβλία. Είναι ένας μεγάλος «θησαυρός» γιά εμένα τα βιβλία μου. Σκέφτομαι κάτι που έγραψε ένας σπουδαίος και θέλω να δω αν το θυμάμαι ακριβώς. Κατεβαίνω στη βιβλιοθήκη, βρίσκω το βιβλίο, το ανοίγω, γυρίζω τις σελίδες, μυρίζω το χαρτί και διαβάζω. «Γιατί δεν το γκουγκλάρεις;» με ρωτάνε οι νεότεροι. Μα ένα «κλικ» δεν έχει τη γλύκα που σας περιέγραψα».